wspólne życie - OPOWIEŚĆ NOWOROCZNA

Zima to wyjątkowy czas. Czas prezentów.
Pojechała do pracy. Bardzo się starała nie spóźniać, praca była cudem załatwiona, więc się bardzo starała.
Była wyjątkowo wstrętna pogoda, zimno i deszczowo. Zaparkowała i pobiegła do budynku.
Nagle się zatrzymała. Coś przykuło jej wzrok. Coś brudnego i różowego. Coś zamiaukało i wskoczyło jej na ręce. Trzęsło się z zimna, było przemoczone i pięknie mruczało.
"Osz kurrwa, następny" powiedziała serdecznie. Szybko zawróciła, wrzuciła coś do samochodu i zawiozła do pracowni.
Wrzuciła coś do pracowni. "Co to ... znowu jest?" zapytał serdecznie kolega.
"Nie wiem, pod śmietnikiem było. Weź to nakarm".
Przyjechała po pracy.
- Bardzo się bał?
- Żartujesz? cały czas przespał przy piecu i zeżarł wszystko co było. Tylko czemu on jest różowy? Już normalnego nie mogłaś przywlec?
"Nic normalnego nie było" - odpowiedziała serdecznie - "Ale mogę się wrócić".
Popatrzył się na nią wyjątkowo serdecznie.
Przytuliła coś i wreszcie obejrzała dokładnie. Już się nie trzęsło, tylko mruczało zadowolone z niewiadomoczego.
- To różowe się spierze, pewnie się studenciaki dorwały.
- Ciekawe, jak powiesz o nim Romusiowi - zarechotał kolega radośnie.
- Oj tam, przecież nie musi zaraz wszystkiego wiedzieć. Nie będziesz kłapał dziobem, to się nie dowie.

W końcu się dowiedział. Przez przypadek. Zawiozła coś do domu. W domu się okazało, że pańcio umie liczyć...

Troszkę ilustracji. Różowy Magister:

Obrazek

Marysiu

czyżby tak wlasnie Kitlas sie u Was pojawił...?
tak w ogole to sobie podczytuję.... i kurcze wiem co to znaczy złamany palec i jego bol
ja złamałam dużego palca bo sie potknęlam o schoda...na szczęscie było lato a ja uwielbiam japonki więc odczułam dopiero po jakimś czasie...
ortopeda powiedział, że samo sie pięknie zrosło bo japonki mialam takie ze trzymało duży palec

no i nie wiem co mialam jeszcze napisać.....
przeżarłam się i mam dosć.... chce do pracy :evil:

edit:
doczytalam... to jednak nie o Kitlasiu

Tak większość się u mnie pojawiła :mrgreen:

Przy sierściuchach bardzo długo myślę przed przygarnięciem. Zwłaszcza ja coś na dworzu znajdę. Wtedy zastanawiam się bardzo długo. Wziąć, nie wziąć, wziąć, nie wziąć...i tak z minutę :oops:

Ale miałaś szczęście. Ja nie lubię japonek, umiem z nich spaść :ryk:

Teraz kombinuję nad podebraniem butów wujaszkowi :mrgreen:

I też chcę do pracy. Odespałam się, podjadłam...czas na powrót do normy :ok:

Marys ja uwielbiam japonki
tylko w jednym miejscu w Czwie babeczka (producent) sprzedaje taki co są własnie na duży palec... specyficzny model...ale co roku u niej kupuję, poprzednie mi koleżanka kupowała bo mnie nie po drodze było...a jej się tak spodobały ze sobie kupiła identyczne

Masz jakieś fotki? Jak mi się jakieś klapeczki spodobają, to dorabiam do nich sznurki, żeby się dało na kostce zawiązać i mam z tego fajne sandałki.

Maryś.... jutro ci podeśle bo dzisiaj już nie mam weny na cudowanie z aparatem

kamari pisze:Witamy cioteczki i próbujemy się podliczyć:

panienka Amelia - sama słodycz

Ojej, jak mnie tu dawno nie było :1luvu:

Na razie zaznaczam sobie fotką słodkiej Amelki, od której zaczęła się moja przygoda z forum miau i zachwyt nad wielkim sercem Marysi.

Pozdrawiam Cię, Skarbie z całego serca i życzę wszystkiego, co najlepsze :1luvu: