Koteczka bez oczu-cd akcji..potrzebne DT dla maluszków

Na jej szczęście niezbyt długo...
Strach pomyśleć, co by z nią było po dłuższym czasie, niż ta traumatyczna doba w Twojej łazience... :ryk:

Zosik pisze:Na jej szczęście niezbyt długo...
Strach pomyśleć, co by z nią było po dłuższym czasie, niż ta traumatyczna doba w Twojej łazience...

coś jak skrzyżowanie Astki z RTG :lol:

Dwie ważne sprawy (w tym nie najlepsze wieści):

1. Panda zachowuje się bez zmian - i to jest zła wiadomość.
Siedzi ciągle w koszyku, czasem da się ją wywabić z niego wędką. Na dźwięk wody pod prysznicem zwiewa, a jak nie ma gdzie, to sika ze strachu pod siebie. Panikuje potwornie i na każdy gwałtowny ruch ucieka i syczy. Właściwie to ona bez przerwy syczy...
Kupki są ładne, zdrowe, kuweta musi stać pod umywalką, bo jak tylko przestawię - w starym miejscu jest szczoszek albo kupa.
Także fizjologia w normie, ale psychika przypuszczam nie najlepiej.
Jest bardzo strachliwa i zestresowana.
W związku z tym postanowiłam tak: mała zostaje u nas do czasu sterylki, bo tego nie możemy odpuścić. Wet mówi, że w ciągu miesiąca będzie można ją już ciachnąć.
Jeżeli do tego czasu będzie jakiś progres, to będziemy się starać dalej i podejmiemy próby znalezienia jej domu.
Jeżeli mała nadal będzie tak zestresowana i przerażona - będę optować za odwiezieniem jej do Nowego Folwarku.
Na ten moment ona jest po prostu potwornie nieszczęśliwa i to bardzo widać

Chciałabym wiedzieć, co Wy o tym myślicie.
berni - przede wszystkim chcę poznać Twoje zdanie na ten temat.

2. Bardzo martwi mnie kwestia zimowania kotów w Nowym Folwarku i nie daje mi to spokoju.
Koleżanka berni nie jeździ tam w zimę i koty są niestety zdane same na siebie.
Z rozmowy z Kasią wynika jednak, że jest tam w pobliżu leśniczy (dobry człowiek) i zdarza mu się dokarmiać koty, które go od czasu do czasu odwiedzają.
Pomyślałam, że byłoby dobrym pomysłem poprosić leśniczego o pomoc dla kotów - tak, by godnie przetrwały zimę.
Konkretnie myślałam, żeby zawieźć budki i zaopatrzyć leśniczego w karmę suchą i mokrą.

I ponownie pytam: co Wy na to?

Im dłużej Wonsz zwany Pandą siedzi w ciepłym kiblu, tym gorzej, jeśli ma wracać do Nowego Folwarku. Na miau jest monitomi, ona chyba robiła wczesne sterylki, trzeba zapytać u kogo.

może warto poradzić sie kogoś doświadczonego w oswajaniu dzikunow. Szkoda małej tym bardziej w świetle tego co piszesz w pkcie drugim, wydaje mi sie ze skoro jest wystraszona ale nie agresywna to jest szansa tym bardziej ze z tego co kojarze z innych wątków oswajanie trwa często znacznie dłużej już Panda jest u Ciebie, zaprosze na wątek osoby z doświadczeniem z prośba o poradę

Jakbym wiedziała, że nie ma szansy, to w ogóle bym się nie zastanawiała czy w tą, czy w tamtą i co dalej czynić...

Dlatego piszę, że ponieważ jest jeszcze chwila do sterylki - możemy spokojnie dać jej czas i próbować dalej.

Osoby z doświadczeniem i porady mile widziane

Już wysłałam prośbę do paru osób mam nadzieje ze sie tu odezwa :ok:

Dzięki!

Na prysznico-fobię wynalazłam patent - świeży, bo wczorajszy i jest w niego zaangażowana cała rodzina

Mianowicie - jeden się myje, drugi siedzi i mizia kota.
Efekt jest - małe leży spokojnie i nie sika pod się, toteż ustanowiłam zakaz urządzania kąpieli na osobności. O!

Tak przeczytałam po łebkach, ale wygląda na to, że ona nie jest dzikusem, który nie da się dotknąć bez ugryzienia, tylko bardzo się boi nowego miejsca. Przyzwyczai się, to zacznie zachowywać bardziej śmiało. No i załatwiać się wyłącznie do kuwety, bo w tym widzę główny problem.

Nie, nie.
Z kuwetą nie ma problemu pod warunkiem, że stoi w miejscu, które ona sobie ubzdurała jako jedyne właściwe do pozostawiania zbędnych produktów przemiany materii

Z tym sikaniem to miałam na myśli to, że zdarzyło jej się kilka razy nasikać pod siebie ze stresu.

Dzikusem rozwścieczonym zdecydowanie nie jest. Ma zaawansowaną schizofrenię ("głaszcz mnie, a ja pomruczę i posyczę na ciebie jednocześnie, bo niby fajnie, ale z drugiej strony się boję")

No cóż, mam nadzieję, że czas zdziała cuda.
Robię, co mogę...

W domu jest zakaz krzyku, tupania, odkurzania bez uprzedzenia, trzaskania drzwiami (zwłaszcza od toalety), no i nowa zasada - nie myjemy się w samotności

Przykaz jest za to delikatnego głaskania po wejściu do łazienki, po uprzednim ogłoszeniu, że się zbliżamy.
Pożądane jest również gadanie do Wonsza, przy czym nakazałam mówić tonem monotonnym i ściszonym.

**Adopcje: 12 >>**

koteczekanusi pisze:Tak przeczytałam po łebkach, ale wygląda na to, że ona nie jest dzikusem, który nie da się dotknąć bez ugryzienia, tylko bardzo się boi nowego miejsca. Przyzwyczai się, to zacznie zachowywać bardziej śmiało. No i załatwiać się wyłącznie do kuwety, bo w tym widzę główny problem.

Napiszę co ja sądzę/co bym zrobiła choć guru nie jestem.
Nic na siłę. Kot zestresowany, kot mający zafundowanych tyle zmian w krótkim czasie, musi mieć spokój. To tak jakby dziecko z dnia na dzień wrzucić do ciemnej studni. Dlaczego ludzie oczekują natychmiastowej zmiany u kota? Czy my nie denerwujemy się przy różnych okolicznościach, mniej stresujących? Kot, jak dziecko, musi mieć stały porządek dnia. Nic na siłę. Bez wyciągania, tulenia na duś i macanek. Najlepiej sprawdza się siedzenie z kotem, czytanie na głos książek, puszczenie radia, izolacja od stada (broń Boże wypuszczać na pokoje bo to powiększa stres) , zapalenie świateł...Wiem,że kot widzi ale my nie. Każdorazowe zapalenie światła stresuje kota. Przed wejściem do pomieszczenia gadam by kot wiedział, że to ja idę i nie musi się chować. Siedzę wiele godzin z kotem piszą ogłoszenia, gadając ,podsuwając smakołyki... Nie dotykam, nie głaszczę...Czekam. Nie pochylam się bezpośrednio nad kotem bo nasza wielka sylwetka straszy go. Wszystko musi się odbywać na jego poziomie. Jak wyciągam ręke to tak by kot widział. Bez zaskoczenia ma być.Głaszcze się delikatnie, z boku. Nie przyciąga kota, nie bierze na ręce, ni tuli...Spokój i wyczucie. To kot. Biedne ,zestresowane stworzenie i nasze wyobrażenia o tzw ludziowości nic nie znaczą. To my jesteśmy dla nich.
Stado/nowa nawyka do siebie przez zmianę zapachów. Przez głaskanie, wymianę kocyków, kuwet... Przez śluzowe wypuszczanie kotów. Mała powinna mieć swój azyl gdzie schowa się wiedząc,że nikt jej nie wyciągnie i nie dopieści na siłę.Czasu trzeba, spokoju trzeba. Może być kotką co całe życie będzie płochliwa co nie znaczy, że w zaciszu domu, sam-na sam z człowiekiem nie będzie miziakiem. Nie każdy kot jest lizusem. Nigdy nie przekreślam "dzików" na wstępie. To biedne,zagubione dziecko. I tak trzeba je traktować swoje odczucia/chcejstwa chowając w przepaści.Uważam,że będzie ok. Nie bardzo rozumiem dlaczego piszesz o niej schizofreniczka? Bo ma zachwiania emocjonalne? Akuratnie u kota zalęknionego to norma. Chyba ,ze jest to określenie z przymrużeniem oka. :wink:

ASK@ dobrze, że to wszystko napisałaś. Utwierdziłaś mnie w tym, co myślę i w mojej strategii postępowania.
Nie mam doświadczenia w obsłudze "dziczków", ale cieszę się, że mnie instynkt nie zawiódł

Edit: "Schizofreniczki" nie bierz tak na poważnie. To jest określenie z przymrużeniem oka - bardziej pieszczotliwe, niż oceniające

Poza tym... co by nie było (tak mówię, bo może mój post zabrzmiał dość ponuro) - ja jestem optymistką i to taką nieuleczalną.
Wierzę, że będzie dobrze.
Ale, że brak mi nieco doświadczenia z takimi pół-dzikusami - dlatego proszę o rady i sugestie

Fajnie ze powiało optymizmem :1luvu:

pisz Zosik tu o swoich obserwacjach a napewno rady sie znajda i wspólnymi siłami poskromimy syczaca pande :kotek:

Panda właśnie nieśmiało zajrzała "na salony" (ośmiela się trochę po zabawie z wędką - przy zabawie muszę wstrzymać oddech na 20 minut i nie ruszać niczym, oprócz ręki trzymającej wędkę).

Stoję przy parapecie, tż siedzi przy kompie, patrzę - wygląda zza futryny Wonsz...
Rzucam do tżta szybko i mega cicho:

- Nie odzywaj się! Nie ruszaj! Nie oddychaj! Wonsz idzie!

Na to tż nic sobie nie zrobił, bo i tak był zajęty aukcją na allegro... :roll:

Wonsz rozeznał się w sytuacji, po czym już prawie wrócił do swej nory... aż tu nagle....

... (napięcie tworzę)...

...

piłeczka Kropki!

okrągła, biała, leciutka, ucieka jak się tylko dotknie łapką...

...

No więc na ten moment sytuacja wygląda tak:
- Ja siedzę przy kompie i TO piszę, starając się nie ruszać niczym poza palcami,
- TŻ siedzi przy stoliku chrupiąc musli, gapiąc się w tv i ma przykaz chrupania jak najcichszego,
- Kropka i Wasia siedzą i obserwują
- Każdy z członków rodziny przestał ruszać się, odzywać, oddychać,
- Wonsz bawi się piłką na środku pokoju.

I Wy też - proszę pisać jak najciszej, bo mi Wensza wystraszycie! :mrgreen:

Koteczka bez oczu-cd akcji..potrzebne DT dla maluszków

Kto przegląda forum