Miesięczne kociaki - Munio już zdrowy, Merida adoptowana

[iwaka]

Sliczne maluchy

[wiiwii]

Munio nieomal doprowadził nas dziś do zawału. Zaczął bowiem kuleć na przednią łapkę - w ogóle na nią nie wstawał. Nie zjadł śniadania, a przecież zawsze jadł, wręcz prosił o dokładkę. Nie chciał łobuzować, tylko leżeć smutno. Wydawał się o wiele za ciepły. Poczekaliśmy grzecznie do dziesiątej i pędzikiem do weta. Na szczęście łapka nie była skręcona ani złamana (a baliśmy się o to znając zakusy Munia do wspinaczki). Mały był odrobaczany niedawno, a to zawsze osłabia kotka - i przyplątał się herpes. Taka zjadliwa postać, atakująca stawy i powodująca ból w łapce. Od tego się zaczyna. Munio dostał antybiotyki, witaminy, pyralginę i po godzinie biega już wesół, teraz nawet zaczyna stawać na łapkę. Ma przed sobą tydzień kuracji, co odwlecze zapewne odrobinę jego adopcję - zdrowie najważniejsze!

[wiiwii]

Dzisiaj Munio stawał na łapkę jak gdyby nigdy nic, darł pychola z klatki, żeby go wypuścić, coby mógł porozsiewać zarazki po całym mieszkaniu
Byliśmy na zastrzyku w lecznicy, gdzie spotkaliśmy całą gromadę cioć - ciocię Edytę, ciocię Agatę, ciocię Dorotę i inne ciocie, które Munia jeszcze nie widziały. Wyglądało to jak sabat cioć, tyle że w lipcowy poranek zamiast w czerwcową noc
Zapobiegawczo dla siostry Munia (żeby nie złapała tego paskudztwa) wymyśliliśmy lizynę.

Munio na znak, że czuje się już zdrowo, skasował mi palce ząbkami

[wiiwii]

Po 10 dniach kłucia w dupinkę Munio czuje się świetnie - właściwie to już lepiej było po pierwszym, ale całą serię trzeba było wziąć... Teraz, po kwarantannie bryka z dużymi kotami i ma się jak pączek w maśle. Niebawem szczepimy kawalera

[wiiwii]

I nie wspominałam, ale Meridzia jest w nowym domu
Na wszelki wypadek dostała betaglukan, żeby dotrwać do pierwszej szczepionki.