Nigdy więcej kota! A jeśli już, to na pewno nie rudy...

[Sigrid]

Cha , cha , cha... już to widzę

Cha, cha, cha, dziś nie zobaczysz
Dałam dojść do głosu mojemu gorszemu JA, które w sobie tkliwie piastuję. Na noc cwanie przygotowałam sobie na stoliku butelkę z wodą. Budzę się, wstaję, Marlon na równe nogi skacze i biegnie do drzwi, zawiesza się i czeka. A ja spokojnie butelkę odkręcam, pociągam trzy łyki i do łóżka wracam. Mina kota - zapewne bezcenna, ale ciemno było. Trzy punkty dla mnie.


Myślicie, że się nie zemścił? Błąd. Było może z pół godziny przed budzikiem, jak rozegrał brawurowy mecz sam ze sobą jakimś wyjątkowo hałaśliwym przedmiotem. Na wypadek, gdyby kakofonia dźwięków okazała się nie dość dotkliwa, jeszcze pohukiwał: MRRRRRuF, MRUUUUFFF.
Nawet Aramis się zdziwił. Nocne wybryki to jego zadanie.

Nadchodzi moja mama i mówi - Bo Ty musisz usiąść obok i mu paluszkiem w misce pogmerać, dopiero wtedy kotek je.

Tja. Typowe. Ja muszę obok Marlona siedzieć i mu kopczyk kreta z mokrego formować, bo inaczej też gardzi

[Sigrid]

Marlon jest jakiś dziwacznie pobudzony od czasu tego leczenia. Nocami biega i domaga się od Aramisa zabawy (zawsze było odwrotnie, teraz Muszkieterek nie może w spokoju spać).
Wiecznie głodny, biega za ludźmi i pogania ich do dosypywania i dokładania do miski (aczkolwiek to co w niej znajduje nie zawsze go satysfakcjonuje). No i dochodzimy do clue programu. Czyli czegoś o czym już niedawno napisałam w formie anegdoty, bo jak to było raz, było śmieszne, jak przeradza się w zwyczaj to już niekoniecznie i budzi obawę. Nie strach przed zwierzakiem, tylko obawę, z czego to się bierze, żeby było jasne. Jak dla, mnie jakiś niepożądany behawioralny wzorzec się utrwala (albo odnawia, sądząc po naszych początkach w tym domu).
A mianowicie, leci za mną do kuchni i wokalizuje. Patrzę - w miseczce niezjedzona pucha, świeża, bo przekładałam ją może z 15 minut temu. Podsypuję na kupkę, bo z rozwalonego po misce Jaśnie Pan nie je, Marlon gardzi i tak. Nie to nie, odwracam się, a ten leci za mną z wyraźnym zamiarem podszczypywanie mnie w gołe łydki Hamuję go gestem, zatrzymuje się na moment, ale oko demona błyska, wiecie, że miaukuny wyraz twarzy mają raczej mało co dobrotliwy
Ledwo się odwracam tyłem, w podskokach biegnie. Westchnęłam sobie ciężko, zamknęłam mu drzwi przed nosem i poszłam do drugiego pokoju wdziać dżinsy, niech gruby materiał gryzie, nie mnie. Otwieram drzwi, robi się spokojniejszy, choć złym okiem dalej spoziera.
Mogą go tak leki pobudzać? Czy po prostu energii zbyt dużo na raz odzyskał? Mam wysoką tolerancję na kocie wybryki, ale zębiska w mięśniach kręcą mnie raczej średnio Chętnie wybiję mu takie zachowania z głowy.

[Sigrid]

Najpierw się uspokoił i znormalniał, a potem...
Dość specyficznego prezentu na święta zażądał
Zaczęło się o piątej rano. TŻ wstał i wymiot pościerał, ale już o szóstej przejęłam pałeczkę, eeeee... znaczy ściereczkę.
Do 9.20 zdążył jeszcze rzygnąć 4 razy. Za każdym razem wodą zabarwioną na żółto. Potem musiałam lecieć na półtorej godziny, a po powrocie zastałam jedną kałużę na podłodze i.... żółtą wodę w miseczce do picia
Potem nic się nie działo, bo kiciuś chyba już nie miał czym. Leżało biedne rudziejstwo pod stołem i mówiło całym sobą: a dajcież wy mi święty spokój.
Aramis na wszelki wypadek ewakuował się do łazienki. Ja poczekałam na TŻta, wpakowaliśmy kudłaty bezwład do transportera i powędrowaliśmy do weta. Wizyta była co prawda umówiona, bo Marlon miał przyjąć Zylexis, zamiast tego przyjął dożylną kroplówkę, leki przeciwzapalne i przeciwwymiotne, dostał kolejny pakiecik badań krwi i w gratisie usg, czy czegoś się nie połknęło, czego nie trzeba (akurat po Marlonie się takich głupot nie spodziewam, to Aramisowi ciągle coś z paszczy wyciągam).
W jelitach cały czas stan zapalny, a żołądek jakiś tam. Nie zapamiętałam słowa, coś na a, atoniczny chyba. Może od wymiotów, może od tego, że zasmarkaniec ma problemy oddechowe.
Odebraliśmy kota tuż przed zamknięciem przychodni, w stanie na tyle lepszym, żeby zdołał pani doktor napyskować i łapą pokazać jej, co sądzi o kuracji. Dobrze, bo jak bo wstępnych badaniach pakowaliśmy go do transportera, to nawet nie zamierzał tam wchodzić, leżał na stole i mówił, że nie wstanie. Sądząc zresztą z odgłosów, jakie dochodziły ze "szpitalika", nie był tego dnia najgorszym pacjentem. Był jeszcze Rysio
Wieczorem mamy powtórkę z weta i zobaczymy co dalej. Chwilowo forma nie najgorsza.
Ech... Jakby mało się przed świętami działo...

[egwusia]

Bardzo współczuję Marlonkowi.

Biedne kocisko.


A takie wyrażanie złości - atak na łydki, to u nas Fidel praktykuje. Ja mu wtedy daję, a konkretnie rzucam przed kota jakąś zabawkę do zamordowania np fretkę z zooplusa https://www.zooplus.pl/shop/koty/zabawk ... owe/610031

Ten Fidel

[Wojtek]

Zdrowia dla Marlona i spokoju dla Was!.

[Sigrid]

Wojtek, dzięki

Egwusia, mina Fidela jest za wszystkie pieniądze. Nie mogę przestać się chichrać Niezadowolenie plus

[aania]

Jakby do mnie taki Mikołaj przyszedł, to nie wiedziałabym czy wiać, czy do stópek padać z zachwytu
Dużo zdrówka Marlonowi biedactwo malutkie.

[MB&Ofelia]

A czy Marlonkowi przypadkiem nie utknęła w brzusiu filcowa kiełbaska? Niedawno z podobnym problemem u weta wylądowała moja Carmen, seria pawi, w tym ostatnie z krwią. Też dostała kroplówkę i dwa kuje, podejrzenie było że podrażniła sobie żołądek przy intensywnym odkłakiwaniu.
Czy rekonwalescent już coś jadł? Kupka była?
Za zdrowie Marlonka

[Sigrid]

Ofelia, filc w bebeszkach to był mój pierwszy trop, ale USG nie wykazało takich atrakcji. A kupa była - twarda gruda przylepiona do ogona (trochę wstyd w przychodni, zaniedbany kotełek, choć nie dam głowy, że w samochodzie tego nie zrobił)
Nie wiadomo skąd wyskoczyła mu wczoraj gorączka 40 stopni (pisałam? chyba zapomniałam). Jak zapakowałam go do samochodu, to miał usiska lodowate. Dojechaliśmy do weta, a tu zmiana: uszy płoną. Po lekach miał już 38 i dzisiaj tak samo.
Ta wątroba jest dla mnie zagadką. Przy przedostatnich ostatnich badaniach wyszło lekkie pogorszenie w stosunku do wyników przedwakacyjnych, a tydzień później kolejne. Może to reakcja na antybiotyk w tabletkach (chociaż dostał jakąś tam osłonę).
W każdym razie po dzisiejszej kroplówce wrócił Panu Kotu temperament, awanturkę zrobił na całą przychodnię, a po drodze do domu lamentował
Jutro idziemy znowu, potem przez miesiąc tabletki na wątrobę i oby minęło.

[Sigrid]

Tego jeszcze nie grali. Marlonetuś dostał zalecenie próby inhalacji dziecięcym nebulizatorem.
Spodziewałam się armagedonu. Ale... dał sobie na paszczę maskę nałożyć i grzecznie sól fizjologiczną wdychał. No to będzie można spróbować z jakimś lekiem wziewnym, może mu się będzie lżej oddychało.

[egwusia]

Brawo Rudzielec

[Sigrid]

Brawo Rudzielec

Co prawda nie wiadomo, czy to nie z zaskoczenia zapomniał kłów w paszczy, a pazurów na łapach Zatem nie chwalę tygodnia przed niedzielą.

A mówiłam Wam, że Muszkieterek jest zatwardziałym wegetarianinem i nie jada mięsa?
Otóż nie. Aramisek, jak przystało na to imię, jest zatwardziałym hipokrytą
Zawsze się zastanawiałam, jak to jest, że Marlon zjada tyle mięsa i ciągle chudy, a Aramisek puchnie w oczach. No i wyszło szydło z worka, Pusiulek chyłkiem i po cichaczu podżera Marlonowi z miski, jak mu się wydaje, że nikt go nie widzi. Złapałam go dzisiaj in flagranti. Bezszelestnie, bez chrupania i ciamkania, metodycznie wsuwa.
Nic dziwnego, że tyłek urósł jak w najnowszym modelu Porschaka

[zuza]

Zdrowia dla Marlonka!

[egwusia]

Brawo Rudzielec

Co prawda nie wiadomo, czy to nie z zaskoczenia zapomniał kłów w paszczy, a pazurów na łapach Zatem nie chwalę tygodnia przed niedzielą.

A mówiłam Wam, że Muszkieterek jest zatwardziałym wegetarianinem i nie jada mięsa?
Otóż nie. Aramisek, jak przystało na to imię, jest zatwardziałym hipokrytą
Zawsze się zastanawiałam, jak to jest, że Marlon zjada tyle mięsa i ciągle chudy, a Aramisek puchnie w oczach. No i wyszło szydło z worka, Pusiulek chyłkiem i po cichaczu podżera Marlonowi z miski, jak mu się wydaje, że nikt go nie widzi. Złapałam go dzisiaj in flagranti. Bezszelestnie, bez chrupania i ciamkania, metodycznie wsuwa.
Nic dziwnego, że tyłek urósł jak w najnowszym modelu Porschaka

Hokko też mocno nieekonomiczny.
Je za czterech, przybiera, ale bardzo skąpo.
Fakt, już wybrzydza, ale polędwiczki indycze lubi bardzo .
Inhalacje znosi, bo to chodząca łagodność.
Myślę, że mu przejdzie w miarę zyskiwania pewności siebie, zdrowienia .
Coraz rzadziej widzę tą dołującą mnie u niego rezygnację...

[Sigrid]

Brawo Rudzielec

Co prawda nie wiadomo, czy to nie z zaskoczenia zapomniał kłów w paszczy, a pazurów na łapach Zatem nie chwalę tygodnia przed niedzielą.

A mówiłam Wam, że Muszkieterek jest zatwardziałym wegetarianinem i nie jada mięsa?
Otóż nie. Aramisek, jak przystało na to imię, jest zatwardziałym hipokrytą
Zawsze się zastanawiałam, jak to jest, że Marlon zjada tyle mięsa i ciągle chudy, a Aramisek puchnie w oczach. No i wyszło szydło z worka, Pusiulek chyłkiem i po cichaczu podżera Marlonowi z miski, jak mu się wydaje, że nikt go nie widzi. Złapałam go dzisiaj in flagranti. Bezszelestnie, bez chrupania i ciamkania, metodycznie wsuwa.
Nic dziwnego, że tyłek urósł jak w najnowszym modelu Porschaka

Hokko też mocno nieekonomiczny.
Je za czterech, przybiera, ale bardzo skąpo.
Fakt, już wybrzydza, ale polędwiczki indycze lubi bardzo .
Inhalacje znosi, bo to chodząca łagodność.
Myślę, że mu przejdzie w miarę zyskiwania pewności siebie, zdrowienia .
Coraz rzadziej widzę tą dołującą mnie u niego rezygnację...

A ja "oczyma duszy" widzę u Hokko przyszłą roszczeniowość, która jest najcudowniejszą nagrodą
Egwusia, dawaj zdjęcia Perskiego Szacha, bo jestem spragniona