12 łap i 4 kopyta: koniec części I, zaproszenie do II :)

Ja miałam połamany mostek - została mi taka jedna kośc wystająca. Smy skakali, on przeskoczył, ja zleciałam - ale idiotycznie bo na pachołki takie na krzyż - te co na nich poprzeczka lezy.........Ponoć wygladało to niewiarygodnie - wszyscy myśleli, ze kark skręciłam - ale nie.....ale nie.

Od tamtej pory się boję skakac. Jezdzic nie........ale wiecie w terenie to być może różnie

Neigh pisze:Ja miałam połamany mostek - została mi taka jedna kośc wystająca. Smy skakali, on przeskoczył, ja zleciałam - ale idiotycznie bo na pachołki takie na krzyż - te co na nich poprzeczka lezy.........Ponoć wygladało to niewiarygodnie - wszyscy myśleli, ze kark skręciłam - ale nie.....ale nie.

Od tamtej pory się boję skakac. Jezdzic nie........ale wiecie w terenie to być może różnie

Brrr, współczuję.

Nawet nie próbuję skakać, a Chimera w terenie wyznaje zasadę, że każdą przeszkodę, nad którą się przełazi, trzeba najpierw dokładnie obwąchać i obejrzeć, skacze tylko leżące bezpośrednio na ziemi gałęzie itp., co oznacza w zasadzie tylko ciut bardziej wydłużone foule. Zresztą ona ma problemy ze stawami, więc nawet nie próbuję się uczyć skakania.

Przypomniała mi się moja znajoma, której po latach z końmi słychać czasami miednicę (tak, słychać, skrzypi i zgrzyta po złamaniach).

przestań, Flox. bo się spakuję w plecak i przyjadę tylko dla Chimery. :lol:

i tak, te wszystkie wypadki też sprawiają, że mam większą chętkę!

Maupa pisze:przestań, Flox. bo się spakuję w plecak i przyjadę tylko dla Chimery.
i tak, te wszystkie wypadki też sprawiają, że mam większą chętkę!

A proszę bardzo, po kontakcie z Chimerą to najwyżej zakwasy i siniaki Ci grożą

ej ej ej - umiem sobie zrobić krwiaka od strzemion jeszcze :mrgreen:

parę lat temu jeździłam na obozy konne w wakacje i zawsze wracałam nie tyle z sińcami (to też, ale na tyłku), co z krwiakami na łydkach właśnie, od sprzączki strzemion. mam długie kończyny i nijak nie szło tego wyregulować, żeby się nie wbijało, a bałam się jeździć bez strzemion.

Maupa pisze:ej ej ej - umiem sobie zrobić krwiaka od strzemion jeszcze
parę lat temu jeździłam na obozy konne w wakacje i zawsze wracałam nie tyle z sińcami (to też, ale na tyłku), co z krwiakami na łydkach właśnie, od sprzączki strzemion. mam długie kończyny i nijak nie szło tego wyregulować, żeby się nie wbijało, a bałam się jeździć bez strzemion.

U mnie pas hipoterapeutyczny, nie za bardzo jest o co zrobić sobie kuku, a strzemiona są

pamiętam, śledziłam Siowe zainteresowanie

w każdym razie nie mów hop, zrobię krwiaka tylko po to, żeby pokazać, że umiem! :lol:

Maupa pisze:pamiętam, śledziłam Siowe zainteresowanie
w każdym razie nie mów hop, zrobię krwiaka tylko po to, żeby pokazać, że umiem!

No to zrobisz, od tego się nie umiera, a przynajmniej niezbyt łatwo :twisted:

aż tak się nie będę zapędzać z tym pokazywaniem, że umiem :ryk:

a u mnie było tak:
jeździłam w jednej z podbydgoskich stajni rekreacyjnych, w myśl starej zasady takich miejsc - pracujesz przy koniach, masz jazdę za free.
No i przyjechały dziecka na hipoterapię i rzecze do mła instruktor "osiodłaj i przyprowadź Betty na padok - tylko uważaj, ona się lubi nadąć przy zapinaniu popręgu, więc ją trzeba mocniej zapiąć i pilnować"
Wzięłam sobie informację do serca, polazłam do konika (pony), wyczyściłam, przytargałam siodło i ogłowie, nałożyłam to drugie na koński dziób i biere się za siodło. Konik łypie na mnie spode łba z widocznym niecnym zamiarem w ślepiach, no to jak się nie zaparłam z przyklęku i jak nie spięłam dziada popręgiem.. na co ta gniada zaraza zrobiła głęboki wdech ze zdumienia i tak stanęła dęba, że tylko mi przednie kopyta mignęły nad głową, a klaczka.. wywaliła się na plecy :strach:

dżizas, jakiego ja miałam stresa!!!!! już ją widziałam ze złamanym karkiem... Na szczęście pomajtała nogami w powietrzu i dziarsko stanęła na czterech, patrząc na mnie z wyrzutem... ja jej się w ogóle nie dziwię :/

nic się cholerze nie stało, ale od tamtej pory był koniec z nadymaniem się przy zapinaniu popręgu :mrgreen:

w tej samej stajni był też miły szalenie wałach, Desant, taki szpaczek ni to siwy, ni to kary, co to go kiedyś czyściłam i taaaaka byłam zadowolona, że taaaaki miły koń, nochalem mnie w dupsko trąca, tak delikatnie, pewnie mu się czesanie podoba....
ehe, podobało, ale wyżeranie mi cichcem dziury w dżinsach na tyłku :/

KotkaWodna pisze:nic się cholerze nie stało, ale od tamtej pory był koniec z nadymaniem się przy zapinaniu popręgu

No to przygoda miała ewidentny wymiar edukacyjny

KotkaWodna pisze:w tej samej stajni był też miły szalenie wałach, Desant, taki szpaczek ni to siwy, ni to kary, co to go kiedyś czyściłam i taaaaka byłam zadowolona, że taaaaki miły koń, nochalem mnie w dupsko trąca, tak delikatnie, pewnie mu się czesanie podoba....
ehe, podobało, ale wyżeranie mi cichcem dziury w dżinsach na tyłku :/

Lepiej w dżinsach niż w Tobie

Dużo koni, przynajmniej tych, które znałam, ma kręćka na punkcie ludzkiego odzienia. Pewnej zimy regularnie chodziłam z obgryzionym szalikiem. :mrgreen:

sia pisze:Dużo koni, przynajmniej tych, które znałam, ma kręćka na punkcie ludzkiego odzienia. Pewnej zimy regularnie chodziłam z obgryzionym szalikiem.

Chimera nie ma (ona tylko obszukuje, obmacuje, obślinia i próbuje wepchnąć pysk do kieszeni), ale był u nas koń, który swoją panią rozbierał. Kiedyś, jak chciała sprawdzić, co koń wykombinuje, zdjął jej bluzę i koszulkę. Gdy się zaczął dobierać do stanika, zrezygnowała z kontynuowania eksperymentu

floxanna pisze:
shira3 pisze:Raz jechałam na koniu. Na lonży Strasznie wysoko.... Wyleczyłam się

Na Chimerze siedzi się jakieś 170 cm nad ziemią, może odrobinę więcej. Czy to aż tak dużo?

Za dużo

floxanna pisze:Oj, przykra sytuacja. Koleżance nic się nie stało?

Do obcych koni to i ja mam respekt, ale Chimera jest akurat takim zwierzem, że naprawdę nie trzeba się jej bać. Ma 15 lat, z czego co najmniej przez ostatnie 11 (5 u poprzedniej właścicielki i 6 u mnie) nie próbowała nikogo ugryźć, kopnąć itp., a podejrzewam, że i wcześniej raczej tego nie robiła. Gdy ją kupowałam, byłam po 13 latach przerwy w jeździe. Wcześniej też rewelacyjny jeździec ze mnie nie był, jeździłam rekreacyjnie w stajni zajmującej się głównie imprezami przy ognisku i organizowaniem jazd „za ogonem”, gdzie wystarczyło porządnie trzymać się siodła — niekoniecznie w siodle

Sytuacja wyglądała tak: 13 lat przerwy, mikre umiejętności realnej współpracy z koniem i kierowania nim, w trakcie tych 13 lat przerwy duże kłopoty zdrowotne (mające pośrednio wpływ na moją sprawność fizyczną). I od razu skok na głęboką wodę, czyli samodzielne ściąganie konia z pastwiska spośród kilku innych koni i samodzielne jazdy po lesie Wszystkiego uczyłam się jeszcze raz od początku sama (na pewno moja technika jest godna ubolewania, ale wystarczająca, żeby nie zrobić nią kuku sobie i kobyle, a widującym nas sarnom, łosiom, zającom itp. raczej wszystko jedno, na ile mam opuszczoną piętę itd.).

Nie, na szczęście u koleżanki skończyło się tylko na szoku. Z tego co wiem potem też uśpili tego osła, ale nie wiem czy tylko w związku z tą historią, bo słyszałam, że takich akcji miał więcej. Przy czym mimo wszystko mam nadzieję, że nałożyły się na to inne czynniki, bo usypiać zwierzę tylko z takiego powodu mi się nie widzi.
Ty ogółem jak widać trafiłaś na świetnego konia, a że zapewniłaś jej doskonałą opiekę i miłość, ona odwdzięcza Ci się tym samym.

Ja mało jeździłam na koniach, ostatni raz chyba właśnie w podstawówce. Siostra mnie strasznie namawiała, bo wożę ją z dziećmi co sobotę do stadniny na jazdy, no ale ja się nie mogę przemóc, boję się nawet koniowi marchewki dać z ręki, żeby mnie nie udziabał. :roll:

Straszak ze mnie po prostu. :wink:

12 łap i 4 kopyta: koniec części I, zaproszenie do II :)

Kto przegląda forum