***BOKIRA [*]*** Gabi - znowu radość :))

Brak mi słów.
Poznałam Bokirę kiedy byłam po raz pierwszy u Agn.
Mały, kochany Promyczek...
Później, kiedy Vega pisała o Malutkiej...aż serce rosło, że są takie Domki, że są Ludzie, którzy tak bardzo kochają.
Płaczę razem z Wami, choć wiem, że to marne pocieszenie.
Vego, pamiętaj, one wracają. Przychyliliście jej nieba tu, na ziemi. I z pewnością odchodziła kochana.
Przytulamy Was mocno.

(*)

bardzo smutno
mój Maks powoli umiera :cry:

Dopiero zobaczyłam :cry:

Bokirko biegaj za TM [']

AnielkaG pisze:bardzo smutno
mój Maks powoli umiera

Anielko, bardzo Ci współczuję. Naprawdę bardzo.

Haniu, współczuję, to była moja faworyta z Twojego stadka...

Dziękuję, bardzo dziękuję za pocieszenie i wsparcie. Jesteście kochane, bardzo kochane :1luvu:

Ostatnie fotki Bokirki - na 2 godziny przed odejściem.

Prosiła, żeby pomóc wejść na hamak. Poleżała chwilę, a potem wzięliśmy ją do łóżka. Bokirka była najszczęśliwsza, kiedy mogła tulić się do nas obojga równocześnie. Mruczała wtedy jak mały traktorek. Czasami wierciła się między nami, sama nie wiedząc, co robić z tego wielkiego szczęścia.

Dzisiaj w nocy również przytuliła się do nas i spała, dopóki po raz pierwszy nie zwymiotowała krwią...

Jak to strasznie boli... Bokireczko...

odejscie przyjaciela zawsze boli, bardzo boli...Wszystkie chyba to przeszłysmy, więc dobrze Cie rozumiemy. tez kibicowałam koteczce...

Agn pisze:Nie macie pojęcia, jak jest mi źle i ciężko.
Z czwórki rodzeństwa, PP przeżyła tylko Bokira. Najmniejsza i najdelikatniejsza wśród braci. Kochana, beztroska - lubiąca i ludzi i koty; i psa.
Adopcja do domu Hani i Grzesia to było najcudniejsze, co mogło ją spotkać. I mnie również.
To było cudne zrządzenie losu. Hania zastanawiała się nad adopcją Sonka, kiedy ten był jeszcze w schronie w Elblągu, ale kiedy rozmawiałyśmy o tym, że Hania często jeździ ze wszystkimi kotami do mamy, wyszło na to, że dal Sonka byłby to zbyt duży stres. Wtedy powiedziałam Hani, że mam u siebie taką ładną pastelową tri, w sam raz do kompletu dla Oliwki. Kiedy Hania podjęła decyzję o adopcji, byłam bardzo szczęśliwa.

Bokira miała najcudniejszy dom, jaki mogłam dla niej wymarzyć.

Agn, dziękuję Ci za te słowa.
Kochaliśmy Bokirkę, pozostanie w pamięci
Miała najcudowniejszy dom, jaki mogła sobie wymarzyć i najwspanialszych opiekunów.

Bokireczko, Aniołku, nie cierpisz, wyzwolona, bądx szczęśliwa tam, dokąd odeszłaś.
Zawsze pamiętaj Hanię i Grzesia. Teraz oni cierpią, bardzo Cię kochają, Twoje Wspomnienie.
Bokireczko, pozdrów proszę wszystkie te kocie dusze, które dotarły do celu przed Tobą
i te które na ziemi miały Raj, i te które przeżyły Piekło. Teraz wszystkie są szczęśliwe.
A gdy Los pozwoli spotkamy się jeszcze

Niech Ci to światełko rozświetli Drogę

Obrazek

dellfin612 pisze:
Agn pisze:Nie macie pojęcia, jak jest mi źle i ciężko.
Z czwórki rodzeństwa, PP przeżyła tylko Bokira. Najmniejsza i najdelikatniejsza wśród braci. Kochana, beztroska - lubiąca i ludzi i koty; i psa.
Adopcja do domu Hani i Grzesia to było najcudniejsze, co mogło ją spotkać. I mnie również.
To było cudne zrządzenie losu. Hania zastanawiała się nad adopcją Sonka, kiedy ten był jeszcze w schronie w Elblągu, ale kiedy rozmawiałyśmy o tym, że Hania często jeździ ze wszystkimi kotami do mamy, wyszło na to, że dal Sonka byłby to zbyt duży stres. Wtedy powiedziałam Hani, że mam u siebie taką ładną pastelową tri, w sam raz do kompletu dla Oliwki. Kiedy Hania podjęła decyzję o adopcji, byłam bardzo szczęśliwa.

Bokira miała najcudniejszy dom, jaki mogłam dla niej wymarzyć.

Agn, dziękuję Ci za te słowa.
Kochaliśmy Bokirkę, pozostanie w pamięci
Miała najcudowniejszy dom, jaki mogła sobie wymarzyć i najwspanialszych opiekunów.

Bokireczko, Aniołku, nie cierpisz, wyzwolona, bądx szczęśliwa tam, dokąd odeszłaś.
Zawsze pamiętaj Hanię i Grzesia. Teraz oni cierpią, bardzo Cię kochają, Twoje Wspomnienie.
Bokireczko, pozdrów proszę wszystkie te kocie dusze, które dotarły do celu przed Tobą
i te które na ziemi miały Raj, i te które przeżyły Piekło. Teraz wszystkie są szczęśliwe.
A gdy Los pozwoli spotkamy się jeszcze

Niech Ci to światełko rozświetli Drogę

Bardzo, bardzo Wam dziękuję za dobre słowa :1luvu:

http://dragcave.net/user/beznadziejna

moge tylko napisac, ze mi bardzo, bardzo, bardzo przykro :cry:

a mialam nadzieje, ze tylko koncowka zeszlego roku bedzie taka smutna...

Bardzo smutno.... :cry:

vega, tak bardzo mi przykro, że to jednak choroba, z którą nie mamy szans wygrać :cry:

Bokira dostała życie na kredyt, wykorzystała go, dzięki Agn i Wam miała cudowne domy, wspaniałych przyjaciół tych ludzkich i czworonożnych.
I zostawiła po sobie nie tylko piękne wspomnienia, ale i dar zdrowia, życia.
Do widzenia, Bokirko [']

ja mysle ze ją Kubuś wezwał... on też odszedł na początku stycznia...

***BOKIRA [*]*** Gabi - znowu radość :))

Kto przegląda forum