OTW9- ...

trzymam kciuki za koty w tym wątku

(więc nie bardzo mi się wypada wypowiadać o oczywistej

wyższości psów nad kotami
pod każdym względem
Ja swojego psa wybierałam rozumem -i jestem bardzo zadowolona.
Moja córka wybrała drugiego psa sercem -i jako, że ona sobie z nim nie radzi, a ma 16 lat,to pies spadł na mnie i TŻ

-a drugie imię tego psa to
Sajgon szalony i biegacz wspaniały niezniszczalny i szczekacz nadzwyczajnie głośny :mrgreen:

ja go nazywam Sweetie, a mój TŻ Pirania )

Moim teściom ( a w zasadzie teściowi) sprezentowała tego psa jakaś gadzina durna (chyba na zasadzie "umarł im piesek, tak płakali, to się na pewno ucieszą"). No i dwoje wiekowych rencistów, którzy pół roku wcześniej pochowali 18-letniego, spokojnego psa, dostało żywiołowego szczeniaka z wielkości do pół uda obecnie. Jakbym dorwała kretyna, to by się skończyło na ciężkich uszkodzeniach ciała, bo jestem osobą spokojną, delikatną i empatyczną. :twisted:

Wierzę że kociakom się uda dzięki rewelacyjnej opiece ASK@ i jej rodziny :1luvu:

.

**Adopcje: 12 >>**

Miałam psa. A nawet dwa. Lusię TZ zakupił (pisałam to już) na giełdzie w Falenicy. Jedyna z miotu co się ostała. Patrzyła sarnimi oczami. Złapał się frajerek cholera, na te oczy niewinne i przytargał terrorystę w owczej skórze. Oj dała nam popalić cwaniara i niedobrzyca. Wiecznie chorująca przeczołgała nas przez wetów doprowadzając do ruiny psychicznej i finansowej. Jak umarła to zamiasyt odetchnąć wypłakałam łzy. Jak umarła nie dałam jej jej ulubionej zabawki i pędziłam jak głupia drugiego dnia ,ledwo rozwidniło się, rowerkiem by jej piesa postawić. Bo ona tam sama leży . Kochałam ją bardzo choć dość też miałam. Długo by opowiadać.
Drugiego se przywieźliśmy z jedynych rodzinnych wczasów. Ludzie byli z psem typu pinczerka. Pinczerek miał obróżkę. Potem ludzie wyjechali Staruszka 15 letniego co wsiadł nam do samochodu i płakał. Nikt nie potrafił o wyciepać a nasza jamniorka Lusia go zaakceptowała. Tak więc wróciliśmy z umarłym portfelem i dwoma psami.

ASK@ pisze:Miałam psa. A nawet dwa. Lusię TZ zakupił (pisałam to już) na giełdzie w Falenicy. Jedyna z miotu co się ostała. Patrzyła sarnimi oczami. Złapał się frajerek cholera, na te oczy niewinne i przytargał terrorystę w owczej skórze. Oj dała nam popalić cwaniara i niedobrzyca. Wiecznie chorująca przeczołgała nas przez wetów doprowadzając do ruiny psychicznej i finansowej. Jak umarła to zamiasyt odetchnąć wypłakałam łzy. Jak umarła nie dałam jej jej ulubionej zabawki i pędziłam jak głupia drugiego dnia ,ledwo rozwidniło się, rowerkiem by jej piesa postawić. Bo ona tam sama leży . Kochałam ją bardzo choć dość też miałam. Długo by opowiadać.
Drugiego se przywieźliśmy z jedynych rodzinnych wczasów. Ludzie byli z psem typu pinczerka. Pinczerek miał obróżkę. Potem ludzie wyjechali Staruszka 15 letniego co wsiadł nam do samochodu i płakał. Nikt nie potrafił o wyciepać a nasza jamniorka Lusia go zaakceptowała. Tak więc wróciliśmy z umarłym portfelem i dwoma psami.

I za to właśnie Was :1luvu:

.

**Adopcje: 12 >>**

Lusia i Pikuś to długa historia. Lusia szczególnie była rozwydrzonym bachorem co to ciepłe mleczko tylko lubił z olejkiem, co to wolał lać w kącie bo za oknem deszcz był, co to ukochał wszystkich sąsiadów i zawsze przy nich przy stole siedział.Uwielbiała tort po którym miała uczulenie, kochała koty, oszukiwała jeśli na jej miało wyjść... A do tego była skazana już od urodzenia na śmierć.Miała wadę genetyczną kości.
Pikuś na stare lata nie miał łatwego życia.Otoczony przez koty, zdominowany przez Lusię spędził starość w warunkach mało fajnych. Lekko gapowaty ,był sprawnym łazęgą co znikał na całe dnie. Miał niebotycznych rozmiarów pęcherz i każdy krzaczek był olany przez niego. Wyjście z Pikusiem na spacer to było nieustanne użalanie się nad drzewkami/krzaczkami zraszanymi obficie.To było nieustanne zdziwko gdzie on to wszystko magazynuje. Pikuś jak państwo odjechali stracił obróżkę. Szkoda im było marnego paska. Pamiętam jak on się ucieszył jak zobaczył nową. Tak bardzo się cieszył,że był już czyjś jest. Sam łepinę wsadzał skacząc pod niebo. Pikusiek kochał samochody. Znaczy się siedzenie w nim. Za nic było słoneczko, trawka zielona i powiew wiaterku na siwym pysiu. Wolał żar lejący sie z szyb i klejące się ciało do tapicerki. Przestaliśmy z nim walczyć. Niech ma to co lubi. Nie raz się zastanawiałam czy nie zgotowaliśmy mu marnego losu.

**Adopcje: 12 >>**

Cinki-dziewczynki. Prawie pierwsze foty.

Jeszcze wspólny, zgodny :twisted:

posiłek. Teraz muszą dostawać w osobnych talerzykach.

Jeszcze "widzące" oczy Tami.A w poniedziałek...Ale to już było.

**Adopcje: 5 >>**

Słoneczka kochane. Ale oczka az sie chce plakac, o matko. W tamtym domu i dorosly kocurek juz chory, i psinka, ktora sie opiekowala maluchami. Chorobsko sie rozwijalo, a nikt nie zauwazal. Co by bylo, gdybys nie zaoferowala DT, Asiu. Latwo sobie wyobrazic.

ale maj,a zastawę

ho ho

Waszego psa Pikusia znalam krociutko, ale lubilam bardzo. Takie dobre, poczciwe, nieklopotliwe stworzonko z niego bylo.

Asiu, dziekuje za podpowiedzi i kropelki - u wszystkich maluchow udalo mi sie "dokopac" do oczu, odmoczyc i zakroplic. Tylko mamusia jest calkiem 1-oczna.

Zdrowiec dziewczynki do jasnej cholerki!! Nic mnie nie wqrza tak jak to ze czesto koty zabrane z biedy zamiast stanac na nogi to sie rozkladaja totalnie :evil: