OTW11-Adapciaki f.83-85 ; Tak sobie żyjem...

**Adopcje: 12 >>**

Zginął pies Borys , po przejściach. Przegryzł siatkę w kojcu. Okolice warszawskie Wawer-Międzylesie-Miedzeszyn
Prosze zaglądajcie na wątek i na fb.
viewtopic.php?f=21&t=151922&start=930

**Adopcje: 12 >>**

Proszę, proszę :roll:

. Znikłam w wiadomym celu, nie ma mnie, a tutaj nikt o stan nóg i głowy nawet nie zmartwił się. Czy żyję i jak się mam :evil:

Jestem. Nie wyspana, ledwo gadająca i z bolącymi nogami.
Zamierzam ponownie udać się w kimanko . U dzików byłam. Jak mi się ciężkooo nogi przez płot przerzucało. A jak źle szło. Zeszło mi się w kotłowni deczko dłużej bo... guzika szukałam. Cipiałam marnym światełkiem latareczki w jego poszukiwaniu ale nie ma. Guzik ważny, jedyny od mojego czerwonego paltociku. Pateczka dynda smutno na plecykach i nijak założyć nie da rady bo widać. Oczywiście zapasu nie mam bo kto kupuje na zapas guziczki. A jak go straciłam? Wracając z pracy celem wciśnięcia się w kiecę i dołożenia żelu i różu zachciało się mi iść obok płotu kotłownianego. Byłą czarna co płaczem się przywitała siedząc nad pustymi michami. Mimo ,ze m nie po kociemu odszykowana poznała mnie i wybiegła jojcząc i drobiąc na lodzie łapinkami. Miałam w torebce dameski tacki. Dałam. Wykład o nie przychodzeniu na śniadanie też dałam. Zbierając się do odejścia usłyszałam płacz na kotłowni. Kot. Kilka kroków zrobiłam w kierunku domu ale zawróciłam. Wizytowo odziana wdrapłam się przez ogrodzenie, te co mi kiedyś na plecy spadło. Zapdnięta po kolana w śniegu dolazłam do kotłowni. W cholernej dziurze , tej od psów, siedział kot. Jak on tam wlazł? Spadł z górnego podestu? Dzik. Z sąsiedniego osiedla. Zostawiłam torbę i poszłam do dziury mamuni gdzie stoi deska ze "stopniami". Po to tam wsunięta by kotom łatwiej było wychodzić. Wlazłam tam, oswobodziłam koniec dechy z "blokad" wyciągłam i podygałam wstecz. Jeszcze tylko usuniecie mojej blokady by psy się tam nie dostały, wsunięcie dechy, odejście dalej...Czekam. Kot też czeka. Klnę. On też klnie. Płakać mi się już zachciało bo nie wiem jak go zmusić do wyjścia.On też jęczy. Ale dziad wreszcie się zdecydował i spierdzielił z hukiem. A ja wszystko zrobiłam na odwrót kończąc swoje popisy włożeniem dechy do mamuśki i zablokowanie jej by sobie nie dygała. Jeszcze dołożyłam tacek bo wsio wyjedzone zostało , jeszcze tylko ślamazarne przerzucenie się przez płot i dotarłam do domku.
Ablucje i przygotowania ominę ale jak już wysztafirowana wychodziłam, to okazało się ,że guzika nie ma, a płaszczyk deczko na czerwoności stracił. TZ z troską w głosie stwierdził jeszcze ktoś tobie w łeb tam da i...wrócił do podziwiania mojej osoby miotającej się w poszukiwaniu drugiego wdzianka. Nie użalił się nad guzikiem, nie pochwalił mojej dzielności...oglądał sobie boks. Wiadomo, to prawdziwie menski sport lepszy niż skok przez płotki.
Guzika nie ma. Kupić muszę.
Ot i to cała historia guzikowa . Żal go bo .

Gucik właśnie bawi się

Nieśmiało podlizuje się do myszki. Nawet podjął próbę przymuszenia Tami do wspólnych zapasów. Mała nie poznała się na tym.

A czarna słuchała mnie wczoraj uważnie bo stawiła się na śniadanie.

Grzecznemu kotu grzeczne tłumaczenie wystarczy.

biedny guzik... gdzies tam sponiewierany na mrozie leży...
chcesz guziki???

**Adopcje: 12 >>**

inga.mm pisze:biedny guzik... gdzies tam sponiewierany na mrozie leży...
chcesz guziki???

Mnie też serce się kraje. Nieszczęsliwy płaszczyk wisi i tęskni ,smętnie dyndając samotną patką. A nagi guzik marznie na dworze a w jego puste dziurki wciska się śnieg .Zasypany białością stał sie niewidoczną ofiarą mrozu i mojej nieuwagi. :mrgreen:

Pisałam kiedyś tam o biedronkach co zadomowiły się w kocim posłaniu wciśniętym w "balkonowe" szczebelki. Posłanie zostało zasypane śniegiem i mam nadziję,że biedrony nie zamarzną w nim i latem opuszczą pielesze. TZ przetrafił wiadomość o ich tymczasowaniu i już na siłę nie chce "balkonu" sprzątać.

Biedna Asia, biedny guziczek

Przyprawiłaś mnie dziś o dobry humor gdy z pracy ukradkiem do Was zaglądałam

**Adopcje: 12 >>**

kussad pisze:Biedna Asia, biedny guziczek
Przyprawiłaś mnie dziś o dobry humor gdy z pracy ukradkiem do Was zaglądałam

Cieszę się, że ktoś uśmiecha się czytając wypociny. Bez względu na ich literacką wartość :mrgreen:

Przeleżałam prawie cały dzionek z przerwami na sprzątanie i próby wyjęcia korka z wina. Pić się chce :cry:

ale ja nie jestem sprytna w te klocki.Doczekałam TZ z piwem :twisted:

Ból nóg ze stopek i łydek przepełzł w górne części nóg. Wbrew prawom grawitacji, cholerka. :roll:

Gardło odzyskało głos. Chrapliwie pociągający ale jest. Nie straciłam tegoż anielego głosu od zimnych zakąsek... bo ich nie było. :cry:

Ale będąc fanem zbiorowych śpiewów w myśl zasady "śpiewać każdy..." zajeżdżam struny głosowe. Tak jest i z tzw tańcem. NIKT mnie z parkietu nie zepchnie. Zresztą nikt nie ryzykuje. :mrgreen:

Aaaa, jeszcze mnie witki łapkowe bolą. Chyba od Sokołów co na Ukrainie dygali na konikach :wink:

Grunt, że Cię żaden Litwin nie porwał zaprezentować ojcu jako Laszkę synowę :mrgreen:

.

Musisz zainwestować w korkociąg w wersji damskiej, taki z uszami - sam korek wyciąga i nie trzeba na TŻ-ta czekać :mrgreen:

**Adopcje: 12 >>**

Alienor pisze:Grunt, że Cię żaden Litwin nie porwał zaprezentować ojcu jako Laszkę synowę .

Może fajnie by było :twisted:

Litwin nie Litwin byleby koty miał.

**Adopcje: 12 >>**

Ciśnienie mam już w normie. Z reguły mam za niskie i zawsze dziwię się ,że jeszcze żyję. Ale pierwszy telefon i wywindowało się mi z gwizdem w uszach. Aż mi para uszła. Poszła rzecz o koty , a o co innego. :roll:

Pani chce kota uratować ale tylko jednego. Na mnie się skupiła jej wrogość dotycząca adopcji na dokocenie. A ona chce jednego. Bo ona gdzie nie zadzwoni, chcą tak samo jak ja kota oddać-na dokocenie. Popierdoliło nas cytat dokładny, te słowa są mi dobrze znane bo stosuę. Na pytanie dlaczego (pamiętając to popierdolenie) grzecznie odpowiedziałam Bo tak.Nasz kot nasza decyzja. I grzecznym do widzenia rozmowę zakończyłam. Coś tam kobieta pitoliłą do słuchawki ale nie wdawałam się w dyskusję. Mam wrażenie,że już z nią gadałam.

Dzwoni obcy człek w niedzielę do ludzi i nawet nie potrafi być grzecznym. Pomijam fakt,że w ogłoszeniach ZAWSZE piszę taką opcję ale to już za trudne do doczytania.

Jeszcze muszę się pochwalić tym,żem laurkę dostałam. W domu czekała na mnie koperta. NIKT nie odważył się jej otworzyć a ciekawość zeżarła prawie domowników. Komisyjnie otworzona koperta zawierała...
fotę kota i podziękowania od TOZ-u Otwockiego za zajmowanie się kotami.
Czeku nie znalazłam :placz:

.

ASK@ pisze:Ciśnienie mam już w normie. Z reguły mam za niskie i zawsze dziwię się ,że jeszcze żyję. Ale pierwszy telefon i wywindowało się mi z gwizdem w uszach. Aż mi para uszła. Poszła rzecz o koty , a o co innego. Pani chce kota uratować ale tylko jednego. Na mnie się skupiła jej wrogość dotycząca adopcji na dokocenie. A ona chce jednego. Bo ona gdzie nie zadzwoni, chcą tak samo jak ja kota oddać-na dokocenie. Popierdoliło nas cytat dokładny, te słowa są mi dobrze znane bo stosuę. Na pytanie dlaczego (pamiętając to popierdolenie) grzecznie odpowiedziałam Bo tak.Nasz kot nasza decyzja. I grzecznym do widzenia rozmowę zakończyłam. Coś tam kobieta pitoliłą do słuchawki ale nie wdawałam się w dyskusję. Mam wrażenie,że już z nią gadałam.

Dzwoni obcy człek w niedzielę do ludzi i nawet nie potrafi być grzecznym. Pomijam fakt,że w ogłoszeniach ZAWSZE piszę taką opcję ale to już za trudne do doczytania.

Jeszcze muszę się pochwalić tym,żem laurkę dostałam. W domu czekała na mnie koperta. NIKT nie odważył się jej otworzyć a ciekawość zeżarła prawie domowników. Komisyjnie otworzona koperta zawierała...
fotę kota i podziękowania od TOZ-u Otwockiego za zajmowanie się kotami.
Czeku nie znalazłam .

Równie grzecznie im odpisz z sugestią finansowania Twojej świetnej - również według ich oceny - działalności. I wyślij na koszt adresata. Że też im nie szkoda pieniędzy na znaczki, koperty...

Takim mądrym inaczej, co to chcą "ratować", ale mają swoje wymagania, parę razy zdarzyło mi się zaproponować bardzo grzecznie, że podam im adres piwnicy, gdzie właśnie siedzą koty i czekają na uratowanie :twisted:

Pani sobie pojedzie, zgarnie, wyleczy i wszystko po swojemu będzie pani miała - bez umów, wizyt PA itd. :twisted:

Za to z korzyścią dla wszystkich :roll:

Jakoś nigdy nie usłyszałam chęci do poznania takiego adresu :mrgreen:

Trza było panią do schroniska odesłać, albo najbliższej piwnicy, jeśli taką misję ratowania ma.
Do mnie pani z misją ratowania zadzwoniła 23 grudnia wieczorem... W tle rozmowy wrzeszczący dzieciak.
Po bandzie dobra pani poszła. Antosię ratować chciała...

Może TOZ cię delikatnie przygotowuje... Nie chcieli tak prostacko od razu z czekiem wyjeżdżać :mrgreen:

I jak się domyślam, kota starszego a pragnącego bycia jedynakiem nie chciała :roll:

. Urocze

.

OTW11-Adapciaki f.83-85 ; Tak sobie żyjem...

Kto przegląda forum