Chester & Roman - pożegnanie Czesia

[Maraszek]

i jeszcze dodam "chlip"...
Bo wydaje mi się, że coś ucieka...
Nie umiem tego wychwycić...
I tylko smutny kot...
To .. najsmutniejsze, co można spotkać po powrocie do domu...

[Maraszek]

dzwonię pocieszyć

dzięki słońce

[Maryla]

3mam kciuki za skuteczne leczenie

[Maraszek]

Dzięki za kciuki

Nie śmiem tego głośno powiedzieć, więc szepczę „chyba jest lepiej”.
Romunia jakby bardziej ruchliwa i żwawa – dziś rano przez chwilę szalał ze sznurkiem w sypialni. I nie jest tak padnięty odkąd przeszłam na dawkowanie 2 x po ½ tabl. dziennie zamiast 1 całej na noc.
Joj...
Moja słoneczna futrość...
Wciąż ufna, kochana, spluwająca całym swoim jestestwem na paskudne lekarstwo (wstrętne jest – wiem, bo spróbowałam), ale pomimo wszystko karnie je przyjmująca...

A na dokładkę mam drugiego kota - lekomana. Czesia kocha po prostu się: odchudzać, leczyć antybiotykiem (nie dałam mu przecież), przyjmować lakcid, wzmacniać się szalenie Scanomune... Ech.. Gdzie jest odwyk dla kocich gwiazd?

[Jowita]

kciuki za Romusia. i za odwyk Czesia

[Maraszek]

kciuki za Romusia. i za odwyk Czesia

Słońce - dzięki, że jesteś
Ciężko mi było... Ale "tup, tup" ku dobremu.
A Czecho lekoman wymiata - widziałaś kiedyś dziką żądzę w kocich oczętach na widok ampułki? A strzykawki? A przygotowywania leku? A najwstrętniejszego z możliwych? A niech se ma [Antybiotyku mu nie dam, ale resztą niech się rozkoszuje]

[Maraszek]

Romunia miewa szajbę – znaczy, skacze nad myszą lub jakimś innym patafianem, walczy ze sznurkiem
Romunia przychodzi i mruczy jak człowiek (a nie siedzi samotnie gdziesik-tam-w–czeluściach-chałupy).
Romunia ma apetyt (coraz większy )
Się przytula.
I gada.
I deptaczy.

Oby więcej kociego zdrówka

[Sydney]

Duuuuuużo zdrowia!!!


i serdeczne pozdrowionka!!!!

[Maraszek]

Romuś odżywa – pomimo tego, że cały czas bierze antybiotyk. To zupełnie inna futrość – całkiem znikło wieczne spanie i smętność. Wyżej opisane objawy – zabawy, deptactwo, mruczność, utrzymują się nadal.
Rany, kot mi zdrowieje jak nic!
A i pozę podczas przyjmowania leku ma całkiem inną Do tej pory przyjmował wszystko, co mu pakowałam do pysia bez cienia protestu.
Teraz – gdy sadzam sobie kota na kolanach, trzymając w zębach strzykawkę, Romuch całym sobą ....
[tu muszę wtrącić – pamiętam jak w filmowym Potopie, książę Bogusław Radziwiłł krzyknął do Oleńki „Drwię z Waszych postanowień, plwam na Wasze testamenta!”]
... no więc – Romuś plwa Całym swoim jestestwem, każdym włoskiem, ąsikiem, nawet po uszkach i w spojrzeniu to widać. Co nie zmienia faktu, że dalej wszystko grzeczniutko łyka.
Kochany kociamber

Mijają dwa kolejne tygodnie leczenia.
Jutro jedziemy na RTG i kontrolę u weta.
Poproszę o kciuki.

[Aniutella]

Cieszę się, że Romuś wraca do dobrej formy

Kciuki w gotowości

[Majorka]

I ja się cieszę, kciuki trzymam, a Romek pozdrawia imiennika

[Maraszek]

Sydney, Aniutko, Majorko – dzięki, że jesteście
Dzięki za forumowe kciuki.

PANI WET JEST Z NAS DUMNA
No, musiałam się pochwalić.
Po pięciu tygodniach walki i dzikiej nerwówki – jest duuuużo lepiej; prawie idealnie. Jeszcze tylko jakieś drobniusieńkie zmiany na RTG. Na podstawie tego i wcześniejszych „rentgenów”, Pani Wet potwierdziła swoją diagnozę, że było to na 100 % śródoskrzelowe zapalenie płuc. Ale prawie nic z niego nie zostało.
Jeszcze tylko tydzień antybiotyku.
Potem zastrzyk wzmacniający odporność.
I już – mrucha będzie zdrowa.
Oczywiście ze szlabanem na balkon w czasie mrozów. (chyba, że skarpeteczki, szaliczek itede ).

Jak mi tego było potrzeba – Romuś będzie zdrów

Siedzę i chlipię ze szczęścia...

[Majorka]

Sydney, Aniutko, Majorko – dzięki, że jesteście

Jakoś się jeszcze trzymam
Dobre wiadomości A gdzie Twoim zdaniem to złapał? Czy to może wirusowe zapalenie płuc było?

[Jowita]

Sydney, Aniutko, Majorko – dzięki, że jesteście
Dzięki za forumowe kciuki.

PANI WET JEST Z NAS DUMNA
No, musiałam się pochwalić.
Po pięciu tygodniach walki i dzikiej nerwówki – jest duuuużo lepiej; prawie idealnie. Jeszcze tylko jakieś drobniusieńkie zmiany na RTG. Na podstawie tego i wcześniejszych „rentgenów”, Pani Wet potwierdziła swoją diagnozę, że było to na 100 % śródoskrzelowe zapalenie płuc. Ale prawie nic z niego nie zostało.
Jeszcze tylko tydzień antybiotyku.
Potem zastrzyk wzmacniający odporność.
I już – mrucha będzie zdrowa.
Oczywiście ze szlabanem na balkon w czasie mrozów. (chyba, że skarpeteczki, szaliczek itede ).

Jak mi tego było potrzeba – Romuś będzie zdrów

Siedzę i chlipię ze szczęścia...

nie chlipaj gupia, tylko sie ciesz!!!

[Maraszek]

Jowitko - chlipactwo miało charakter oczyszczający
Dusza mi skowycze ze szczęścia i porykuje radośnie!
Raduję się przeokrutnie, nawet rozpoczęłam drobne wprowadzenie do życia z wiecznie otwartymi oknami (ciepło, pogoda piękna, więc nieśmiało uchylam tu i ówdzie to i owo – oczywiście bez przeciągów).

Majorko – przyznam szczerze, że nie dociekałam, czy to bakterie, czy wirusy sprawiły. Wydaje mi się, że to lekkie niedopatrzenie weta było, zgłaszałam kaszel romuszy przez jakiś czas, ale mnie się wydawało, że to efekt „kłaczka” był. A może to nie do końca wyleczone zapalenie gardła? (chorował w zimie). Poza tym – Romuś kocha balkon o każdej porze roku – nigdy nie broniłam wychodzić kotom na mróz i śnieg. Więc wszystko po trochu mogło się dołożyć.
Początkowo leczyliśmy się antyalergicznie, ale któregoś razu zaniepokoił mnie jego płytki oddech. Na sygnale pognałam do najbliższej kliniki, a potem byliśmy prowadzeni przez moją drugą Panią Wet. Tu chylę czoła i podziękowania składam. Bo odpowiadała na moje najbardziej kretyńskie pytania, bo tłumaczyła wszystko, rysując wszystkie możliwości (włącznie z nowotworem płuc, który daje podobny obraz RTG, jak ten z „po prostu” zajętymi płucami – stąd moja początkowa panika i straszny dół), bo – po prostu – mogłam zadzwonić z każdym pytaniem... „czy, jak Romuś robi to a to, to jest źle”, „czy, jak Romuś wygląda tak a tak – to strasznie niedobrze”... Bo spałam z nim w salonie, budząc się co godzinę, by sprawdzić, jak oddycha.
„Ale to już było, przeszło gdzieś za nami...”
Teraz będziemy zdrowymi kotami