Czy kot się oswoi? Potrzebna pilna pomoc.

Wszystko przyjdzie z czasem

Jak na moje laickie oko i tak robi super szybkie postępy :ok:

Ja nie mam doświadczenia z dzikuskami. To że miałam w swoim życiu kotkę, to też żadne doświadczenie. Z nią było dużo łatwiej. Nie miała tego całego "bagażu złych doświadczeń". Od początku była gotowa na pokochanie ludzi.

Dlatego tak ważne są dla mnie Wasze opinie, wskazówki, porady. Taki ekspercki nadzór!!! Dziękuję!!! :piwa:

Ja w zasadzie też nie mam - dopiero od miesiąca mam taką dzikuskę w domu :lol:

Na dodatek od początku mam przechlapane, bo w kółko ją męczę :roll:

A to sterylka, a to leczenie kk, teraz zaczęła po mału się wychylać, to w przyszłym tygodniu znowu do weta - badania, testy, szczepienia :roll:

Brrr... mnie już trzęsie :lol:

A wczoraj pierwszy raz do mnie podeszła sama (tzn. do żarełka w ręku :wink:

)

Wcześniej były znajdy, ale takie ewidentnie "domowe" (wyrzucone?), nie było z nimi problemu.

godz.19 a tu żadnej widomości .Prosimy o wiadomośc jak się sprawy mają ,bo od tego zaglądania komputer mi się grzeje.Jak Dymna zachowywała się przez noc spędzoną ,,na pokojach"
Dziś byłam na działce
No i niestety było trochę smutno

Dopiero teraz udało mi się "dopchać" do komputerka. Mała w nocy łaziła po meblach i kanapie ( znaleźliśmy wgniecione ślady na kocu, ale nic poza tym - kanapa pozostała sucha.)

Rano Dzikunia zaskoczyła nas swoim widokiem. Siedziała w drzwiach sypialni wpatrzona swoimi pięknymi oczkami w nasze łóżko. Jakby siłą wzroku chciała nas obudzić (

co zresztą jej się udało, hi,hi). Sprawiała wrażenie wielce zdziwionej, że w JEJ domu "ktoś" jeszcze jest.

A oto kolejna "zabawowa" sesja zdjęciowa . :ryk:

Te oczy ma niesamowite :lol:

No i jak śmieliście być w jej domu?

Mała Dzikuska pisze:Dopiero teraz udało mi się "dopchać" do komputerka. Mała w nocy łaziła po meblach i kanapie ( znaleźliśmy wgniecione ślady na kocu, ale nic poza tym - kanapa pozostała sucha.)

Rano Dzikunia zaskoczyła nas swoim widokiem. Siedziała w drzwiach sypialni wpatrzona swoimi pięknymi oczkami w nasze łóżko. Jakby siłą wzroku chciała nas obudzić ( co zresztą jej się udało, hi,hi). Sprawiała wrażenie wielce zdziwionej, że w JEJ domu "ktoś" jeszcze jest.

To tylko kwestia czasu jak zacznie przychodzic do was do łozka :1luvu:

narazie z zaciekawieniem was bada i sie przyglada, przechodzilam przez to samo, jak tylko sie ruszylismy rano to uciekal, wasza panienka naprawde szybko wychodzi ze skorupki ;-)

dodam ze te najbardziej z pozoru dzikie czesto sa pozniej najwiekszymi miziakami :-)

tylko potrzebuja wiecej czasu na otworzenie sie i zaufanie :ok:

Dymna jest przesliczna :1luvu:

Ta ślicznotka rzuciła na nas urok już przy pierwszym spotkaniu...

krótki odpoczynek pomiędzy spaniem a drzemką...

łapki opadają jak patrzę co wyprawia z aparatem moja pani

Fragment "Małego Księcia" znany i oklepany, ale nie mogłam się oprzeć... Musiał znaleźć się w tym wątku

"(...)
- Chodź pobawić się ze mną - zaproponował Mały Książę. - Jestem taki smutny...
- Nie mogę bawić się z tobą - odparł lis. - Nie jestem oswojony.
- Ach, przepraszam - powiedział Mały Książę. Lecz po namyśle dorzucił: - Co znaczy "oswojony"?
- Nie jesteś tutejszy - powiedział lis (...)
- Nie - odrzekł Mały Książę. - Szukam przyjaciół. Co znaczy "oswoić"?
- Jest to pojęcie zupełnie zapomniane - powiedział lis. - "Oswoić" znaczy "stworzyć więzy".
- Stworzyć więzy?
- Oczywiście - powiedział lis. - Teraz jesteś dla mnie tylko małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. I ty mnie nie potrzebujesz. Jestem dla ciebie tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie jedyny na świecie. I ja będę dla ciebie jedyny na świecie. (...)
Lis zamilkł i długo przypatrywał się Małemu Księciu.
- Proszę cię... oswój mnie - powiedział.
- Bardzo chętnie - odpowiedział Mały Książę - lecz nie mam dużo czasu. Muszę znaleźć przyjaciół i nauczyć się wielu rzeczy.
- Poznaje się tylko to, co się oswoi - powiedział lis. - Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół. Jeśli chcesz mieć przyjaciela, oswój mnie!
- A jak się to robi? - spytał Mały Książę.
- Trzeba być bardzo cierpliwym. Na początku siądziesz w pewnej odległości ode mnie, ot tak, na trawie. Będę spoglądać na ciebie kątem oka, a ty nic nie powiesz. Mowa jest źródłem nieporozumień. Lecz każdego dnia będziesz mógł siadać trochę bliżej..."

Antoine de Saint - Exupery

pięknie tutaj pasuje... oklepany, nie oklepany, to bardzo mądry tekst.

Cieszę się, że chcecie i potraficie być cierpliwi.

boszzz jaka ona jest boska :1luvu:

warta chocby i tygodni czy miesięcy poświęceń

Okazało się, że dywan tylko tak groźnie wygląda.

Czasem ma odwagę na nim poleżeć.

Ona jest po prostu robrajająca- piękna Dzikunia

a na dywanach to przecież wszystkie koty lubią leżeć i turlać się :lol:

Gratuluję cierpliwości i sukcesu w oswajaniu. Pełny relaks i urodę już widać .Z dumą pokazuję jej zdjęcia i zdjęcia drapaka. Wszystkie zapisuję w folderze,tylko nieco muszę je rozjaśniac ,wtedy są czytelniejsze.

Prosimy o dalsze informacje.

Mała Dzikuska pisze:Okazało się, że dywan tylko tak groźnie wygląda. Czasem ma odwagę na nim poleżeć.

oj jak łapki już w górze, to rewelacyjnie :ok:

Czy kot się oswoi? Potrzebna pilna pomoc.

Kto przegląda forum