Święta Krowa II. Jeże, jeże....i wiosna :)

Praca, praca, praca.........

Się już zużyłam w tym roku.
W piątek wróciłam późno nietomna, rano ze snu błogiego wyrwał mnie telefon, rozmawiając klapnęłam na pufę i .... poczułam wilgoć :evil:

Krowencjusz dosadnie dał wyraz swojemu niezadowoleniu z poziomu czystości kuwety, no tak, moja wina, karę przyjęłam na klatę.
Po uprzątnięciu śladów z błogą rozkoszą zanurzyłam się w gorącej kąpieli i dokładnie wyszorowałam....mydełkiem do odplamiania tkanin :roll:

Mam chociaż nadzieję, że wszystkie plamy, łącznie z tymi na sumieniu poszły sobie precz....

Maluda chyba zaakceptował nieuniknione i od trzech jazd transporter suchuteńki. Obliczyłam, że w tym roku sierście przejechały ze mną już około 8000 km.

witaj wilberku :1luvu:

ale miła niespodzianka :1luvu:

kara niezupełnie na klatę

pozdrawiam cieplutko :1luvu:

jeszcze tylko trzy miesiące......

puszatek pisze:pozdrawiam cieplutko jeszcze tylko trzy miesiące......

do wiosny (że tak spytam nie-domyślnie) :?:

czekamy na WIOSNĘ :1luvu:

pozdrawiam wilberku :1luvu:

Aaaaaa..... to o wiosnę chodziło, przez moment pomyślałam, że mam jeszcze trzy miesiące do końca prac :strach:

A jak o wiosnę, to tak Puszatku, patrząc na te polskie siąpiące listopadowe mroki.....z utęsknieniem na wiosnę, tylko jeszcze Krówcia musi zobaczyć pierwszy w życiu śnieg.

Krówcia już nie rośnie tak szybko, myślę, że będzie takim kompaktowym, niewielkim kotkiem, przecinek na dłuuuugaśnych łapinkach.
Już mniej ślimta, choć czasem jeszcze zbiera mu się na poranne czułości i wtedy biada mi, jestem obślinione, obcmoktana i wymalinkowana.

Dzisiaj zjechałyśmy już na dobre, kolejna praca zakończona, została "papierologia", od przyszłego tygodnia ruszamy gdzie indziej.

Większość żegnała nas z żalem, byłyśmy takim trochę urozmaiceniem, wrosłyśmy już w krajobraz :wink:

Pożegnanie z siostrą jak nie siostrą zakonną, Rosą, mam cichą nadzieję, że ona w zakonie nie wytrzyma, bo pasuje tam jak pięść do nosa :twisted:

Była barmanka w Wileńskich knajpach, która w zakładach prześcigała w piciu rosyjskich mafioso posyłając ich na glebę.
Kapral zawodowego wojska, szkolona do służby w jednostce typu polski Grom.
Kobieta iskra, wulkan, co ją wcisnęło w habit to pojęcia nie mam.... :evil:

I kociara

a jaki zakon? Bo to chyba jeden drugiemu nierówny.
Krówka niech się cieszy, że śniegu nie będzie oglądać z perspektywy ciągle mokrych, zimnych łapek i pustego brzuszka. "Duża znowu swoje" - miauknęłaby Fasolka.

Pozdrawiam kompaktowego kota :1luvu:

Resztę Krowiej rodziny oczywiście też. I proszę nie wywołujcie jeszcze pierwszego śniegu

Niesamowita historia siostry Rosy. Musiała mieć silną motywację, żeby tak diametralnie odmienić życie, ludziom o mocnych charakterach trudno podporządkować się regułom.

Nie, nie, nie

żadnego wywoływania śniegu, zimie mówię stanowcze NIE.
Ja stwór ciepłolubny, poniżej dwudziestu stopni zamarzam.
Mógłby tak w okolicach świąt spaść raz na króciutko, pokazałoby się włochatemu dziecku i zaraz już proszę wiosnę i lato

Siostra niestety w zakonie sióstr cichych i serca pokornego, zajmuje się głównie posługą śniadaniowo-kolacyjno-obiadową dla księży.
Ale ona młoda jeszcze i przed ślubami, więc wszystko możliwe :twisted:

Ja piąta kolumna i czarci pomiot na pożegnanie dałam jej wiśnie w likierze i czekoladki z alkoholem :twisted:

.
Wcześniej wspomniała kiedyś, że chętnie napiłaby się wina, ale nie może, tylko w słodyczach.
Grać na gitarze nie może, bo to innym przeszkadza,kota mieć nie może, bo inni nie lubią.
Ożeniłam ją z bezdomną kotką, która tam przychodziła i którą przez cały czas mojego pobytu podkarmiałam.
Załatwiłam Siostrze pozwolenie na dokarmianie

zostawiłam zapas kociego żarcia, jak się skończy będę dosyłać.
Na wiosnę muszę pomyśleć o złapaniu kotki na sterylizację.
Biedne są te koty wiejskie, w sierpniu jak tam przyjechałam dwa razy widziałam tę kotkę z maluchem, taki półtora miesięczny, potem maluch zniknął i już nikt go nie widział....

przypominają mi się koty ks. Twardowskiego

Wszystkiego najlepszego dla Krowy półrocznej:)

hej Dudusiu Krowiasty :1luvu:

jak żyjesz, nie zasypało Was :?:

nie zawiało :?:

pozdrawiam słonecznie

Witamy niedzielnie :1luvu:

Witaj Puszatku

My wciąż jeszcze w drodze, teraz będzie ostatni tydzień.... mam nadzieję.
Poprzedni już był ciężki, teraz ze zgrozą patrzę na to, co za oknem :strach:

Wróciliśmy do rodzinnej miejscowości Krówci, lodowate jezioro, wiatry dują....

Tyle, że kwaterę mamy super, letników nie ma, więc miejsca sporo. Mieszkamy w dużym domu- "Stara Apteka", przed wojną faktycznie na parterze była tam apteka, na górze mieszkania.
Z zewnątrz ten dom zawsze wydawał mi się ponury, scenografia do horroru, wewnątrz okazał się przytulny, klimatyczny, cieplutki, sosnowe podłogi i w "moim" pokoju ściany ciepłe od komina.
Kociejstwu też się podobało, rozlazły się jak stado wszy wtykając nosy w każda dziurę. Pruszyn uwielbia nowe miejsca, dokonawszy inspekcji malowniczo rozłożył się na kuchennym stole :roll:

Krówcia miewa coraz dziwniejsze pomysły, w czwartek o poranku resztką narzuconej sobie dyscypliny zwlekłam się z wyrka i ....w trakcie odziewania się skonstatowałam brak istotnych części garderoby, ocieplanych legginsów, wełnianych skarpetek, roboczych spodni i paru innych...nie ma, pokój duży, ale bez szczególnych zakamarków, patrzę za łóżka, pod łóżka, zaglądam do kanap, przetrząsam regał....nie ma, to nie paczka zapałek moje robocze gacie, odsuwam szuflady...nic, usiadłam, patrzę, myślę...jak ten "scherlock holmes" i.... bingo ! wyciągam dwie ostatnie szuflady komodo-regału i są, są moje gacie, pracowicie upchane między podłogą a dnem ostatniej szuflady :twisted:

Między ścianą a regałem znalazłam "wejście" do tej jaskini, część ciuchów usiłował upchać z drugiej strony, ale było za wąsko i się zaklinowały, wyciągałam za pomocą kija od szczotki :lol:

A Krówcia siedział i patrzył i przysięgam, że miał wypisaną na ryjku dziką radochę, skąd taki pomysł, pojęcia nie mam, ale jest to bardzo inteligentne i "zmyślne" zwierzątko.
Zaskoczył mnie no :lol: