Konkurs Klubu Ślepaczków-DO ZAKMNIĘCIA -dziękujemy

[ewa_mrau]

Witam Was serdecznie i wraz z moim Fryderykiem zgłaszam chęć udziału w konkursie. A oto ,,nasza historia", widziana moimi oczami:[...]

nie wiem czy moja klawiatura jest odporna na słoną wodę
... mry!

[Klub Ślepaczkowy]

Justyno, serdecznie witamy
Wszyscy chyba pamiętamy Fryderyka - tak się cieszymy,że dołączyłaś do naszego grona

[Klub Ślepaczkowy]

Niniejszym informuję , iż :

Stokrotka dołączyła do zacnego grona klubu Ślepaczków -witamy w Klubie
viewtopic.php?p=10258827#p10258827

Fryderyk dołączył do zacnego grona klubu Ślepaczków -witamy w Klubie
viewtopic.php?p=10258827#p10258827

[lidka02]

Cuda

[czarno-czarni]

Moja historia nie jest śłitaśna, ale może ją opowiem. Jak tam chcecie.
Żem trafił do schronu w Łodzi. Nie chodził żem chyba i tył mi się wlókł czy coś. Oka żem nie mjał. Podobno żem był miły dla ludzi i innych kotów.

Duża mje na ogłoszeniu znalazła i mje Kotylion - takie ludzie z Łodzi - uratowali, do szpitala zaciągli, bo Duża ich prosiła i leczyli. I to oko zaszyli.
I żem pociągiem pojechał do Dużej potem i żem mjał obróżkę od jakiegoś jorka czy coś.

No i żem dekupażował, znaczy kupa mje wypadała i nadal mje wypada ale mje kochają mimo to. I tak se żyję 5 lat już z Dużą i tym bałwanem Kefirem. No co ja mam opowiadać. No kurde se żyję, wrzeszcze, gryzę, mam odpały, fszyscy mje rozumią i kochają. O czym tu gadać, co chwilę są tu jakieś głupki zakiblowe szukające domu i mje wnerwiają.
Bym chciał wjęcej fajnych atrakcji, wjęcej na korytarz i syfiate saszetki ale nie dajom, bo mi się z tyłu po nich wylewa.
No i tyle.
To ja teraz:

Morfeusz

[lidka02]

[j.szmudrowska]

Morfeusz wymiatasz... Znam Twój styl, ale teraz mnie powaliłeś jesteś MiSZCZ!

[jerzykowka]

Historia mojego ślepaczka, historia moich i nie moich ślepaczków. O którym napisać?
Przecież każdego kocham najbardziej, każdy ma za sobą historię niezwykłą (bo czy jest jakaś zwykła kocia historia...), często wstrząsającą. To może opisać Tę najkrótszą czyli napisać o Michasiu?
Maj 2013 roku. Wówczas już wiem, że niewidomy kot może zamieszkać w domu, w którym są schody, może zamieszkać z szalonym dużym psem, może szczęśliwie żyć w każdych "okolicznościach przyrody", w których będzie kochany i poczuje się bezpiecznie. Na nasz fanpage Ja Pacze Sercem trafia informacja o niewidomym kocie, który od kilku miesięcy czeka w schroniskowej klatce. Wszyscy wiemy co znaczy schronisko dla żywej istoty Dla ślepaczka, który nie widzi i nie rozumie co się wokół niego dzieje to prawdziwe piekło.
Decyzja zapada błyskawicznie, mieszkam przecież w Poznaniu, jestem najbliżej. Biorę rudzielca na DT. Cieszę się, że jest rudy, bo to zwiększa szanse na szybką adopcję, a u mnie tłoczno.
W schronisku słyszę, że kot jest zdrowy i tylko nie widzi i "trochę stracił węch". W drodze do domu odwiedzamy okulistę - okazuje się, że rudy nie widzi na skutek przewlekłej choroby siatkówki. Nie walczymy więc o wzrok.
Jednak wkrótce okazuje się, że musimy stoczyć walkę o życie, którą spokojnie już prowadzimy do dziś.
Michaś, bo takie imię dostał, w ciężkim stanie w poszukiwaniu diagnozy trafił do specjalisty w Warszawie. Okazało się się, że cierpi na PNN, wilotorbielowatość nerek, a hiperkaliemia zmieniła jego serce i układ krążenia. Dostajemy leki, wskazówki i rozpoczynamy terapię. Mimo że Pani doktor powiedziała, iż dobrze prowadzony ma szanse na lata życia, wiem już, że kota, który nie widzi, jest nieuleczalnie chory, wymaga systematycznych kroplówek, badań kontrolnych, diety etc, nie adoptuje nikt. Nawet gdy jest to "kot ze Shreka"...
Czyli co? Czyli Michaś zostaje z nami na zawsze? Jasne.
Wspiera nas mnóstwo fantastycznych ludzi, przyjaciółka Ola z Klubu Ślepaczków zostaje Matką Chrzestną Michała
Powoli układamy wspólne życie i wypracowujemy własne rytuały.
I w tym momencie do szpitala trafiam ja. Moimi Ukochaniami znakomicie zajmują się cudowne przyjaciółki. Wożą Misia do weta na kroplówki, podają leki i robią wszystko, co tylko możliwe by czuł się dobrze. I tak się czuje.
Wreszcie wracam do domu. Po dzikich powitaniach z każdym z Ukochań kładę się i zmęczona zamykam oczy. Nagle czuję, że do mojego policzka coś z całej siły przywarło. To coś okazało się puchatym policzkiem Michasia. Od tej pory Michaś przywarł do mnie na dobre. Nawet podczas jedzenia robi przerwy żeby wskoczyć na łóżko i sprawdzić czy na pewno na nim jestem, po czym uspokojony wraca do miski. Po posiłku zjada grzecznie wszystkie leki i czeka na wyjście do reszty ferajny. Lubi tę moją footrzastą rodzinę. Lubi koty, lubi psy, lubi święty spokój oraz nerkową karmę, ale kocha mnie. Jest zawsze przy mnie, przytula się tak, jak człowiek. Nie chce się rozstawać, więc trzyma się mnie jak przypięta broszka. Nie jest taki niesamodzielny, ale tak właśnie lubi
A wszystko tylko dlatego, że zabrałam go ze schroniskowej klatki i pozwoliłam, by jego ciemny świat wypełnił się kolorami. Mój świat również!
Pewnie też dlatego, że kocham go do obłędu

[.AnnMarie.]

Witam Was serdecznie i wraz z moim Fryderykiem zgłaszam chęć udziału w konkursie. A oto ,,nasza historia", widziana moimi oczami:

Przeczytałam Twoje wspomnienia... Zaparło mi dech i ogarnęło cudowne uczucie ciepła... Bardzo dobrze pamiętam tamten wieczór. Do dziś dziękuję losowi za to, że Cię postawił na drodze Fryderyka. Szansa na to, że jego życie tak się właśnie potoczy była jak na wygraną w Totka... Niestety niósł ze sobą cały bukiet problemów. Myślę, że Twoja mądrość, empatia, cierpliwość i przede wszystkim MIŁOŚĆ pozwoliły Wam nauczyć się siebie na wzajem... Jestem pewna, że większość ludzi w obliczu tak trudnych początków, poddałaby się już na starcie i nie miałaby nawet szansy poznać tego kociego serduszka...
Dopinguję Wam w konkursie całym sercem, bo wiem, że ta historia na to zasługuje - napisana przez życie w pełnej palecie barw, a nie tylko kolorach tęczy... Nie mniej Wy i tak wygraliście - waszą niesamowitą PRZYJAŹŃ !!!
Tak to już chyba jest - im więcej poświęcenia, pracy, trudu, łez coś nas kosztuje - tym potem więcej daje satysfakcji i buduje solidny fundament...
Ściskam serdecznie !!!

[ewar]

Jakie to piękne

[.AnnMarie.]

Czarno czarni - poryczałam się ze śmiechu !!!! Wspaniale to opisałaś :D:D

jerzykówka, dobrze pamiętam Michasia. Aż serce rośnie jak się o Was czyta... Swoją drogą, paradoksalnie on hipnotyzuje spojrzeniem !

Dzięki wszystkim historiom w cuuuuudownym nastroju zaczynam dzień! Dziękuję Wam za to

Chętnie sama napisałabym coś o Gucieńku, ale oboje jesteśmy ostatnio zajęci, bo... powiększyła nam się rodzina! Gutek został wujciem i od pierwszego dnia rozwala nas po prostu swoim zaangażowaniem i czułością do najmłodszego członka rodziny

[alessandra]

Słowem Gucio został wujciem i opiekunką -brawo

[jerzykowka]

Słowem Gucio został wujciem i opiekunką -brawo

I my się cieszymy i gorąco gratulujemy

[Klub Ślepaczkowy]

UWAGA - od jutra zapraszamy do lektury i głosowania na historie naszych ślepaczków.
W pierwszym poście , przy zdjęciu każdego konkursowicza, są umieszczone linki do poszczególnych historii, głosujemy tylko na trzy historie oceniając je na: trzy , dwa lub jeden punkt.

Termin głosowania od 21 listopada do 01 grudnia b.r.

Wszystkich serdecznie zapraszamy

[jej siostra]

Będę.