Strasznie mi szkoda tego koteczka i za każdym razem gdy odwiedzam DT mam coraz większą ochotę go zabrać.
Dobrze mi z dziewczynami ale Gucio zawładnął moim sercem.Chciałabym i jemu dać kochający domek jaki ma jego mama i Pola ale boję się żeby nie powtórzyła się sytuacja jak w poprzednim domu Gucia gdzie dwie kocice nie zaakceptowały go. Wiem że koty nie mają uczuć rodzinnych ale myślę że z Zuzią nie byłoby problemu z akceptacją ale nie jestem pewna co do Poli jak ona przyjęłaby nowego przybysza. I tu pojawia się mój dylemat bo chciałabym ale się boję.
Będego miała na uwadze . 
Ja to chyba już nie . Ale Łatkowi by sie przydało towarzystwo , tylko nie wiem jak on na innego kota zareaguje . I najpierw remoncik u rodziców i balkon do osiatkowania . 
Ja bym go wzięła natychmiast , tylko , czy w razie czego utrzymam takie stadko ? Czasy są wredne . A kotek nie może cierpieć przez moją nieodpowiedzialność . On i tak dużo przeszedł . Mnie by serducho pękło . On zasługuje na najlepszy domek i bycie szczęśliwym . I nie tylko on . 
W przyszłą sobotę mam się spotkać u Joli z innymi dziewczynami - kociarami z forum to zapytam jak one to widzą. Znają Gucia ,pamiętają Zuzię może mi doradzą.Zobaczymy bo ja coraz bardziej jestem na tak. Moja rodzina uzna że mnie p..........o,ale cóż to moja decyzja! 
Ciekawe o co jej chodzi . Z maszynką się przekrzykuje ? 
Nie wnikam . 
A teściowa jeszcze nie wie i niech jej mąż mówi 
Jak był mały , to go podrzucałam razem z psami na czas naszej pracy . I kotek wchodził pod fotel . Potem rósł i dalej wchodził . Do czasu aż ... się zaklinował ? Nie , do czasu , aż przestał mu się łeb mieścić .