Niestety jednak to jeszcze nie koniec... :(

Ja tez i trzymam kciu,by bylo dobrze :ok:

Tez mam nadzieję że będzie dobrze

Co z kotkiem?

Thorkatt pisze:to ja też z kciukami
daj znać potem
Warto z problemami ocznymi do Klubu Ślepaczków się zwracać. Tam dziewczyny mają wiedzę.
np. viewtopic.php?f=1&t=153998

Z klubu ślepaczków jest mój ślepaczek

Przygarnęliśmy go (na dt oczywiście) jak był malutki:

viewtopic.php?f=1&t=149299&start=15

Z resztą jest w linku który podałaś jego zdjęcie jako uczestnika konkursu na metamorfozy:

http://img839.imageshack.us/img839/3228/1tu6.jpg

Generalnie jest wszystko dobrze! Rano nie było już zupełnie śladu po krwiaku, a nasza wetka jedynie potwierdziła, że widocznie biegając jak szalony za drugą kotką, musiał uderzyć się np. o futrynę drzwi prawą stroną pysia.
Niestety chłopak zupełnie nie uważa się za inwalidę, dlatego bryka jak szalony

Jeszcze raz dziękuję za pomoc i wsparcie ostatniej nocy.... było mi raźniej.... :1luvu:

No to jedno wielkie "ufffff!" powiem

Duze ufffffffffffff :kotek:

.AnnMarie. pisze:
CO MOGŁO SIĘ STAĆ, CZY KTOŚ Z WAS WIDZIAŁ COŚ PODOBNEGO?????

Tak ja widziałam i nawet mam kotkę z podobną przypadłością.
Polcia ma usuniętą gałkę oczną (była pęknięta) i w trakcie operacji okazało sie, że oczodół jest "naruszony" (blizny, zrosty i co tam jeszcze możliwe). Po kilku miesiącach po operacji oczodół się wypełnił i zaczęło wspomnienie po oku przypominać nadmuchany balonik wypełnony czymś, Polcia w tym czasie załapała jakąś infekcję i między innymi psikała glutem. Zostałam skierowana do lekarza operującego bo takie cudo widzieli w klinice pierwszy raz.
Okazało się, że trakcie psikania oczodół wypełnił się powietrzem, bo utworzyła się przetoka; wystarczyło przekuć powiekę
i spuścić powietrze; oczodół wrócił do stanu prawidłoweg; na wszelki wypadek mazaliśmy poźniej kilka dni powiekę maścią antybiotykową. Od operacji Polci minęło prawie dwa lata "balonikowanie" oczodołu powtórzyło się jeszcze dwukrotnie (przy przeziębieniach).
Kocinie to wypuczone oko w szaleństwach nie przeszakadzało, zachowywała jak najnormalniejszy kot z katarem.
I niewykluczone, że nastąpią powtórki.

Brzmi to okropnie, ale prawdopodobnie w przypadku Gucia nie jest tak źle, skoro po okładzie z lodu, oczodół wrócił do normy po kilku godzinach...
Na szczęście... :kotek:

No nie jest to widok szczególnie estetyczny, ale znalazłam dobrą stronę (w końcu trzeba było problem oswoić), kiedy oczodół zaczyna "balonikować" wiem, że katar zaatakował i wtedy szybkie rozpoczęcie leczenia hamuje ten proces. I Polcia jest pasiona uodporniaczami - teraz przechodzi terapię Zylexisem.
Problem z zaszytym oczkiem, to był wtedy gdy któryś z koteczków mojego stada w trakacie wymiany poglądów (najprawdopodobniej) uderzył pazurem, skaleczył zaszytą powiekę i zaczęło się paprać trochę.

No i wariacki dzień dobiegł końca... Po tym jak oczodół Gucia wrócił do normy, nasza radość nie trwała długo. 3 dni temu sytuacja się powtórzyła. Tym razem przykładanie lodu pierwszego dnia nie pomogło, drugiego dnia zadzwoniłam do gabinetu dr Garncarza. Dowiedziałam się, że uaktywnił się (prawdopodobnie przed udarzenie) gruczoł łzowy, który jak widać nie został usunięty podczas zabiegu usunięcia gałek ocznych. W związku z zaszyciem powiek, produkowane łzy nie miały jak spływać i gromadziły się pod skórą.
Dziś, (trzeci dzień) byliśmy na wizycie u dr Garncarza. Przebił On wieeeeelkie "oko" Gucia (dziś nabrało rekordowo dużo łez). Po wbiciu igły, płyn leciał jak z fontanny! Potem biedaczek musiał wytrzymać wyciskanie resztek. Jeśli w ciągu kilku kolejnych dni, płyn zbierze się znowu, wracamy do Pana doktora i Gucio będzie miał podany do oczodołu steryd, którego zadaniem będzie uszkodzenie gruczołu łzowego. Jeśli to nie pomoże, ostatecznością będzie kolejna operacja.... Powiem Wam, że jestem w szoku postawą Pana dr Garncarza... Nie policzył nam dziś ani za wizytę, ani nawet za oczyszczenie oczodołu. Za to doskonale pamiętał Gucia i jego historię, co sprawiło mi przyjemność...

Powiem Wam, że Gucio swoim zachowaniem po prostu rozbroił Pana doktora. Nie drapał, nie gryzł przy tym wyciskaniu płynu, zaczem miauknął, ale był tak dzielny, że nie mogliśmy wyjść z podziwu. W dodatku leżał u mnie na kolanach przez całą jazdę samochodem (w obie strony 40km) (ja prowadziłam). Nawet tankowanie na Neste zaliczyliśmy na rękach. On po prostu jak ma mnie blisko, jest wyluzowany w każdej sytuacji. Oczywiście był w szeleczkach na wszelki wypadek i na smyczy, bo wiadomo, że różnie może być. Nie mniej jedno jest pewne - Gucio lubi wycieczki

Trzymajcie kciuki, za to, żeby Gucieniek nie musiał więcej cierpieć przez swoje oczy... Oby już było dobrze...

Dziś biedaczek wyglądał tak: :cry: