Piekielna Trójca na dzikim Wschodzie ^^

[psiama]

No i co ? Majówka i po majówce .
Pogoda na przemian, z przewagą mokro i nieco chłodnawo czasem.
Człowiek nieprzytomny, zmeczony, a w pracy poszaleli, ciagle cos chcą

[AniHili]

No i co ? Majówka i po majówce .
Pogoda na przemian, z przewagą mokro i nieco chłodnawo czasem.
Człowiek nieprzytomny, zmeczony, a w pracy poszaleli, ciagle cos chcą

Fakt, pogoda w majówkę nie była zbyt sympatyczna. Za to dziś od rana słońce, nie ma to jak zacząć odpowiednio poniedziałek

[psiama]

Ja zaczęłam dziś poniedziałek od doooopy strony telefonem zdenerwowanego klienta w drodze do pracy, że cos tam nie działa.
Potem nie było lepiej, wziąc i pawia puscic

[AniHili]

Ja zaczęłam dziś poniedziałek od doooopy strony telefonem zdenerwowanego klienta w drodze do pracy, że cos tam nie działa.
Potem nie było lepiej, wziąc i pawia puscic

Ja z kolei miałam przed chwilą najście wyjątkowo marudnego interesanta, ale chyba zbiłam go z tropu swoim image'm do tego stopnia, że ograniczył narzekanie do minimum (a typ znany jest z upierdliwości).
W końcu kobieta w jadowicie żółtej marynarce, siedząca na środku pierdolnika, zwanego biurem (gdzie pod nogami wala się worek z masą bitumiczną), zasłaniająca pół twarzy włosami (bo spuchnięta od zęba z lekka) nie wygląda zbyt normalnie

[AYO]

Jesteś hardkorem

[psiama]

Pojechałaś ...

Ale zębiska współczuję ....

[AniHili]

Jesteś hardkorem

Zwłaszcza jak łypałam na niego jednym okiem, a drugim w monitor zza włosów zasłony

[AYO]

Dobra grzywka nie jest zła

[AniHili]

Mam coś do poczytania i ocenienia - zaznaczam, że nie moje, więc się nie sugerujcie

Księżyc, choć jeszcze nie w całkowitej pełni, nad wyraz dobrze oświetlał las, coraz grubiej przykryty puchowym płaszczem. Kolejne płatki śniegu szybkim tempem zacierały ślady z takim trudem zostawiane przez pędzące zwierzę. Gniady ogier gnał między drzewami niosąc na grzbiecie jeźdźca odzianego w długi, czarny płaszcz z kapturem. Płaszcz ten wykonany z podrzędnej jakości tkaniny nie sprawiał wrażenia, aby osoba ukryta pod nim była kimś wysoko postawionym czy majętnym. Czarne, skórzane rękawice ściskały mocno lejce, które zarówno jak cała uprząż i siodło, było wykonane z mahoniowej skóry, która jednak znaczona była licznymi śladami dłuższego już użytkowania. Jedyne co mogło zwrócić uwagę w tym obrazku, to wręcz nienaturalna ciemność, która spowijała twarz jeźdźca. Silne pociągnięcie za lejce i rumak gwałtownie stanął, rżąc przy tym głośno. Postać rozejrzała się dookoła. Spod kaptura wydobywała się para, świadcząca o tym, że znajdowała się tam jednak żywa istota. Intensywny zapach świerków wdzierał się w nozdrza razem z mroźnym, ostrym powietrzem północy. Jeździec wyciągnął jedną rękę przed siebie, łapiąc na dłoń kilka spadających płatków. Roztarł je delikatnie kciukiem o koniuszki palców, jakby mógł coś poczuć przez tą grubą rękawicę. Nagle obrócił gwałtownie głowę w kierunku widocznej już na horyzoncie twierdzy. Chwilę później galopował już na swym ogierze właśnie w jej kierunku...
Wjechał powoli przez zniszczoną, w sporej mierze zawaloną bramę. Zsiadł z konia zwinnym ruchem. Rumak rżał i kręcił się w koło niespokojnie. Kilka ukradkowych spojrzeń po okolicy i jeździec ruszył wolnym krokiem w stronę wejścia do zamku. I chociaż śnieg skrzypiał wręcz pod jego stopami, przykrywając szczelnie całe te ruiny, on widział tutaj szeroki, brukowany trakt, gwardzistów rozstawionych po obu jego bokach, a po lewej piękny, zapierający wręcz dech w piersi, ogród szkarłatnych róż. Wejście do samego budynku nie stanowiło również żadnego problemu, gdyż ciężkie, masywne wrota dawno już opuściły zawiasy i spoczywały spokojnie tuż przed progiem. Szedł przez kolejne pomieszczenia, jakby dokładnie wiedział gdzie zmierza. Swoją ścieżkę znaczył mokrymi śladami . Nie zwracał uwagi na porośnięte mchem ściany, nadgnite meble czy spłowiałe, zniszczone przez czas obrazy. Nie zatrzymał się, nawet nie zwolnił, gdy rżenie jego konia ustało, a cały budynek wypełnił delikatny aromat świeżej krwi. Wręcz przyspieszył kroku, starając się ignorować coraz częstsze dziwne odgłosy i przemykające w oddali cienie. W końcu dotarł do ogromnej komnaty. Komnaty, która była zupełnie inna niż pozostała część posiadłości. Wyglądała tak, jakby nie dotknął jej upływający czas, jakby została wybudowana dopiero wczoraj. Po jej bokach znajdowały się rzędy grubych, dość masywnych i przede wszystkim pięknie zdobionych kolumn. Na końcu pomieszczenia znajdował się mały ołtarzyk na niewielkim wzniesieniu, wprost na przeciw olbrzymiej okiennicy w kształcie koła, w której znajdowało się ciemnoczerwone szkło z mozaiką przypominającą gwiazdę. Mężczyzna podszedł pewnie do ołtarza, a pomieszczenie wypełnił jego spokojny, donośny głos:
- Krew z krwią zmieszana, krew z krwią. Łza z łzą zmieszana, łza z łzą. Mrok przede mną, mrok za mną też. Wojen sens zagubił się. Podaj dłoń, obudź mnie. Albo śpijmy razem.
Po zakończeniu recytacji, na ołtarzu ujawniły się liczne wnęki, każda oznaczona imieniem. Większości z nich w ogóle nie znał. Spojrzał na tą, oznaczoną "Darth", która jako jedyna nie była pusta. Spoczywał w niej, zawieszony na cienkim łańcuszku, srebrny medalion w kształcie pentagramu. Wyciągnął powoli prawą rękę w jego kierunku, jednak zamarł w połowie ruchu. Za jego plecami zaczął rozchodzić się niezbyt przyjemny dźwięk. Zgrzytanie ostrza o kamienną posadzkę, zupełnie tak, jak gdyby ktoś ciągnął za sobą sporych rozmiarów miecz. Dźwięk, który przyprawiał o ciarki. Dźwięk, który zbliżał się do niego z każdym oddechem coraz bardziej, i bardziej. Mężczyzna jednak nawet nie drgnął. Nagle, wszystko ucichło, a z drugiego końca komnaty rozległ się kobiecy śmiech. Znał ten śmiech. Wiedział doskonale, do kogo należy. Nie dalej jak dwa, trzy uderzenia serca później usłyszał szept tuż za sobą:
- Wiedziałam, że wrócisz.
Jej łagodny, melodyjny wręcz głos, zadziałał na niego niezwykle kojąco. Delikatne, drobne kobiece dłonie zdjęły subtelnym ruchem kaptur z głowy wędrowca, odkrywając jego twarz. Nie wyróżniał się niczym szczególnym - ciemne, krótko ścięte włosy, brązowe oczy i łagodne rysy twarzy. Jedynie nad wyraz blada cera mogła budzić ciekawość. Filigranowa sylwetka kobiety przylgnęła szczelnie do pleców mężczyzny, a jej dłonie błądziły czule po jego torsie. Wspierała się na palce, oparła brodę o jego ramię i swobodnie bawiła oddechem na jego szyi.
- Wszak zawsze w końcu wracasz.
Jej szept stawał się coraz bardziej kuszący. Jej długie, ciemne włosy łaskotały go przyjemnie po karku. Z ust mężczyzny wydobył się cichy pomruk, a jego plecy przeszedł przyjemny dreszcz, gdy kobieta przygryzła płatek jego ucha, lubieżnie się przy tym uśmiechając. W jego oczach, tak tępo wpatrzonych przez cały ten czas w medalion, dominującym kolorem stawała się czerwień. Żar, który tlił się w nim od zawsze, a który od jakiegoś czasu przybierał na sile z każdym kolejnym dniem, teraz płonął żywym ogniem, trawił, wręcz spopielał go od środka. Wyprostował rękę i zacisnął dłoń na amulecie, po czym gwałtownym ruchem zerwał go i przycisnął do klatki piersiowej. Oczy intensywnie błysnęły szkarłatem, a białe kły mignęły w uśmiechu. Dłonie kobiety umiejętnie wplotły się zaciśniętą dłoń. Usłyszał namiętny pomruk kierowany wprost do jego ucha:
- Witaj w domu... Braciszku...

[jozefina1970]

Z telefonu dzisiaj nadaję to jutro przeczytam. O pracy dzisiaj wolę się nie wypowiadać

[AniHili]

Z telefonu dzisiaj nadaję to jutro przeczytam. O pracy dzisiaj wolę się nie wypowiadać

Ja wolę pracę niż chaos balkonowy, odsłona któraśtam Nie mogę się doczekać, kiedy wreszcie będę mogła rozpiąć znów siatkę i wypuścić moje dzieci na świeże powietrze - przestaniemy się wzajemnie męczyć Dodatkowo jest plan odgrodzenia doniczek od morderczych, kostuszych zapędów. Będzie dobrze

[AYO]

Tekst intrygujący, mroczny, sagą z czarodziejami zalatuje - dobre

A teraz zeznawaj, co to jest

[AniHili]

Tekst intrygujący, mroczny, sagą z czarodziejami zalatuje - dobre

A teraz zeznawaj, co to jest

Bajka, lepsza od tych, które ja pisuję Obracam się w takim grafomańskim środowisku trochę

[AYO]

A ciąg dalszy będzie?

No i swoją koniecznie też wstaw, a my już ocenimy, czy rzeczywiście grafomańska

[AniHili]

A ciąg dalszy będzie?

No i swoją koniecznie też wstaw, a my już ocenimy, czy rzeczywiście grafomańska

To jest część większej całości, więc będzie, jak odnajdzie się w czeluściach kompa
A moje to ja już kiedyś na forum wrzucałam, ale zabijcie mnie, nie pamiętam gdzie...gdzieś na KŁ może? W każdym razie powinnam to gdzieś mieć, więc jak znajdę, to wrzucę i wątek zamieni się w miks kocioblogu, czytadła i plotek