Mirmiłki VII

Hmmm ...nie znam tylko jednej pozycji z tej listy a z dwoma się nie zgadzam.
Mamy chyba niezły wynik.
Może nie wszystkie umieściłabym na swojej liście (Simmons? "Filary ziemi"?)
Ja bym dodała na pewno Sapkowskiego.
I obecnie czytany "Bastion" (cóż, a zupełnie nie jestem fanką Kinga)
Oraz cykl Martina.

Anaido , chyba rzecz jest w tym ,że my (zapewne większość z nas tutaj) wychowywałyśmy się na tych samych książkach.
Ale dziś Ania Shirley to stara ramota, a Emilka to nuuuda dla dziewczątek.
Biedne one...

A! A nie zapomniałaś o Marquezie???

Pamiętam jak odkryłam Emilkę ze Srebrnego Nowiu...czytałam na okrągło , raz za razem. Znałam na pamięć.
Teraz by powiedzieli ,żem nienormalna... :mrgreen:

Aniado , ja się do "Złodziejki" przymierzałam za 3 razy.
Powiedz mi , że mam się przemóc, powiedz!!!

KotkaWodna pisze:
Hańka pisze:Potworniak, masoni i nawiedzony szpital - czyżbyś pisała o "Królestwie"? Ależ to był fajny serial!

eh.
jako że autocytat najwyższą formą cytatu, to:
KotkaWodna pisze:Kotkins o von Trierze pisze, a jak parę stron wcześniej zachęcałam do obejrzenia "Riget" tegoż reżysera, to mję olaliiiiiiiiiii, beeeeeeeeeeeeeeeee...........

Dzień Świstaka czy co? Toć przecie do powyższego Twego wpisu mój się odnosił. Tytuł "Riget" kompletnie nic mi nie mówi, dlatego spytałam, czy piszesz o "Królestwie"...

"Złodziejkę..." czytam ze ściśniętym gardłem i sercem. I czuję, że to będzie TO - 36 pozycja. Już na 70 stronie chce mi się płakać, mimo, że wszyscy żyją...

Marqueza lubiłam, zwłaszcza "Miłość w czasach zarazy", ale nie na tyle, by stał się on jednym z autorów mego życia.

kotkins pisze:Ale dziś Ania Shirley to stara ramota, a Emilka to nuuuda dla dziewczątek.

Do Ani wracam co jakiś czas, do reszty książek z Wyspy Księcia Edwarda i okolic też. Twórczość Montgomery, cokolwiek mogą powiedzieć o niej „młodzi” (czyli gówniarzeria

), to książki, które są dla mnie — mimo swej niepodważalnej naiwności i innych podobnych cech — balsamem na wiele duchowych boleści. Coś jest w tych książkach. Coś, co sprawia, że podczas ich czytania robi się jakoś tak ciepło na sercu.

Cóż... Na mojej liście parę pozycji by się powtórzyło. Ale naprawdę niewiele.

Na mojej byłyby Muminki i Jeżycjada :lol:

Hańka pisze:Na mojej byłyby Muminki i Jeżycjada

Jeżycjadę sobie przypominałam chyba ze 3-4 lata temu

A z Muminków szczególnie kocham „Dolinę Muminków w listopadzie”.

"Błękitny zamek", jak ja uwielbiam tą książkę :1luvu:

muszę kupić sobie nową, bo moja się już niemal zaczytała naśmierć :oops:

Stara baśń, Komu bije dzwon, Wichrowe wzgórza, Klan niedźwiedzia jaskiniowego, Wyznania gejszy, Dzieci z Bullerbyn, Tomek w krainie kangurów, Puch kot nad koty, Dziecię elfów, O Kukurykiewiczu Złocistym Grzebyku...
To tylko część :wink:

A Karola Maya czytałyście? W każdym razie ja w podstawówce byłam Indianką

, bo czytałam po kilka razy. Muminki czytam nadal :oops:

jak mi wpadną w ręce. I Kubusia Puchatka. Jeżycjadę czytała cała rodzina - rorzut wiekowy ponad 60 lat. Ale dwie ostatnie już nam nie przypadły do gustu

Nie wiem czy już to pisałam, ale jedną z ulubionych książek dzieciństwa była "Ucieczka na Południe" Mrożka, znaleziona u dziadków na wsi :!:

w biblioteczce i czytana na każdych wakacjach. Przyznam się za to bez bicia, że "Małego Księcia" zmogłam w bólach i nigdy do niego nie wróciłam.
A pod koniec podstawówki wpadłam na Cortazara i jego "Model do składania" i wsiąkłam.

Nie lubiłam "Małego Księcia". Czytałam go w VII klasie i już wtedy uważałam, że autor usiłuje wyważyć otwarte drzwi.
Nigdy nie rozumiałam, o co ten cały szum, związany z Małym Księciem.
- Muminki bardzo lubiłam, a "Dolinę Muminków w listopadzie" zwłaszcza
- Maya nie czytałam, sięgałam po Szklarskich
- Jeżycjadę kochałam do pewnego momentu. Dziś dydaktyzm Musierowicz jest według mnie straszny.

Przez Was wymyśliłam, że stworzę sobie półkę z książkami z dzieciństwa (mam je poupychane, gdzie się da), ale - nie mam miejsca.

Era czytnika chyba jednak w moim życiu nastąpi.

A "Złodziejka książek" jest wspaniała. Wspaniała. Pospaliśmy sobie po obiadku, ja i Mirmiłki, i znów zasiadamy do czytania. Bezustannie toczę bój o fotel z Bolusiem. Ostatnio, gdy zobaczył, że się do niego zbliżam - NAKRYŁ. SOBIE. OCZKA. ŁAPKAMI. :mrgreen:

Myślałam, że padnę, tak ów gest był adekwatny. Kocina widocznie wykoncypował, że jak zakryje ślepka, to go nie będzie widać. W tej chwili mam Bolka w fotelu i Joża na podnóżku. Heh...

O właśnie - to może pogadamy teraz o swoich ukochanych miejscach do czytania?? Ja sobie zorganizowałam w nowym mieszkaniu kącik z lampą, fotelem i półeczkami. Teraz na półeczkach dumnie pręży się również czajniczek z podgrzewaczem od Betaki. Przy fotelu mam kocią budkę, służącą za podnóżek, a w zimne wieczory opieram sobie nogi o kaloryfer. Lubię czytać przy jedzeniu, ale wyłącznie książki, które dobrze znam i w łóżku, na siedząco, przy lampce. Gdy książka naprawdę dobra, mogę w łóżku dużo przeczytać bez zasypiania.

Maya czytałam. Do pewnego momentu za nim przepadałam, ale później mi przeszło.
Małego Księcia nie czytałam. Tylko fragmenty. Jakoś mnie nie zachwycił, więc nie sięgnęłam po książkę.
Nie czytałam Muminków :oops:

Jeżycjady takoż nie czytałam, nawet nie wiem, o czym to jest.

Jak byłam mała, wychodziła seria książeczek z serii "Poczytaj mi mamo". To się namiętnie czytało. Pamiętam tylko kilka tytułów, ale w domu było ich kilkadziesiąt.

Eh, większość książek "dziecięcych" pojechała do rodziny na drugi koniec Polski... Niektórych mi naprawdę żal i nie sądzę, by udało się je odzyskać. Przez zbyt wiele dziecięcych rączek przeszły.

Ulubione miejsca do czytania? Wanna :oops:

(no, teraz głęboki brodzik).
Ale czytać mogę wszędzie. Gdy pierwszy raz czytałam Władcę Pierścieni, pochłaniałam go w każdej wolnej chwili dnia - przy jedzeniu, w łazience, w łóżku, w kuchni gotując obiad, itp.

Kiedyś toaleta... :oops:

Tam przynajmniej miałam spokój i nikt mnie nie mógł zapędzić do domowej roboty albo nauki. Planowaliśmy nawet wstawić tam półkę na książki i gazety.
Ale ponieważ ta czytelnia jest teraz malutka, a i dobry przykład musze dawać więc zmieniłam przyzwyczajenia. Teraz czytam przy biurku w "kocim pokoju". Tam jest najjaśniej i najwygodniej. Tylko kotek jest wkurzony, ostrzy pazury o kobyłki na których położony jest blat, a jak nie daj Boże wstanę na chwilę to czym prędzej ładuje się na fotel i pokazuje, kto tu rządzi.

Mirmiłki VII

Kto przegląda forum