Święta Krowa II. Jeże, jeże....i wiosna :)

Pamiętam sprzed kilku lat wypadek koło Wrocławia. W szczerym polu, z dwoma kotami wiezionymi luzem. Ludziom jakoś nic się nie stało, ale koty uciekły przerażone i się nie znalazły, była zima i las.

mieliście naprawdę dużo szczęścia przy tym wypadku :ok:

aż strach się bać :strach:

a foty cudne, wszystkie... :1luvu:

Ano mieliśmy, ale szlag mnie trafia na ludzka beztroskę, brak wyobraźni i chciwość :evil:

W całej tej sytuacji zdarzył nam się moment komiczny, czekając na lawetę włączyłam GPSa, żeby odczytać numer drogi na której stoimy, urządzenie zaskrzeczało, charknęło i miłym, radosnym męskim głosem oznajmiło : Dojechałeś do celu

, prowadził Krzysztof Hołowczyc ....

wilber pisze:Ano mieliśmy, ale szlag mnie trafia na ludzka beztroskę, brak wyobraźni i chciwość

W całej tej sytuacji zdarzył nam się moment komiczny, czekając na lawetę włączyłam GPSa, żeby odczytać numer drogi na której stoimy, urządzenie zaskrzeczało, charknęło i miłym, radosnym męskim głosem oznajmiło : Dojechałeś do celu , prowadził Krzysztof Hołowczyc ....

Oj, czarny humor.
Czytałam z sercem w gardle.
Jak dobrze, że nic Wam się nie stało.
Kumpelę za superrefleks :1luvu:

To jeszcze na dobranoc :oops:

Z wujkiem Maludyńskim

Piętnastego Krowencjusz kończy pięć miesięcy ciekawe ile jeszcze będę się wygłupiać z tym "tymczasem" :roll:

Krówcia naprawdę ma cudowny charakter, to jest takie zwierzątko z sercem na łapce.

dziękuję za foty na dobranoc, wilberku :1luvu:

dzisiaj nacieszyłam oczy całą trójeczką chłopców :ok:

spokojnego tygodnia, wracajcie do nas szczęśliwie :ok:

będziemy czekać i tęsknić

trójka to jeszcze nie trzynastka :roll:

wilber pisze:ciekawe ile jeszcze będę się wygłupiać z tym "tymczasem"

No właśnie chciałam zapytać, jak długo będziesz ściemniać, że to "tymczas" jest ... Bo moje Balbinki, które zanabyłam na tymczas w podobnym okresie, co Ty Krowencjusza, już dawno grzeją dooopcie w nowym domku ... :wink:

Poza wszystkim ja naprawdę nie miałam czasu, żeby się zająć jego "wypchnięciem" z domu, nawet gdybym chciała, w weekendy jak zjeżdżam o ile zjeżdżam, czasem jestem tak zmęczona, ze boli mnie myślenie a muszę "obrobić" siebie i koty na nadchodzący tydzień, podsumować poprzedni, uzupełnić rozliczenia, kupić brakujące materiały. Jestem już zmęczona i chyba siłą rozpędu ciągnę do końca tej pracy, walka o finanse, przelewy, jeszcze sprawy rodzinne, spadkowe. Po prostu nie mam "głowy" do ogłoszeń, w tygodniu brak internetu, telefony też nie bardzo, bo, żeby odebrać muszę się "odkutać" z odzieży ochronnej.
Mogłabym się tym zająć dopiero po 20 listopada, kiedy zjadę do domu, zakończę zlecenie, ale wtedy, to już pewnie będzie "po ptokach".
Znalezienie dobrego domu, to jest duży wysiłek, pamiętam nerwy z tamtego roku jak oddawałam maluchy a teraz chodziłoby przecież o Krowę, dziecko moje włochate, dodatkowo jeszcze z powodu kilku przypadków znacznie się obniżyła moja i tak niska wiara w ludzi.
Zresztą jak patrzę w te jego ślepka tak bezgranicznie ufnie we mnie wpatrzone, to nie daje rady powiedzieć :idź, nie ma tu dla ciebie miejsca"...
Aczkolwiek w mojej sytuacji trzecie zwierzę to szaleństwo i absolutne, nieprzekraczalne STOP.
Zatkałam sobie jedno ewentualne interwencyjne miejsce, koty się dogadały, lubią, bawią, ale nie wprowadzę do domu już żadnego zwierzęcia, nawet na chwilę, nic, co mogłoby zburzyć z pewnym wysiłkiem dopracowaną równowagę.

Ależ ja to doskonale znam ... i rozumiem ...Zupełnie co innego oddać kociaki wzięte na tymczas w wieku około 4 tygodni (Balbinki), a co innego oddać kociątko, które wychowało się od dwudniowego oseska na własnej "piersi" i z rokowaniem weta, że ma szansę na przeżycie 1:100... To moja Kubusia ..."tymczasik", która właśnie skończyła rok ... :mrgreen:

Krowa-przytulanka :mrgreen:

Ale duży jest. Do ludzia też lubi się przytulać?

wracajcie szczęśliwie :ok:

czekam na Was i tęsknię okropecznie

i gdzież jesteście :?:

już łikent a Was nie ma... :roll:

Mam lenia

Przeogromnego przeolbrzymiego lenia od dwóch dni, działam na pół gwizdka.
Ten tydzień pracuję w domu, nigdzie jutro nie jedziemy, elementy do pracy przyjechały z nami. Potem jeszcze ze dwa tygodnie na wyjeździe

i KONIEC.

Tam gdzie teraz jestem pracuje dużo osób z za wschodniej granicy, są Białorusini, Ukraińcy, Litwini, są też przesympatyczne młode siostry zakonne z Litwy.
Jedna jest kociarą kiedyś się zgadałyśmy, zaczęła nam opowiadać o swoim dzieciństwie spędzonym wśród zwierząt, opowiadała o swojej nieżyjącej już mamie, która musiała być kobietą niezwykle charyzmatyczną i pracowitą.
Założyła i prowadziła hodowlę koni, stadninę, ośrodek jeździecki, hodowlę psów rasowych, po jej śmierci zabrakło tego ducha, energii, gospodarstwo podupadło, wszystko się rozpierzchło.
Historie smutne, wesołe, wspomnienia nieżyjących już ulubionych zwierząt, które przychodziły, były, odchodziły...
Zachwyciły mnie imiona, którymi ta kobieta obdarzyła swoje dzieci, starolitewskie, Siostra ma na imię Rosa, od rosy porannej, jej siostra w polskim tłumaczeniu -Rumianek, starszy brat -Echo, młodszy -Błękit Nieba.

Krowa rośnie, nieubłaganie, wczoraj zajrzałam do paszczy, bo coś z niej waniejet a tam dwa rzędy kłów, dziecko ząbki wymienia, Wróżka Żębuszka się kłania :mrgreen:

trzeba chruptałki smakoszki pod poduszkę wkładać...

A tak się bractwo zabawia, jak matka sobie ręce po łokcie urabia rymło mi się :roll:

wieża Kotbel...