Aniołki Duszka - Karmel [']

[kotka doroty]

[*]

[isabell36]

znowu ten cholerny FIP

Anetko - współczuję

Karmelku rudy płomyczku [*][*][*]

[ewan]

Anetko tak bardzo mi przykro. Śpij spokojnie Karmelku [*].

[phantasmagori]

[*]

[magdaradek]

to nieprawdopodobne......nie mogę uwierzyć....
Karmelek wniósł w Wasze życie tyle radości i uśmiechu. I my tutaj na miau wszyscy to też czuliśmy.
On po to tu był. By rozśmieszać i rozczulać. Miał taką piękną misję i dał wszystkim wiele radości.
Szkoda tylko, że tak krótko

Anetko, cokolwiek by się teraz nie napisało, nie powiedziało...nie odda tego, co chciałoby się przekazać...
ogromnie, ogromnie mi przykro.
Jakie to niesprawiedliwe

Karmelku, niech ktoś inny tam za tęczą rzuca ci papierowe kuleczki...
[*][*][*]

[Georg-inia]

Anetka, bardzo, bardzo mi przykro. Nie wierzyłam, nawet nie myślałam, że tak to się skończy... wydawało się, że to zwykłe przeziębienie, może niestrawność...

też widzieliśmy tęczę...
[']

[karola7]

Nie mogę w to uwierzyć. Zaglądałam do Was, zachwycałam się niezwykłą urodą Karmela, jego szaleństwami.
Radosny, rozbrajający, pełen pozytywnej energii Rudzielec. Strasznie to niesprawiedliwe. Bardzo mi przykro.

Karmelku [*]

[Korciaczki]

['] ...

ciężko uwierzyć w to co się stało...
Karmel, kochany rudy kocie, to straszne i smutne, że odszedłeś tak młodo [']

[tamiss]

Karmel [*]

[Avian]

Nie wierzę ...

[Myszolandia]

ja też przed chwilą w konkursowym wątku przeczytałam....i nie mogę uwierzyć ....
Karmelku [*]

Anetko,bardzo mi przykro

[szybenka]

Tak mi przykro...
Moja ruda miłości

[Duszek686]

...
Co dziwne... nadal żyjemy choć Jego już z nami nie ma...
Tak bardzo za Nim tęsknię... Ciągle go szukam... Zamykam oczy i widzę Go na okapie w kuchni... niemal czuję, jak wskakuje na półkę nad kanapą... Budzę się w nocy i szukam Go obok siebie... Nie znajduję, więc wstaję i zalewam się łzami... Chciałabym, by to był tylko makabryczny sen, ale nie jest...
Nikt już nie zaczepia łapką w nadziei na zabawę, nikt nie otwiera szuflady w szafce nocnej, nikt nie wkłada łebka w kieszeń szlafroka w poszukiwaniu papierowej kulki... Jest tak potwornie pusto... tak cicho i spokojnie, tak przerażająco smutno... jakby nikt tu nie żył.....
Był z nami 3 lata 3 miesiące i 3 dni...Odszedł. Nie rozumiem dlaczego.
Zostawił nas - rozbitych na maleńie kawałki, z rozerwanymi na strzępy sercami.
Był wyjątkowy. Bez Niego nic już nie będzie takie samo..
Wraz z nim - umarł optymizm, umarła radość i chyba też nadzieja...
Nie wiem, jak się pozbierać...

Bardzo dziękuję wszystkim, którzy nam pomogli, którzy nadal starają się pomóc...
Może kiedyś znów zaświeci dla nas słońce. Ale to potrwa... Muszę się nauczyć żyć bez Niego...
Na razie
... jestem pusta..., wszystkie zabawki połamane, nie ma o czym gadać.

[Joanna KA]

Anetko... płaczemy razem z Tobą... bo wiemy jak to bardzo boli...

[WarKotka]

Aneta trzymaj się jakoś. Daj sobie czas. To słońce jeszcze dla Was zaświeci.