2 półdzikie koty - sio koty do stolicy :)+5

**Adopcje: 12 >>**

Zdrowia życzę Pani Zosi.

Koty mają swoje odchyłki. Tosia też. Tobie sie dziwię, że te kamienie nie są podgrzewane. Dopiero do mnie dotarło zaniedbanie woliery bo myślałam,że po całości podłogowo/ziemne jest. :mrgreen:

No nie podgrzewane kamyki pod okienkiem ,wstyd :oops:

Ale sądzę ,że jak bardziej jej pupa w futrze zmarznie to
przemyśli jednak o powrocie do domu :roll:

TŻ mi uświadomił ostatnio ,że z Łatką też tak było.
Łatka kot wiejski nigdy nie mieszkała w domu ,jak zostały
rozdane jej ostatnie dzieci /śliczne miała zawsze kociaki ,szły na ''pniu'' albo gdzieś gineły

/
na jesień zaczeła siadywać na parapecie w dużym domu wtedy jeszcze nie zamieszkanym ,przesiedziała tak ze dwa miesiące ,
do domu nie i tyle ,uciekała.
Dopiero jak deszcze zaczeły siekać wodą po futrze ,zrozumiała
i wprowadziła się do domu gdzie mieszkała już jej córeczka Pysia.
Zawsze śmiałam się ,że poprosiła o azyl w naszym domu ze względów ekonomicznych ,sąsiad a mój szwagier nigdy jej nie
chciał z powrotem. Była bardza mądrą koteczką ,jak wszystkie
tri . :1luvu:

oby i Tosia dołączyła do tych mądrych :mrgreen:

A teraz patrzę na te dzieciaki ,ależ one były kiedyś małe :mrgreen:

Iwonka, moja eks-ogrodowa Bolcia też przez 5 lat nie odważyła się wejść do domu. W największe mrozy siedziała na tarasie, patrzyła przez szybkę, a ja płakałam. Jak ją rok temu podstępem (na żarcie) skusiłam do transportera i wstawiłam do domu, to teraz tylko leży na kanapie, ociera się o moje nogi na dzień dobry, jak tylko wracam do domu i nawet nie podchodzi do drzwi do ogrodu. Nigdy wcześniej nie była w domu, nie wiedziała, że może być gdzieś lepiej niż w "jej" azylu ogrodowym.

**Adopcje: 12 >>**

A nasz Pikus 7 lat dokarmiany co wyyslił jak chudzielca złapałam by przezimował. Obejszczał i obsrajdolił dom błagając o wyjście do piwnicy swojej kochanej. Wyniesiony wreszcie, zmienił zdanie doceniając uroki pieleszy . Teraz drzwi i okna pootwierane to wróg nr jeden. Nawet przy siatce nie wysiaduje.
A ileż razy płakałam nad gadziną jak przychodził pod drzwi bloku umarznięty i błągał o wpuszczenie do piwnicy.