Adoptowałam Debi, mam Szczypiory-guz na listwie mlecznej

mimbla64 pisze:
jaaana pisze:A jeśli Ci będzie straszniestrasznie przykro, to znam prosty sposób na pocieszenie

Z tego co pamiętam, to Femka nie jest miłośniczką fordów.

aj tam, zawsze się można nawrócić.
Na fordy :mrgreen:

No way, żadnego nawracania nie będzie.
Staram się przyzwyczajać do myśli, że może nas być o jeden ogon mniej.

Debi mi dzisiaj ciśnienie podniosła. I to tak, że aż miałam plamy ciemne przed oczami.
Jak pisałam, w jej uchu wszystko ładnie wysycha, ucho nie boli, zagoiło się. W związku z tym, już nie jest cowieczornym rytuałem siadanie z patyczkami. Grzebię jej w poszukiwaniu ewentualnych wydzielin co 3-4 dni. I tylko lekarstwo wkraplam. Debi jak to suka, po zapodaniu jej cieczy do ucha otrząsa się ze wstrętem wychlapując nieco lekarstwa.

Wczesnym popołudniem wróciłyśmy z długachnego spaceru po łąkach i dróżkach. Zlazła się suka. Po powrocie od razu poszłyśmy do kuchni i zakropiłam jej ucho. I co? cała podłoga w kuchni plus szafki w czarnej wydzielinie. Prawie zemdlałam, bo zanim mózg się włączył, oczami wyobraźni zobaczyłam, co się dzieje w uchu, którego nie czyściłam chyba od czwartku.

Lecę do łazienki po patyczki kosmetyczne, grzebię biednej suce... patyczki czyste. Grzebię w drugim uchu. Bo na pewno choróbsko przerzuciło się do drugiego ucha. Nic, sucho i czysto.

Wpadłam w panikę. Na szczęście, zanim jakiś głupi pomysł wpadł mi do głowy, mózg wreszcie obudził się z popołudniowej drzemki, otworzył jedno oko i bąkną mimochodem, że Debi jest swlagana i chlapie błotem po spacerze.

Przeżyłam. Ale się prawie pobeczałam, jak do mnie dotarło, że nic się w uszach suki nie dzieje.

Luzak w swoim nowym domu.
Nienawidzę tymczasowania.

No i cudnie

Jakoś przebolejesz tę jedną miskę mniej do mycia :lol:

Femka pisze:Luzak w swoim nowym domu.
Nienawidzę tymczasowania.

Niech mu tam dobrze będzie :ok:

. A jak chcesz, możesz sobie nowego tymczasa znaleźć, na pewno z tym problemu nie będzie :wink:

.
A tak poważnie - trudno oddać i w pełni uwierzyć, że kotu będzie dobrze. Bo czy go tam dopatrzą, wybawią i wypieszczą tak jak Ty? A potem są maile, zdjęcia, telefony i okazuje się że to była dobra decyzja. I niepokój lżeje.

za Luzaka

podziwiam, ja nie potrafilabym oddac tymczasa....

Ja nie potrafię i dlatego mam już 6 kotów.
Brawa dla Femki i kciuki za Luzaka! :ok:

Super wieści o uszach Debi i o Luzaku.
Trzymam kciuki, żeby kotu było dobrze w nowym domu. :ok:

Gretta pisze:Ja nie potrafię i dlatego mam już 6 kotów.
Brawa dla Femki i kciuki za Luzaka!

Wolę nie liczyć, ile u mnie by było tego dobra :oops:

Femko, dzielna jesteś :ok:

A Luzakowi niech się szczęści na nowej drodze życia :ok:

A który to jest Luzak? :oops:

Ten w skarpetkach?

Tak ten w skarpetkach, który sam na podwórko Femki przyszedł.

Femka pisze:Luzak w swoim nowym domu.
Nienawidzę tymczasowania.

Będzie dobrze, zobaczysz :ok:

A więc... nie zaczyna się zdania od więc a zatem dobrze było już wczoraj, ale mnie zatchło z oburzenia i poczucia krzywdy.

Otóż Luzak po wyjściu z kontenerka natychmiast zwiedził cały dom, a następnie na dłuższą chwilę zajęła go piłeczka brzęcząca i pipająca myszka (dałam domkowi jedną, niech też im będzie źle po nocach :lol:

). Następnie poszedł popić, coś wrzucić na ruszt. Znów pozwiedzał, pobawił się, dał się pomiędlić. Następnie udał się z młodszą córką na poobiednią drzemkę i zasnął przy jej twarzy. Potem poszedł do kuwety i całkiem bezstresowo się wyszczał.

Gdzieś ktoś doczytał się o tęsknocie za mną? :evil:

Koty to bardzo niewdzięczne stworzenia. Ale ja to już w domu przeczuwałam, jak Luzak bezceremonialnie zaliczył kolana obu dużych i łaskawie pobawił się z dziewczynkami.

A ja durna pół godziny o samych tylko objawach stresu opowiadałam, mówiłam, co mają robić, jak kot się w kącie zaszyje. W tym tygodniu tam jadę. Oblukam to na własne oczy, bo jeszcze mam nadzieję, że mnie okłamali przez telefon, a Luzak bieduś siedzi za szafą i wyje za mną :lol:

Teraz skrajni racjonaliści powinni zakończyć czytanie, albowiem będzie nieracjonalnie i o siedmiu zmysłach kocich.

Otóż ta adopcja jest dla mnie kolejnym dowodem, że to zwierzęta wybierają sobie domy i że one doskonale wiedzą, że są na tymczasie, a przychodzący ludzie mają zamiar kogoś zabrać. Przez ostatnie tygodnie przewaliła się przez mój dom kupa obcych ludzi. Nikt nie robił najmniejszego wrażenia ani na Luzaku ani na Bąbelku. Łaziły sobie po domu, jakby zupełnie nie zauważały obcych. Gdy weszli ci państwo, Luzak spał w kanapie, a Bąbel w popłochu uciekł na górę. Poszłam po niego, żeby go pokazać. Jeszcze nie widziałam, żeby Bąbel tak się wyrywał. Wrzeszczał histerycznie, w końcu mnie ugryzł. Puściłam go, nie było sensu go stresować.
Zaraz potem Luzak wyszedł sam, wdrapał się na moje kolana i natychmiast zaczął zaczepiać kobietę siedzącą obok mnie.
Bąbel nie wyszedł spod łóżka w sypialni jeszcze wiele godzin po ich wyjściu, a gdy ja się po niego wczołgałam pod łóżko, był calutki kompletnie zaśliniony.
I niech mi ktoś powie, że one nic nie rozumieją.

Trzymam kciuki za aklimatyzacje

Femka pisze:I niech mi ktoś powie, że one nic nie rozumieją.

Hodowczyni naszego psa twierdzi, że szczenięta zawsze wiedzą, że któreś pojedzie do DS. To, które jedzie, oczywiście też. Gdy już herbata była wypita i umowa podpisana

Cezar usiadł przy moim krześle, tak na baczność

A tak ze 2 tygodnie wcześniej, gdy głaskałam obydwa pieski na zmianę, padł na plecki, patrząc mi w oczy: "jestem twój". W każdym razie, lubię myśleć, że mnie wybrał.

Adoptowałam Debi, mam Szczypiory-guz na listwie mlecznej

Kto przegląda forum