U nas leje. Burza szła, od kotów ja szłam i niejako po drodze
domofonem TZ wyrwałam z wyra by...pranie zdjął. Domofonem dlatego, że z komórką nie śpi a dziś spierniczył do Danki pokoju. Poduszkę zajęła Tami a resztę wyra reszta zwierza. Dla tego gołego, bez futerkowego miejsca nie stało. Stąd ten domofon. Jak już akcja pobudka udała się pogalopowałam w asyście komarów do Sekutnikowego baraku. Zaliczyłam tylko dosypanie chrupek dzikowatej. Ktoś postawił miseczkę. Na wodę. Obok stoi moja...też na wodę. Może dzisiejsze chrupy nie zmokną bo głęboko w krzaluny gęste upchałam.Jako wstawacz ranny widzę różnicę w dźwiękach jakie nas otaczają. Dziwne jest to, że w mrozach jeszcze i porannych ciemnicach słychać było wraz z nadchodzącą wiosną śpiew ptaków. Trelki ptasiego idotka co po ciemaku darł swoje arie. Pięknie się darł tylko po diabła tak wcześnie. Jak szłam do dzików to coraz więcej takich zapaleńców swoje śpiewy wyczyniało. Teraz ,za dnia już często pięknego słyszę...No właśnie nie słyszę NIC co jest piękne. Na pewno śpiew to nie jest. Od rana drą japy sroki i wronidła. Ale jak się wydzierają. Nie dziwota, że wypłoszyły delikatne stworki śpiewające. Uczą się ich dzieciuchy latać i całe gangi młodocianych upierzeńców przeklina, złorzeczy pali i pije. Podskakują do siebie jak mięśniaki ludzkie z lekko rozcapierzonymi skrzydłami i pyszczą, pyszczą...Najgorsze jest w tym to, że nawet zakiciać nie mogę bo stawiają się rzędem, sroki głównie ,i czekają na wsypanie jedzenia. Nauczyły się gdzie ,co i jak i nawet spod samochodu wyciepią miski z żarciem. Są tak agresywne, że koty boją się ich i ustępują. U posesjowej na przykład siedzą na płocie i czekają aż odejdę popędzając mnie wyklinaniem. Staram się być nie widoczna. Wpadam, wsypuję i idę dalej...Bozia rozumek im dała ale poskąpiła głosu i charakteru.
Wzdech i wydech unosi 
Oddałam toto potem do biblioteki i do dnia dzisiejszego mam chody. Gdybym wiedziała, że koty będę tymczasować to taka cud lektura była by (chyba) super bazarkowa.
Fascynacja ,wioska, życzliwi ludzie, zauroczenie sobą i te...nieszczęsne dialogi i omdlenia. A ja ryczę, ryczę nad literkami... bo w książeczce ...cielaczek poparzony odszedł. Trzeba być popierdzielonym deczko. Tu taka miłość a mnie cielaczka żal. 
.
Tylko ilość deszczu może by pasowała. Iwona ma rację w kwesti torby. Machając nią wdzięcznie podczas tuptania tańcowego niejednego partnera bym uszkodziła. Całkowita porażka. Być kontuzjowanym przez kocie gary 
