z dwojga złego dobrze, że nie głowę 
ale mogłam przewidzieć, że skoro mała biega tylko za nami, to trzeba jej kuwetkę postawić przy łóżku, bo w nocy w obcym miejscu może się bać jej szukać (tak to sobię tłumaczę)...Nie wiem co sąsiedzi na to, ale nastawiłam zaraz pralkę a prześcieradło wywaliłam
no niestety moje torsje zbyt silnie dawały mi znać, że ja tego nie ogarnę a zaspany Artur nawet nie zaproponował pomocy jedynie ze zwieszoną głową skarżył się Filusiowi - to i tak była dobra reakcja.Pytanie jak wychowałam dziecko? hmmmm za niemowlaka było ciężko
Spać mi te gnidy już nie dały, bo się Filusiowi i Kulce zdało, że jak Pańcia buszuje po chałupie wydając z siebie dźwięki torsyjne, to trzeba wstać i się ganiać, bawić, bić i żebrac o śniadanie po drodze zrywając w pokoju zasłonkę i wywalając ziemię z palmy, a czemu nie? Panci trzeba dołożyc pracy...myślałam, że zwariuję, zgarnęłam kuwetę i Pannę Łucjannę do sypialni i zatrzasnęłam za sobą drzwi, po czym myślę jescze godzinka snu, odpływam i słyszę "szur, szur, szur (szur)...szur" to Milka, która cierpliwie czeka, by ją wpuścić do sypialni (ona tak może bez końca drapać w drzwi) więc wstałam i wpuściłam, potem wstałam wypuściłam, potem wstałam i wpuściłam a potem Łucja zaczęła ganiać swój ogon i potem poszłam ciężkim krokiem do kuchni na kawę i obserwację jak się pralka kręci, by nie zwariować...
jak tu nie zwariować 
odpisz im ze możesz im dać kota ale pluszowego 
