Moderatorzy: Estraven, Moderatorzy
Bakteria P. aeruginosa jest naturalnie oporna na szeroką gamę zróżnicowanych strukturalnie antybiotyków; dotyczy to części antybiotyków β-laktamowych (aminopenicyliny wraz z ich połączeniami z inhibitorami β-laktamaz (u kotów będzie to synulox), cefalosporyny I i II generacji), chloramfenikolu, trimetoprimu (biseptol) czy
tetracyklin (unidox). Zjawisko to określane jest jako oporność naturalna lub własna. Mechanizmami leżącymi u podstaw tego fenomenu jest niska przepuszczalność błony zewnętrznej, aktywność molekularnych pomp zdolnych pozbywać się aktywnie antybiotyku z przedziałów wewnątrzkomórkowych, a także chromosomowo kodowane enzymy, zdolne do inaktywacji określonych leków (Lister i współaut. 2009). W terapii zakażeń P. aeruginosa najpowszechniej wykorzystywanymi antybiotykami są:
• karboksypenicyliny (np. tikarcylina),
• ureidopenicyliny (np. piperacylina) oraz ich połączenia z inhibitorami β-laktamaz,
• niektóre cefalosporyny III i IV generacji (np. ceftazydym, cefepim),
• aztreonam,
• karbapenemy (np. imipenem, meropenem, doripenem),
• fluorochinolony (ciprofloksacyna, lewofloksacyna),
• aminoglikozydy (amikacyna, gentamicyna, tobramycyna)
• polimyksyny (np. kolistyna)
Ta szeroka grupa antybiotyków jest podzielona na 4 grupy, zwane generacjami:
I generacja (chinolony)
kwas nalidyksowy (Nevigramon), kwas pipemidowy (Palin), cinoksacyna, kwas oksolinowy
Poza nielicznymi wyjątkami (np. kwas pipemidowy w zakażeniu dróg moczowych) chinolony pierwszej generacji nie są już stosowane.
II generacja (fluorochinolony)
pefloksacyna (Abaktal), ciprofloksacyna (Proxacin, Cipropol, Cipronex, Ciprobay), norfloksacyna (Nolicin), ofloksacyna (Tarivid, Oflodinex, Zanocin), fenoksacyna, fleroksacyna, lomefloksacyna, temafloksacyna
Fluorochinolony drugiej generacji stosowane są głównie w zakażeniach bakteriami Gram-ujemymi, działają też na patogeny atypowe (Chlamydia, Mycoplasma i Legionella). Wskazania do stosowania to głównie zakażenia powodowane przez Salmonella, Shigella, Legionella oraz Campylobacter a także zakażenia układu moczowego przez Pseudomonas aeruginosa i układu oddechowego u chorych na mukowiscydozę. Wrażliwe są również prątki Mycobacterium tuberculosis odpowiedzialne za wywoływanie gruźlicy. Paciorkowce i gronkowce są zwykle oporne.
III generacja (fluorochinolony)
lewofloksacyna (Levoxa , Oftaquix, Tavanic), grepafloksacyna, pazufloksacyna, sparfloksacyna, tosufloksacyna, marbofloxacyna
Fluorochinolony trzeciej generacji cechują się wyższą aktywnością wobec bakterii Gram-dodatnich, głównie gronkowców i paciorkowców, lecz mają mniejszą aktywność wobec bakterii Gram-ujemnych. Działają na patogeny atypowe silniej niż fluorochinolony drugiej generacji.
IV generacja (naftyrydynochinolony)
gatyfloksacyna, moksyfloksacyna, klinafloksacyna, trowafloksacyna
Chinolony czwartej generacji są aktywne głównie wobec bakterii beztlenowych i Gram-dodatnich oraz atypowych patogenów oddechowych.
Użytkownicy przeglądający ten dział: Google [Bot], moniczka102, Patchi i 98 gości