Moje koty - moja miłość, radość, moje troski i kłopoty II

Lidka ma rację, dasz radę, Iwonko...będziemy Ci przypominać o braniu leków :wink:

mam nadzieję, że to nic złego :cry:

Iwonko, ja biorę leki od 24 rż. i tak już będzie zawsze, jeśli coś się zmieni to ilość pigułek na plus :mrgreen:

gorsze dramaty ludzie mają

zapraszam na bazrek na jedzonko dla ZARY I LARY

viewtopic.php?f=20&t=152736&p=9797602#p9797602

iwonko ja też biorę leki do końca życia. Jakoś trzeba to ciągnąć bo innego wyjścia nie ma :ok:

Iwonko, odezwij się, mam nadzieję, że już z domu.... :ok:

Pakuje sie do domku i czekam na wypis. Napisze pozniej

iwoo1 pisze:Pakuje sie do domku i czekam na wypis. Napisze pozniej

ALe będziesz miała dziś przywitanie :kotek:

Jestem w domu od kilku godzin. Nie wiem w co najpierw włożyć ręce, niby jest porządek, ale nie po mojemu. Piorę, piorę, piorę, sprzątam, ścieram kurze, układam i takie tam, jak w domu.
Kotki musiały tęsknić za mną, kleją się do mnie cały czas. Wreszcie jestem z nimi, tęskniłam i ja za moimi sierściuchami.
Mam nadzieję nie wrócić do szpitala i nie opuszczać na tak długo moich kociaków.
Nie wiem co mam pisać, z jednej strony cieszę się, że jestem w domu, z drugiej martwię się swoją chorobą, więc moja radość jest zatruta złymi myślami. Muszę mieć czas na oswojenie się z myślą o tym co mnie gryzie i przyzwyczajenie się do nowej sytuacji.
Obym tylko mogła dalej opiekować się moim stadkiem, one potrzebują mnie zdrową i sprawną.
Przepraszam za mój wisielczy humor,ale na razie nie umiem inaczej patrzeć na moją sytuację.
Przede wszystkim chciałam podziękować Wam, że byliście cały czas ze mną i wspieraliście mnie :1luvu:

Mam nadzieję, że tak pozostanie