Pń : Maru DS, 8-mies Striełka bardzo pragnie domu! Czeka ...

Ciekawe, jak ktoś sobie wyobrażał wzięcie kota bez przedstawienia się.
Naprawdę, nie nadążam za ludźmi.

MalgWroclaw pisze:Ciekawe, jak ktoś sobie wyobrażał wzięcie kota bez przedstawienia się.
Naprawdę, nie nadążam za ludźmi.

No nie do końca. Rózni ludzie oddają zwierzaki. Mojego Tygrynia przygarnełam juz prawie 2 lata temu jako 3miesiecznego kotka. Teraz nie pamiętam czy się przedstawiałam (pewnie tak bo troche by to było niepoważne gdybym tego nie zrobila), ale nikt nie patrzył do dowodu czy mowię prawdę, nie wymagał ode mnie podpisania umowy, nie pytał o szczegóły okien, szczepień odrobaczania i karmienia, nic... Wtedy byłam kociozielona i nie wiedziałam czy poradzę sobie z kotem w domu... ani czy to jest jednak odpowiedni zwierzak dla mnie. Przez kilka pierwszych miesięcy jeszcze się ze mną kontaktowali, ja wysyłałam zdjęcia a potem ucichlo. Nawet niedawno chciałam napisać do tych ludzi że Tygrynio ma się dobrze i że ma kocie towarzystwo ale wcieło mi numer razem ze starym telefonem. Z drugiej strony - jakby się interesowali to by się odezwali.
Niedanwo oddawałam kota iteż ludzie dzwonili różni, ale większość jednak się przedstawia.

Ja nie mówię o przedstawieniu się z imienia i nazwiska (choć wypadałoby) - po pierwszym mailu typu "chcę tego kota" pada zawsze moja prośba o info, czy osoba miała już kota i czy dom będzie wychodzący. To są zawsze pierwsze dwa pytania - odpowiedzi na nie pozwolą mi na ułożenie dalszego scenariusza działania. Czasem to wizyta przedadopcyjna, czasem dalsza rozmowa, a czasami na te proste pierwsze dwa pytania dostaję takie odpowiedzi, ze nie musze dalej pytać i podejmuję decyzję od razu (na tak albo na nie).

Nigdy nie piszę w ogłoszeniach tych samych wymagań dla każdego kota.
Jak widzę, ze kot musi być jedynakiem, to to piszę i przestrzegam. Jeśli widzę, ze kot będzie wisiał na lampach i firanach to też to piszę - nie każdy lubi koty biegające pod sufitem :lol:

Np Maru czy Striełka w domu bez kotów umarliby z nudów ...
Za to Wściekły Radek w domu z kotami szybko zrobiłby porządek z konkurencją :mrgreen:

Mnie to o wiele nie pytałaś... :wink:

----------------------------------------------------------------------------------------
Dziś niechcący wystraszyłem Pana Kota. Wziąłem do ręki kocią zabawkę - dwie kulki na sznurku, które normalnie kotów zupełnie nie interesują i lekko pobujałem. Na ten widok Maruda zerwał się jak oblany wodą i czmychnął do drugiego pokoju, gdzie przyczaił się za drzwiami.
Coś niedobrego sobie przypomniał.

Wniosek? Nie podchodzić do kota z czymś w ręce, co nie jest miską z jedzeniem. A najlepiej najpierw okrzyknąć się znajomym hasłem.
Człowiek się uczy kota. Kot się nie uczy - on zapamiętuje.

Villenie - Ciebie nie musiałam pytać - odpowiedzi na moje pytania miałam w wątku Alberta i Odika, który to wątek przeczytałam w 2 godziny

Zresztą napisałam wtedy, że własnie odbyłam wizytę przedadopcyjną :mrgreen:

Rzeczywiście, byłaś z wizytą. 19 grudnia. Umknęło mi z pamięci.

----------------------------------------------------------------------------------------
Zabawka, w którą wywianowałaś Maru jest świetna - można ją przemontowywać na różne sposoby i koty się nie nudzą. Odik się nie interesuje. Maru turla kulkę, ale Albert... Ten to często amoku dostaje - niestety, bywa że nad ranem. Czasem bawią się razem.

Maruda to w ogóle smarka polubił i wymyślili własną zabawę. Maru układa się w niskim kartonie (tak, że się dobrze widzą) i wysuwa łapkę przez mały otwór. Pac! Albert trzepie łapą w białą skarpetę. Skarpeta się wycofuje. Teraz Albert wtyka ciekawską łapkę w wolny otwór. Pac! Słychać z kartonu. I tak przez pół godziny.

Odik patrzy z obrzydzonym zdziwieniem, bo on jest "uber alles" i się nie będzie wygłupiał. Żadne myszki, piórka, kulki, piłeczki. Żadne majtanie sznurkiem kotu przed nosem - odchodzi sfochowany. Tak ma.
Karton? Owszem. Co to - to tak. Chętnie podrze.

Maru przeżywa drugą (trzecią?

) młodość

U mnie baryła Macho przy Striełce nauczył sie bawić piórkami i myszkami

Villentretenmerth pisze:Maruda to w ogóle smarka polubił i wymyślili własną zabawę. Maru układa się w niskim kartonie (tak, że się dobrze widzą) i wysuwa łapkę przez mały otwór. Pac! Albert trzepie łapą w białą skarpetę. Skarpeta się wycofuje. Teraz Albert wtyka ciekawską łapkę w wolny otwór. Pac! Słychać z kartonu. I tak przez pół godziny.

hehe
U mnie kociłapci śmigają przez dziurki w drzwiach do łazienki. Koty są zajęte a dodatkowa korzyść z tego taka że kurze wycierają pańci. :lol:

Z Albertosem i jego ADHD to wszyscy czujemy się jak w "starszakach". Wszystko wolno i żadnych konsekwencji. Tylko Odiś jest odporny na waryj(k)octwa.
Maruda też niezła baryła - wystarczy dotknąć, to się czuje, że kloc.
Zmienił się. Przeważnie drzemie, patrząc leniwie spod zmęczonych powiek, do drzwi i okien się nie dobija, nie chowa się, kamratów od misek nie odpycha, żadnych awantur o cokolwiek, czasem poturla się ze smarkiem po przyjacielsku, mruczy jak tylko wyciągam rękę... Zrozumiał, że to już jego dom. Normalne kocie życie.

Witam serdecznie po długiej przerwie ,
pracuję tzw. zrywami

więc wypadłam z tematu nieco. Widzę , że Striełka nadal nie znalazła jedynego, kochającego i odpowiedniego domu.
Nic to.
On gdzieś jest, jestem tego pewna.
Ja tak gdzieś tak od kwietnia będę kursować mocno po Polsce.
Dla Striełki jestem gotowa zaoferować swoja pomoc w transporcie od Ciebie w kierunku Kraków .
Byleby dom ktoś sprawdził i był ok to jak będzie trzeba zawiozę. Obiecuję nie zacałować na śmierć po drodze :wink:

.
Miej Avian mnie w pamięci gdyby co , tylko pisz na priv bo w watkach się czasem człowiek gubi.
Szczególnie mnie już chyba zaczyna odwiedzać ten Niemiec co mi wszystko gubi... no ten... Alzheimer :wink:

Żart prezy∂ęcki sorry.
Reszta jest poważna :ok:

Dzięki, zapamiętam

Dzisiaj zawiozłam Striełkę do kotulni fundacyjnej - bardzo dziekuje AgapeAnimali za przygarniecie jej pod swoje skrzydła, na pewno to dla koteczki większe szanse na znalezienie domu!

Striełka na razie wystraszona, nie dziwię się - świat jej sie przewrócił do góry nogami ...
Będzie jednak miała kocich towarzyszy, którzy od razu zainteresowali sie nową koleżanką

Mam nadzieję, że Stiełson się szybko przyzwyczai do nowego miejsca i będzie miło spędzać czas w oczekiwaniu na nowy dom

Oczywiście dom nadal baaardzo poszukiwany!