Wszystkie koty jamnika Melona III- Leoś odkrywa ogona...

Zdębiałam jak to przeczytałam. Jejku jak dobrze, że ona jednak taka wolno myśląca. Moja jakbym biegła do niej krzycząc "SISIIIIIIII" to by zwiała na pierwsze drzewo albo pod auto albo wogóle tam gdzie bym jej nie dorwała bo ona ciągle takie jeszcze pobudowlane odruchy ma... I jak dobrze, że złodzieje jednak u Was w nocy buszują, widać boją się Melona... A właśnie - Melon się nie zorientował, że Amelki nie ma? Nie alarmował? Widać to dla niego norma, pomyślał, że Amelka z nim śpi to i załatwiać się musi na podwórku... No taki persopies, piesopers, piers...

No to niezło-straszna przygoda

Dobrze, że małej włączyła się przerwa w myśleniu i nigdzie dalej nie poszła, jednak musicie przyznać, że niby niemądra kotecka, a całkiem cfanie wymyśliła sobie ucieczkę - myk na klatkę, a później godzinne przyczajenie, prawie jak komandos.
Tak czy siak pewnie też bym zawału dostała, widząc Lunka na podwórku.

Noo... ja bym na pewno padła trupem!

Jak mi Ofelia wylazła z szelek i pognała na drugą stronę bloku, to szczerze mówiąc nie miałam czasu paść na zawał, bo po ćwierci sekundy osłupienia pognałam co tchu za nią. Ale najadłam się tyle strachu, że nikomu nie życzę. Z tym, że Ofelia sama wróciła pod klatkę, a biedna Amelcia chyba by nie dała rady dokonać tej sztuki.

super wątek :ok:

dzięki niemu zaczynam bardziej " rozumieć " zachowania Karmela, których często nie da się wytłumaczyć w żaden ze znanych mi sposobów :roll:

tak po prawdzie to chciałabym Kotkinsa w tej akcji zobaczyć :lol:

obawiam się, że wyobraźnia moja jest uboga jednak :lol:

Rozwiany włos, panika w oczach, szum silnika i torebka, leżąca na siedzeniu na zasadzie "proszę się częstować" :lol:

Biedny Kotkins ,biedny nie dosyc ,że Małż połamany i obolały / a TŻ chory to jakby 30 chorych -wiadomo facet / to jeszcze ukochana Amcia wybiera się w świat.Masz żelazne zdrowie Kotkinsie czego i Tobie i sobie życzymy - znaczy tego zdrowia

nawet różowego plecaczka nie wzięła

A NIE MÓWIŁAM, ŻE DOMOWE NIEWYCHODZĄCE KOTY TEŻ TRZEBA CZIPOWAĆ?

I więcej wiary w naród polski, wbrew obiegowym opiniom z zasady uczciwy jest.

To ja się jeszcze dopiszę z kocim gigantem.
Dziesięć lat temu, kiedy na etacie rezydenta byl jeden kot i byliśmy sobie na letnisku, u sąsiadów po drugiej stronie ulicy (jak co roku :evil:

) biegaly sobie po ogrodzie kocięta. Zostaly przeze mnie hurtem odrobaczone i odpchlone, a któregoś wieczora zgarnęlam z asfaltu jednego z nich, który się tam radośnie bawil. Spędzil u mnie noc i rano okazalo się, że jest ewidentnie chory - dreszcze, gorączka, itp. Podsumowując, sama wzięlam na siebie leczenie, bo na opiekunów nie bylo co liczyć i codziennie wędrowalam po niego, żeby podać antybiotyk, witaminki i nakarmić porządnie.
No i pewnego pięknego dnia, po dokonaniu tych wszystkich czynności wyszlam odnieść malucha na jego podwórko, a po powrocie wzięlam smycz i szeleczki, żeby wyjść na spacer z moim rezydentem - który to zwykle przybiegal slysząc odglos ponoszonej smyczy. A tym razem nic! No to wolam i dalej nic. No to lażę po mieszkaniu, zaglądam w różne kąty i zima. Wytarlam wlasnym organizmem z kurzu calą podlogę kolo wszystkich mebli z jakimkolwiek prześwitem i dalej kicha. W końcu coś mnie tknęlo i spojrzalam z okna do ogrodu - a tam mój najukochańszy jedynak siedzi sobie na wlasnoręcznie przeze mnie zrobionej lawce i wyczekująco spogląda w okienko i na mnie!
Pobilam rekord wszechczasów w szybkości dotarcia do ogrodu. Po drodze mialam katastroficzną wizję, że jak już się pojawię w tym ogrodzie, to kolega uzna, że ok i idziemy spacerować na ląkę za ogrodem oraz bez dalszej zwloki to wykona (bez zakladania szelek oczywiście) albowiem charakter mial on wybitnie niezależny i przywódczy. Na szczęście uprzejmie zaczekal na mnie (nawet wyraźnie się ucieszyl), nie zeskoczyl z lawki i pozwolil sobie zalożyć szeleczki, a dopiero potem poprowadzil na ląkę.
Jak już mi nerwy przeszly, to doszlam do wniosku, że musial myknąć kolo moich nóg, kiedy wychodzilam z maluchem (pora byla jego spacerowa) i do rogu budynku szliśmy pewnie tuż obok siebie, bo tak samo idzie się na tyl domu i do ogrodu. Potem ja skręcilam w lewo, a kocur - cokolwiek zaskoczony, że nie idę z nim - na wszelki wypadek powędrowal w prawo do swojego ogrodu, przeskoczyl przez furtkę i zasiadl na lawce, żeby sprawę przemyśleć i ew. na mnie poczekać.

ps. Bohatera tej opowieści już nie ma niestety. A ówczesny chory maluch aktualnie piastuje u mnie stanowisko rezydenta-seniora.
Pozostale kocięta (jak co roku :evil:

) nie dożyly następnego lata.

maneki pisze: a całkiem cfanie wymyśliła sobie ucieczkę - myk na klatkę, a później godzinne przyczajenie, prawie jak komandos.

I wyczerpała swój zasób rozumku na ten dzień, nie starczyło koteńce na więcej :mrgreen:

shira3 pisze:
maneki pisze: a całkiem cfanie wymyśliła sobie ucieczkę - myk na klatkę, a później godzinne przyczajenie, prawie jak komandos.

I wyczerpała swój zasób rozumku na ten dzień, nie starczyło koteńce na więcej

A bo Ty byś chciała, żeby od razu zwojowała siedzibę sąsiada, a wszak nie od razu Kraków zbudowano

. To i przemyśleć trzeba, podumać nad losem, rozważyć to i owo :twisted:

Myślisz, że to misja zwiadowcza była tylko? Kotkins, bądź czujna :ok:

Przypomina mi się puenta baaardzo starego kawału o wariatach uciekających z domu wariatów: "Plan upadł, brama otwarta!"

To jakiś miesiąc ucieczek. Kilka(naście) dni temu Klara też mi wylazła jakoś między nogami na klatkę i spędziła ze 2-3 godziny na wycieraczce. Ja nie zauważyłam, bo miałam ze sobą tobołki z zakupami, a na głowie i oczach kaptur (bo akurat wtedy zimno było)... Na szczęście skończyło się tylko wizytą "na jeżyku", ale od lat mam wizje kotów wsiadających do windy, a potem wysiadających na którymś piętrze i szukaj wiatru w polu.
Tak samo zrobiła mi Kawa w pierwszych dniach pobytu u nas - przemknęła mi między nogami, a ja nie miałam jej jak złapać, bo ręce pełne zakupów. A mieszkaliśmy wtedy na parterze. I tylko myśl: czy zdążyły się za mną zamknąć drzwi??? A był to styczeń po południu, więc na podwórku ciemno jak w d... Oczywiście zaraz poleciałam za nią, ale dogoń biegnącego kota. Na szczęście Kawa głupia nie jest i poleciała na górę, po czym przerażona swoją śmiałością zamarła na którymś schodku i dała się złapać.
W każdym razie wszystkie moje koty są czipowane.

Wszystkie koty jamnika Melona III- Leoś odkrywa ogona...

Kto przegląda forum