ZEFIR
Urodzony 2008 rok
Wykastrowany, zaszczepiony, odrobaczany regularnie
W listopadzie 2009 Dostałyśmy cynk, że chory psychicznie facet znęca się nad kicią. Interwencja nieudana, facet nie wpuscił, prawdopodobnie nie miał już wtedy zwierząt, sąsiedzi wycofali się z donosu (to baardzo nieciekawe miejsce, jedno z najgorszych w NH, melina w co drugim mieszkaniu – więc nie naciskałyśmy).
Ale przy okazji zobaczyłyśmy koty podblokowe. Standard – jedziesz po jednego, wracasz z całym stadem
Wg relacji karmicielki były dwie kotki, jedna nie żyje, druga miała 5 kociąt, ale 3 umarły, kocica gruba, więc pewnie znów zaciążona. Rodzinka trafiła do nas. Kocica rzeczywiście z brzuchem, na cito do weta. I tam zonk, bo okazała się kocurem (grubym)
I tak wyjaśniła się tajemnicza śmierć 3 kociąt. Po śmierci matki kocur próbował się nimi zająć, parę osób widziało jak „karmi”, no ale nieskutecznie. Przeżyły najsilniejsze i najbardziej kumate – zaganiał drobnicę do misek i przekonywał, by zaczęły jeść samodzielnie. Tak uratował życie dwójce (prawdopodobnie swoich własnych) dzieci.
Maluchy znalazły domy od ręki. A z Zefirem problem – słabo rokował na oswojenie, ale na jego podwórku koty żyją tylko chwilkę, nie mają schronienia, a karmicielka bywa z doskoku. Zdecydowałyśmy, że zostaje. Niestety w dużym stadzie nie było szans na jego skuteczne oswojenie.
Parę miesięcy temu wzięłam go do siebie (u babci przebywa większość naszych kotów, do mnie idą pojedyncze sztuki – kwarantannowe, nie tolerujące stada lub przypadki beznadziejne). Parę miesięcy trwało powolne przekonywanie go do człowieka, maleńkimi kroczkami. Obserwowanie jak stopniowo się otwiera było fascynujące.
Myślę, że dziś Zefir dotarł do etapu, w którym powoli może się rozglądać za stałym opiekunem. Jest kotem oswojonym, ale płochliwym i taki pewnie już zostanie. Opiekun musi być osobą wyrozumiałą i cierpliwą, która da mu czas (myślę, że ok. miesiąca), by zaaklimatyzował się w nowym otoczeniu. Ktoś, kto zaakceptuje jego płochliwą naturę i doceni powoli budujące się zaufanie. Uwierzcie – to ogromna satysfakcja
Dom powinien być ekstremalnie spokojny, gdzie życie toczy się leniwym rytmem. Bez małych rozbrykanych dzieci. Obecnie :
Zefir daje się głaskać – gdy siedzę na kanapie na kolana przychodzi sam, przy pełnych miskach można zrobić przy nim wszystko
, gdy przemyka po mieszkaniu – również nie ucieka przed ręką, o ile się nie przestraszy gwałtownego ruchu.Mogę go wziąć na ręce, nie podoba mu się to, ale się nie wyrywa, nie drapie i nie gryzie.
Śpi w łóżku
Muszę mu okazywać zainteresowanie, inaczej czuje się niekochany
Pcha się wtedy namolnie na kolana, pomiaukuje.Po powrocie do domu najpierw trzeba pogadać z kotem. Nie było mnie ostatnio 3 tygodnie, bałam się że zostawiony sam z dochodzącą opieką cofnie się do punktu wyjścia, ale nie – był bardzo stęskniony i nie mógł się mną nacieszyć.
Lubi czyszczeniu uszu. Czesanie wprawia go w ekstazę.
W gabinecie wet jest przestraszony, ale grzeczny – oddawał nawet krew na surowicę dla 3 kociątek.
Obcinanie pazurów to zamach na godność osobistą kota – jest zdecydowanie na NIE!
Stosunek do obcych – nie ucieka, ale trzyma się na dystans, jak kogoś pozna to z czasem przychodzi się pogłaskać. Chyba, że obcy ma mięso w ręku, to wtedy jest jego przyjacielem
Inne koty – w dużym stadzie jest zagubiony, z 1-2 kotami może koegzystować bez zgrzytów. Bawi się z nimi. Trzeba jednak poświęcać mu szczególną uwagę. Przy 2 namolniakach, które na kolanach zawsze były pierwsze, zaczął się wycofywać.
Dużą sukę ignoruje, dając do zrozumienia, gdzie jej miejsce.
Jest obłędnie piękny
Ogromne gabaryty robią wrażenie, zwłaszcza w kontraście z jego delikatną i wrażliwą naturą. Ma skłonności do tycia. Obecnie waży 8 kg, powinien 1-2 kg mniej. Bardzo długo miał syndrom głodowy, potrafił ukraść i spałaszować kawałek suchego chleba lub surowego ziemniaka
Z moich obserwacji najskuteczniejszy w jego przypadku jest barf + symboliczne ilości bezzbożówek (u mnie Applaws). Wiem, że taka dieta może być kłopotliwa, ale u niego się sprawdza, po zjedzeniu swojej porcji jest najedzony i nie żebrze o dokładkę. Zwykłe saszetki może żreć, aż pęknie, więc przy standardowych karmach trzeba żelaznej konsekwencji i precyzyjnie odmierzanych dawek karmy.Korzysta z kuwety, ze względu na moją alergię żwirek tylko drewniany, ale bentonit miał u babci i nie było kłopotów.
Jest grzeczny, nie skacze po ścianach i nie łazi po karniszach
Jednym słowem kot idealny
Będę kibicowała Zefirkowi. Za najlepszy domek 
