Anoreksja u kota, czyli topik dla niejadków

[feniks32]

Bardzo ładne wieści tu czytam. Super
A u nas: problem mojej psiny jak się okazało ma głębsze korzenie. Jej niejedzenie to nie tylko z powodu zabiegu. W ostatnim czasie
zaczęła się dziwnie zachowywać: kręcenie się w kółko, trzepanie głową, zataczanie się.. no i to niejedzenie.
Połączyłam obserwacje i pewne wcześniejsze schorzenia no i doszłam co tej mojej psinie dolega. Zespół przedsionkowy spowodowany
zapaleniem błędnika + prawdopodobny mikrowylew. Przedstawiłam swoje podejrzenia moim wetkom i znalazłyśmy leczenie.
Psina zaczyna normalnie jeść bez mitrazapiny a to cieszy bardzo. Ja kupiłam jej jeszcze całą serię puszek na anoreksję Hillsa a/d
i parę saszetek Convalescenta, bo przecież trzeba ją dokarmić. Ale widzę postęp i to najważniejsze.. Pozdrawiamy

[sheridan]

Czyli sama zdiagnozowałaś problem...
Mam nadzieję, że będzie już tylko lepiej.

A jak tam Esiek?

U nas cukier ostatnio bardzo niski - zdumiewająco przy tym surowym; dajemy w tej chwili mniej niż przed zabiegiem. Dlatego na razie nie będę jej namawiać na puszki - chcę zobaczyć, co z tego eksperymentu dietetycznego wyjdzie, choć pomysłu nie mam jak zbilansować to co ona je...

[feniks32]

To już nie pierwszy raz kiedy bawię się w diagnostę. Wynalezienie Eśkowej nadczynności tarczycy to też mówiąc nieskromnie moja zasługa i wynalezienie leku na to w Anglii. Mam dobre wyczucie medyczne, taką intuicję medyczną zarówno do ludzi jak
i do zwierząt. Czasem mam wrażenie, że minęłam się z powołaniem
Esiek nawet ok, cukier różnie.. gdzieś po tej infekcji gardła jeszcze kontrreguluje i tak się bawimy trochę ale już jest coraz lepiej. Dobrze, że jemu chociaż apetyt dopisuje tylko jest bardzo wybredny, bo w zasadzie surowizna a z tacek to jeszcze tylko Animonda Diabetes przejdzie. Reszta jest beee. Co ja nie kupowałam i dawałam potem kotu mojego chłopa, bo mój się nie tknął. Ehh... zabawa z nim to zawsze była Ale niech nam żyje jak najdłużej, w lipcu 18tka

[sheridan]

Ja uwielbiam medyczne newsy i Amazing Medical Stories na Discovery czy czymś takim (o rzadkich chorobach, których lekarze nie mogą zdiagnozować:)
Moja medyczna intuicja jednak to głównie fobie i lęki, w związku z tym moje koty miały już wszystko, co się da (i ja też zresztą) i wiem już, że muszę uważać, bo wetowi tak jak lekarzowi można wkręcić wszystko - w każdym razie ja jestem w tym bardzo sugestywna:)
Mam pytanie co do surowizny Eśka - wy jakoś BARFUjecie czy tak bardziej na żywioł? Pytam, bo mnie ta cała BARFowa wiedza przytłacza: Prosiactwo je co lubi, mieszanek nie tknie. Co konkretnie dajesz Eśkowi?

[feniks32]

W mieszanki BARF-owe się nie bawimy bo kocisko by tego nie tknęło. Esiek jest pasjonatem wołowiny: głównie pieczeń wołowa względnie biała krzyżowa, lekki tłuszczyk bez przegięcia bo mamy przewlekłe zapalenie trzustki. Pierś z kurczaka i od czasu do czasu surowa ryba.
Co prawda dałby się pokroić za wędzoną makrelę, ale niestety siła wyższa. Z tłuszczami nie przesadzamy bo nie możemy. Od czasu do czasu kulka serowa. Ponadto jogurt naturalny, serek typu Bieluch od czasu do czasu. Żółtko z jajka na jakiś czas. Poza tym Esiek bierze specyfik na poprawę odporności sprowadzany z USA oraz mieszankę antynowotworową (tam są witaminy, enzymy, arginina itp.) Co drugi dzień kapsułka kwasów Omega3 antynowotworowo i na lepszą kupkę

[sheridan]

Dzięki. No bo ja już nie wiem, jak jest z tym surowym. Logicznie rzecz biorąc, nim wymyślono BARFa koty też coś jadły. Trochę mnie uspokajasz. Że tak też można.
U nas niestety kolejny jedzeniowy kryzys. Prosię dzisiaj to zjadło tylko coś na śniadanie, potem tylko rozpierzało jedzenie po mieszkaniu, jak już w ogóle raczyło podjąć próbę przeżucia czegoś. Cukier 40. No masakra. Ostatnio w ogóle jej cukier jakoś strasznie leci - nawet jak je jakoś rozsądnie. Muszę do niej wstawać w nocy ze dwa razy co najmniej, bo kiedyś nad ranem miałyśmy 30 kilka. Zmniejszam dawki - ale jak zmniejszę za bardzo, to idzie w górę znowu. W sumie - dobry znak, ale komplikuje to jeszcze bardziej sprawę, bo ona w tej sytuacji musi jeść regularnie. Niestety, jak tak będzie jutro dalej, pójdzie w ruch mitra. No i cukier znowu poszaleje:(

[sheridan]

Niby wszystko ok - Prosiulo w humorze, rozrabia (ostatnia zabawa, to zalanie wszystkiego z mojej szafki nocnej, potrafi wyczyścić tę szafkę do cna), no ale z jedzeniem jest dalej rozpacz w kropki. Nie chudnie - tyle przynajmniej. Ale je bardzo malutko. Czasami wieczorem w ogóle nie chce. Dzisiaj leciał tylko filet, bo niczego innego się nie tknie:( A już tak ładnie przez chwilę jadła:(

[CoToMa]

My musieliśmy wrócić do mirtora i do dwóch kroplówek dziennie.

[sheridan]

Oj, to niedobrze. Ale jest efekt po mirtorze? Bo u nas jest natychmiastowy, może nie trwa całych trzech dni (głównie pewnie dlatego, że zwykle na wszelki wypadek daję mniej).
My ostatnio tak raz w tygodniu bierzemy okruch - jak już jest kategoryczna odmowa zjedzenia czegokolwiek. Bo zwykle coś tam Prosiu chłapnie. Dzisiaj był wyjątkowo dobry dzień - Prosiulek jadł pięć razy w sumie. Co generalnie znaczy, że jutro będzie droga przez mękę, bo ona jak poje, to potem traci apetyt...

[sheridan]

I jak przewidziałam - tak było. Od rana do czwartej nic ale to nic. O czwartej straciłam cierpliwość i wmalowałam okruszek. Wyżerka trwa do tej pory. Musiałam wręcz schować miskę Pusiatej, bo też dobre (a ma co Prosiu nie powinien). Z cukrem będzie jazda:(

[Marcelibu]

Straszna huśtawka... O Rozumiem, że to po leku, ale tak ogólnie to co chodzi???

[sheridan]

Mitrazapina powoduje wzrost cukru we krwi. Plus, apetyt Prosiactwa. Dobranie dawki jest tym trudniejsze, że generalnie w tej chwili muszę zmniejszać dawki, bo strasznie jej cukier spada, wręcz niebezpiecznie. Nie wiem, czy to kwestia wyleczenia stanu zapalnego szczęki, wpływ surowej diety, czy po prostu faktu, że mniej je - w każdym razie Prosiu potrzebuje ostatnio coraz mniej insuliny. Manipulowanie przy dawce to bardzo skomplikowana i delikatna sprawa, potrzeba czasu i cierpliwości. Tymczasem po mitrazapinie dzieje się coś odwrotnego - muszę zwiększyć dawkę, bo cukier jedzie do góry.

[mziel52]

A gdybyś nie zwiększyła insuliny, to potem może by jej cukier tak strasznie nie spadał.

[sheridan]

Cukier spada wtedy, kiedy mitrazapina przestaje działać i Prosiu się stabilizuje. To jest generalnie pozytywny objaw, bo znaczy że coś dobrego dzieje się w organizmie, skoro zapotrzebowanie na insulinę spada. Krecią robotę robi nam tylko ten lek i skokowe opychanie się. Za każdym razem, kiedy sięgam po to wspomaganie, źle się z tym czuję. I za każdym razie mam nadzieję, że to już ostatni raz.
Żeby to, kurczę, było tak, że jak Prosiu nie zje śniadania, to zje obiad, bo się przegłodzi. A tu nie - jak Prosiu nie zje śniadania, to nie zje też obiadu. I w ogóle nic nie zje. Coś jej się przestawia w głowie, tak jakby. Ale za każdym razem postanawiam sobie, że ją przetrzymam....

[mziel52]

Z moją Psotą jest podobnie. Tyle że dostaje małą dawkę metacamu (połowę tego, co powinna wg swojej wagi) i na ponad tydzień do dwóch jest spokój. Czyli grubo dłużej niż przewidziany czas działania leku. Potem znowu zaczyna się boczyć na jedzenie. Nie wiem, czy sobie znowu coś tam podrażnia w dziąsłach, czy to rodzaj uzależnienia?
Na szczęście Psota nie bierze insuliny, jednak zbyt długo pościć też nie powinna. A przy tym waży 5 kg, tyle co wiecznie żądający jedzenia Szkrabek, więc może ja przesadzam, a ona coś tam skubie, gdy nie widzę. Więc na razie nie będę jej leków żadnych podawać i zobaczę, co będzie.