OTW10.PILNIE DT/DS dla Grzesia s.99.Czas ma do poniedziałku!

[inga.mm]

że o której się wywlokłaś????
5.30???
o matko, ja najwcześniej wstawałam o 6 i koło 7 lazłam między płoty.
Tyle, że w naszym rejonie główną matką-karmicielką jest Ewa licząca sobie wiele wiosenek.
Ja łaziłam między płoty posesji różnych nababów, którym szkoda pieniądza na nakarmienie zwierzyny.
Teraz i te poszły stołować się do Ewy na działki.
W ogóle ostatnio w naszym kwartale jakby mniej tego towarzystwa, bo Piotr, który Ewie pomaga krzepą mięśni wielogłowych, umiejętność takową zaposiadł, że ogłoszenia tworzy nader zachęcające.

[ASK@]

że o której się wywlokłaś????
5.30???
o matko, ja najwcześniej wstawałam o 6 i koło 7 lazłam między płoty.
Tyle, że w naszym rejonie główną matką-karmicielką jest Ewa licząca sobie wiele wiosenek.
Ja łaziłam między płoty posesji różnych nababów, którym szkoda pieniądza na nakarmienie zwierzyny.
Teraz i te poszły stołować się do Ewy na działki.
W ogóle ostatnio w naszym kwartale jakby mniej tego towarzystwa, bo Piotr, który Ewie pomaga krzepą mięśni wielogłowych, umiejętność takową zaposiadł, że ogłoszenia tworzy nader zachęcające.

5.30 to ja mijam autobus jak idę dalej karmić. Wychodzę o 5 rano.Wstaję o 4. Takam bohaterka
TZ to tylko wirtualnie się zamartwia moim łazęgostwem. Krzepą to mnie nie wspiera. Tylko słowem różnistym. I brakiem zakazów. Kamikadze to on nie jest

Proszę o kciuki dla Miziaka co poszedł nieplanowanie w plener i trwają jego poszukiwania. Wielkie, najwieksze.

Małgoś, znajdzie się. MUSI!!!

[Alienor]

za odnalezienie Miziaka - całego i zdrowego
I wyrazy podziwu - wstaję o podobnej porze tylko kiedy nie mam innego wyboru. Sową jestem i generalnie takiej godziny nie ma na żadnym zegarze świata .

[inga.mm]

4... zasłabłam...
już nie pytam o której kładziesz się...

Pan Miziak musi wrócić. Jakże to tak wypisywać się ze stołówki bez pozwoleństwa

[ametyst55]

za powrót Miziaka

[ASK@]

Postałam dziś przy Figurce troszkę dłużej prosząc o powrót Miziaka i artykułując w sposób mocno przymilny swoje prośby na rok przyszły.
Ma być lepiej, dostatniej, zdrowiej. Zero kotów, zero chorób, zero śmierci, dobre domy dla tych co są ... i tak w tym tonie deczko pojechałam.

Zapaliłam światełko dla Izydorka. To koci rezydent domu naszej Iwuni/Amelki i Tosi.Odszedł. Biegaj za TM chłopaku.

U nas normalka. Rozrywką było wczoraj wieczorkiem to, że Drops po wielu przymiarkach wylądował wreszcie na szafie .Obiekcie pożądania nieustannego. Chodził po tej szafie dumny jak kocipaw sprawdzając czy wszyscy widzą i podziwiają. Był deczko jednak zaskoczony marnością góry. Chyba z dołu zasobniej to wygląda. A ilość zwierza tam się pchającego dała mu widać mylną wyobraźnię o tym miejscu. Wiele przymiarek było dostania się pod sufit. Wreszcie położył się i patrzał z góry wielce kontent z siebie.
Prócz Tami i nas ,wszystkie koty olały jego wyczyn. A był to wyczyn nie lada bo grube doopsko ciągnęło mocno w dół. Ledwo je wtaszczył.
Tami zafascynowana Dropsem na szafie , podjęła próby zameldowania się rónież na dachu szafy. Jednak miaukolenie na mebel skutku nie przyniosło. Stał , nie uległ, nie zmniejszył się. Tami robiła stójki, drapki, próby poręczowe, kicanie na drapaku, wyciąganie się ... Nie udało się. Patrzyła na nas, patrzyła w sufit, pyszczyła Dropsowi co z góry obserwował jej podejścia. Dała wreszcie spokój. I obrażona , zarzucając pupiną, wybyła do do kuchni domagając się zadośćuczynienia . TZ zrozumiał Tamuni ćwierkolenie i podreptał śmietanki nalać.
Potem reszta zameldowała się w kuchni domagajac się także płynu kociolubnego. I Drops zorientował się ,że coś tam dzielą bez niego i ... zaczął się cyrk pt schodzę jakoś, zlecę jakoś, zębole wybiję ale się napiję . Ależ się kot umordował drepcząc i wisząc z głową w dole, a w gardle jęki żałości były. Tamuj ,na blatach chłepczą gadziny śmietankę a on na tej głupawej szafie dulczy. Wstrętna szafa puścić go nie chce. Jak zlazł wreszcie ślizgiem po ściance (doopsko mu pomogło zrzucając go zdecydowanie na glebę) to migusiem zameldował się przy michach. Dostał. A co miał nie dostać. Nawet dzięki niemu inne drugą kolejkę dostały
Drospik bardzo się zmienia. Pięknie tuli się. Wmiata wszystko co dają, chrupy, mokre, kanapkę... Mruczy przy żarełku jak jest zadowolony z dania.Nie schudł. Na pewno nie schudł. Tylko z naszym Rudzikiem nie dogaduje się. Rudzik często nawtyka mu słownie , goni i pokazuje kto w domu z rudości ważniejszy jest. Ale Dropski przechodzi do porządku szybko nad tymi utarczkami.

[Patmol]

Zero kotów.
ja tez tak chcę

[zuzzik]

za kocipawia

[MalgWroclaw]

Dziękuję, Asiu. Ja dziś na podwórku płakałam, zresztą ciężko znaleźć chwilę, kiedy nie płaczę.

[ASK@]

Dziękuję, Asiu. Ja dziś na podwórku płakałam, zresztą ciężko znaleźć chwilę, kiedy nie płaczę.

Małgoś, trudno nie płakać. Jak zaginęła moja Burasia to mimo, że ich nie było już, codziennie szłam na miejsce karmienia z jedzeniem. Stałam, ryczałam i wołałam ją. Miałam nadzieję, wierzyłam wręcz, że ona gdzieś tam jest zestrachana i sercem słyszy moje nawoływania i prośby. Prosiłam by wróciła do mnie, odezwała się , by była, uważała na siebie... Codziennie zapalałam lampkę by oświetlała jej mrok kryjówki, by oświtlała drogę... Głupie? Pewnie tak. Ale to dawało jakiś sens mojemu porankowi. Idąc rano mówiłam sobie,że jak lampka się jeszcze świeci to Bura jest,żyje i znajdę ją wcześniej czy później.
Rób to co musisz.Płacz, wołaj, rozkazuj ...Wierzę,że nasze uczucia docierają do tych ,których kochamy. Ale ,proszę nie dopusczaj do siebie zwątpienia. Miziak znajdzie się. MUSI!!!

[Alienor]

Wspaniałej zabawy sylwestrowej i wszelkiej pomyślności w Nowym Roku życzy Alienor z Alą i stadkiem

[ASK@]

Życzymy Wszystkim szczęśliwego Nowego Roku.
Dobrego roku. Pięknego i zasobnego.

[inga.mm]

dobrego całego nadchodzącego

[alix76]

Dzielny Dropsik, poskromił szafę .

[ASK@]

Jesteśmy i żyjemy. Wróciliśmy późno i rano do kotów nie poszłam. Nie było sensu bo strasznie walili jeszcze o świcie
Ale nasze i tak nie odpuściły mi wczesnego śniadania wymuszając podanie puszek.Kicanie, darcie kudlaków bo głód humory zabrał, miauki i zbiorowe zawieszenie wzroku w moje oczka zamknięte, złamały moje postanowienia. Na krojenie serduszek i żołądeczków sił nie miałam. Przyjęły to ze zrozumieniem. Chyba
Poszłam do nich później. O dziwo była burasia i Szylcia. Reszty nadal brak.
Wemkłam się na kotłownię. Wemkłam bo ludziska kręcące się i wizytowe rureczki opinające cellulit ,mocno mnie ograniczały. Dobrze, że w obcasy się nie wystroiłam. Nie miałam w planie włażenia na kotłownię. Jednak nie wytrzymałam.
Nożynki trudno się unosiły. Oj trudno. Poczułam twardość płotu Wdzięku w przełażeniu też nie było.
Dobrze zrobiłam. Bo miski puste były. A wczoraj zostawiłam im normalne jedzenie, puszkę całą dodatkowo i chrupek dostatek. Mamunia czekała. Dawno za dnia się nie oglądałyśmy. Czy moje oczy mogły kłamać jak starałam się jej przekazać moje dobre myśli. Nie chcę jej skrzywdzić. I jej dzieci. Tylko chcę ją ucapić. W odpowiednim terminie. Tak se dyskutowałyśmy milcząco gdy Chłopczyk w progu się pokazał, prosząc o uwagę. Czarny kwietniowy, cienko mnie zagadując stał w progu, wdzięcząc się tanecznie. Moja rozterka. Piękny jest. Ma lekko spłaszczony pysiek i dużawy mocno brzuszek. Chyba tatuniem jest PierdzielonyPingwin. Że też go wtedy od łapki odgoniłam. Ciężarówki i tak nie złapałam a on wyciągnął lekcję.

Dziwnie tak za dnia łazić po kotłowni. Widok przygnębiający mocno. W mroku nie widać smutnych śladów po pożarze, zimnych i obskurnych murów, brudu, porozbijanych szyb, wyrwanych framug , szczątków matali, desek z gwoźdźmi ... "Dziura" Mamusina pełna wody i lekkiego smrodku od jej zalegania. Dołożyłam desek by choć łapki kocie nie brnęły w tym. Pozatykałam dziury jakie się nowe pokazały w podłodze. Ktoś je wybił .Pod nimi jest "piwnica". Kot jak wpadnie szans nie ma. Pozbierałam deski i druty by koty na nich się nie poraniły. Pozgarniałam szkło. Przeszukałam całą kotłownie .Z obawą ale przeszukałam. Piętro po piętrze. Czy muszę pisać czego szukałam. Nic, uff. Nic. Może wrócą.
Dopiero teraz pomyślałam (jak na mnie to szybko ) ,że może balety były i dlatego "dziwne" rzeczy przybyły. Albo ja ich nie widziałam łażąc po mroku, bo sama się nie zaplątałam.

Strzelają cały czas. Tylko Suri nie wystrzeliła z posłanka jak walnęło na podwórku blokowym. Siedziała w oknie i gapiła się.

Rok jak co rok Dzień jak co dzień.

Zaczynamy 2014 i mam nadzieję, wierzę, że dla każdego będzie lepszy.

Czego Wam i sobie życzę