Fundacja Pod Jednym Dachem - gdzie te kocie Domy?

[luelka]

A mnie miło poinformować, że do swojego domu przed chwilą pojechał Lynx.

WIELKIE podziękowania i szacun dla naszej koleżanki Kiry, która przetymczasowała go przez te miesiące, pokochała całym sercem i... pozwoliła mu na przeprowadzkę do nowego domu, choć serce jej się łamało, bo znając go, była przekonana, że lepiej mu będzie w mieszkaniu z dzieckiem, gdzie ciągle ktoś jest, gdzie będzie masę bodźców.

Kira

No a Lynx... sam wszedł do kontenerka, jak zwykle gotowy na przygody. Zuch chłopak! Niecierpliwie czekamy na wieści od niego .

[luelka]

PS. Z Malcolmem się nic nie zmieniło, kciuki potrzebne!

[mb]

PS. Z Malcolmem się nic nie zmieniło, kciuki potrzebne!

Są cały czas

[grrr...]

Mocne kciuki i za Lynxa i za Malcolma !

[Batka]

trzymam mocno

[starchurka]

Moja Xena umarła dzisiaj w południe

Po krótkiej walce z niewydolnością nerek. Jej stan utrzymywał się na jednym, kiepskim poziomie. Staraliśmy się jak najczęściej robić kroplówki, wygląda jednak na to, że nie zwróciłam zbyt bacznej uwagi na jej infekcję. Podczas osłuchiwania płuca co prawda były czyste, jednak chyba w ostatnich dniach mocznica przeforsowała cienką barierę naczyń i doszło do obrzęku płuc.

Mój Piotr był przy jej śmierci, podobno odeszła szybko. Miała dobry, długi koci żywot. Szkoda, że nie zdążyłam jej pożegnać, choć de facto żegnałam się z nią codziennie od dłuższego czasu. Cieszę się, że tak szybko odeszła, nie dając nam czasu na histeryczne bieganie po weterynarzach.

Kto ją znał wie, jak to był wspaniały, inteligentny kot. Mój dom będzie pusty bez niej.

[grrr...]

Współczuję.

[mb]

Strasznie mi przykro

Xena [']

[Batka]

Przykro mi....

[Majorka]

Mój Boże... współczuję z całego serca

[luelka]

Xena dla mnie i Ani to kot-historia. Z samych początków mojej i Starchurki "kociej" działalności, wieki jeszcze przez PJD, z jednego z pierwszych "łapań" na sterylki jeszcze na studiach: dobrze pamiętam te całe tygodnie poświęcone na próby "wyhaczenia" panny, która była nie dość, że z rozwalonym okiem, cała zaśliniona, to jeszcze w zaawansowanej ciąży - po to, by karmicielka złapała ją w końcu... dzień przed Wigilią. I tak trafiła Xena do Ani, bez oka, bez zębów (trzeba było wszystkie usunąć), po późnej sterylce aborcyjnej...

Miała opinię niezniszczalnej . Bardzo nam tu w Krakowie smutno po jej odejściu.

[luelka]

Jest jeszcze jeden mało przyjemny "news", o którym jeszcze nie pisałam – zdarzył się tuż przed, a raczej w trakcie mojej drogi na parodniowy wyjazd "bez Internetu": koordynowałam go już z samochodu, przez telefon.

Chodzi o Lynxa - kocurek wrócił z adopcji pół doby po tym, gdy został zaadoptowany.

Jeśli mogę coś powiedzieć to to, że poczułam falę naprawdę dużego zmęczenia po tym wszystkim. Przed adopcją odbyły się trzy rozmowy adopcyjne,jedna dodatkowa, żeby Lynx miał okazję poznać małego chłopca, z którym miał zamieszkać, żebyśmy z mamą chłopca mogły poobserwować ich interakcje: w sumie rozłożone na miesiąc czasu. Do tego jak zwykle telefony, maile. Adopcja bez żadnych wątpliwości, bez złych przeczuć. Noc po adopcji dostałam bardzo ciepłego, miłego esemesa ze szczegółami dotyczącymi aklimatyzacji zwierza w nowym domu.

A po paru godzinach telefon, że jednak nie wszystko było dogadane między domownikami, że kotek jest super, jest miły, nic złego nie zrobił - że po prostu po dogłębniejszym przemyśleniu jednak ludzie nie są gotowi na kota. Coś nie zostało dogadane, coś nie zostało przedyskutowane przed adopcją wystarczająco w rodzinie - trudno wnikać w szczegóły, było dużo emocji, grunt że Lynx wrócił do nas, zresztą razem z całą wyprawką, kupioną przez jego "prawie-że-nową" rodzinę. Jest cały, zdrowy, to, jak pisałam, "zuch-chłopak", nie jemu stresy przeprowadzkowe.

Ale bezsilność wolontariuszy - no taka po prostu bezsilność. Bo tyle czasu, sił, uwagi, i emocji, i wzruszeń, i na nic. I tyle.

[starchurka]

Dziękuję bardzo wszystkim za słowa współczucia. Mam nadzieję, że wszyscy, którzy znali Xenę będą ją dobrze pamiętać. Kiedy o niej myślę teraz, wspominam ją, kiedy była ruchliwym, nawet wesołym kotem. Cieszę się, że krótko chorowała.

Jeżeli chodzi o Lynxa, myślę, że de facto szykuje nam się idealny dom dla niego. Szkoda tylko, że musieliśmy narażać także jego DT na huśtawkę emocjonalną...

W trakcie każdej adopcji dokładnie musi być omawiana kwestia zgody domowników. Najwyraźniej tym razem ktoś się nie dogadał wystarczająco jasno. Pewnie przez jakiś czas będziemy przeczuleni na tym punkcie...

[luelka]

Wiadomo, zdarza się. Ja bardzo doceniam, że wszystko odbyło się spokojnie, kulturalnie, a przede wszystkim bezpiecznie dla kota.

Potrafię sobie wyobrazić dziesiątki złych scenariuszy dla tej sytuacji, więc całe szczęście dla Lynxa, że jego DT był gotowy od razu wziąć go do siebie z powrotem. Jakkolwiek potoczą się dalej jego losy, znajdziemy mu naprawdę kochający Dom, gdzie będzie chciany. I tyle się liczy

[Majorka]

luelka, przykro mi z powodu Lynxa. Niech Ci nie opadają ręce, na ludzką nieodpowiedzialność nie wynaleziono jeszcze lekarstwa.
Przytulam