Dla niedowiarków mam dowód, że jak się chce, to wszystko można
Byłam tak zdziwiona, że za oknem jest takie duże coś, że się schowałam pod łóżko:
Mama mi jednak powiedziała, że to duże coś to są właśnie te góry i że mnie nie zjedzą, więc mogę je iść obejrzeć
No to poszłam 
Taaakie były duże i piękne: 
Tak mi się spodobały, że zjadłam obiadek patrząc na te piękne widoczki
Mama mówiła, że na widok tych gór miałam taaakie duże oczy, jak jakiś kot ze Shreka, nie wiem co o za jeden, ale czy mama ma rację?
Bawiłam się też w takim dużym pokoju, biegałam po mojemu, znaczy się na pupci, wytarłam wszyyyyyystkie kąty
Mama z tatą zabrali mnie też na spacerek. Widziałam wielgachną zjeżdżalnię
... ale nie zjeżdżałam na niej, bo ... no bo mama się bała, a dzieci same nie mogą 
Teraz zdjęcie z serii "gdzie jest Sprintusia"?
No i z serii "bezcenne chwile"
To Sprintusia po obcinaniu pazurków 
