za to wróciła do sikania na pościel, którą nieopatrznie zostawiłyśmy wczoraj na łóżku (przynajmniej wiemy, ze to ona, bo Bryśka była wówczas rozmruczywana na kolanach w drugim pokoju)
nie ukrywam, że trudne to jest, już wiem co (choć w części) czują permanentnie zasikani...
Mruf (na szczęście!!!) nie myśli na razie o tym samym. Mruf jest albowiem ofiarą przemocy domowej. przywaliłam jej w sobotę drzwiczkami od szafki kuchennej w oko
spuchło i trochę się sączy. jak do wieczora się nie poprawi - no cóż, jedziemy do Pani Doc po jakieś kropelki (w domu nawet świetlika nie mamy)
), można ją spokojnie wymiziać nawet kilkanaście minut, póki się kotu nie znudzi, w zabawie (piórkami koniecznie!) można się potarmosić. ale zasadniczo na wyciągniętą rękę reaguje wianiem, mniej lub bardziej intensywnym, trzeba ją podstępem brać albo czekać, aż się roześpi/rozleniwi na słoneczku
