Panowie Kocurowie - życie toczy się dalej...

[evanka]

Tak, jestem fanką czarnych kotów z białymi dodatkami
One są takie... eleganckie

facet w ciemnym garniturze i w białej koszuli zawsze wygląda elegancko

[zuza]

smokingowe

[Nelly]

Co słychać u panów Kocurów?

[PumaIM]

A żyją sobie, rozrabiają, żrą niestety trochę za dużo

Wczoraj przeprowadzili eksplorację kabiny prysznicowej - Funio tam wszedł, posiedział, po czym zaczął badać odpływ - okiem, noskiem i pazurkiem. Tadzik dołączył do niego, bo go zaciekawiło, czym się kumpelek interesuje, no i tak siedzieli boczek w boczek i pilnowali jakby to co najmniej mysia dziura była

Jest jesień, znoszę im kasztany i żołędzie - znakomicie się turla i hałasuje przy tym mocno Kupiłam im też dwie myszki z brzękałką - ale przegrywają z tymi naturalnymi zabawkami. Wrzucają sobie np. kasztanka za kuwety i potem Tadzik staje na łepku pomiędzy, żeby go wydobyć Mają zupełnie inny styl zabawy - Tadzik skacze i szaleje, goni i pędzi zabawkę przed sobą, dopóki się nie zmęczy - a Funio położy sobie na podłodze i po troszku łapką przesuwa, przesuwa, i tak potrafi z pół godziny

[Maryla]

A żyją sobie, rozrabiają, żrą niestety trochę za dużo

na bazarku jest miska ograniczająca możliwość najedzenia się

viewtopic.php?f=20&t=146194

[PumaIM]

Ale oni chrupek nie jadają, tylko barfa, czyli rozdydłane mięcho. Powinnam po prostu mniej nakładać

[PumaIM]

Wreszcie się zrobiło kontrolne badania Tadzika. Trochę to jakieś utrudnione wyszło, najpierw zapomniałam, że do badania krwi musi być na czczo i radośnie nakarmiłam rano A oddania moczu zdecydowanie odmówił. Dałam mu spokój na kilka dni, a wtedy dla odmiany wszystkie wetki z przychodni wytłukło, został sam szef (bardzo dobry chirurg, ale poza tym wet z niego... ekhm). Wyszło mi, że do pobrania stosownych płynów z kota niepotrzebna jest niesłychana sprawność... No cóż. W końcu się udało Ale patrzeć, jak ten facet się bierze do pobrania krwi, to jest naprawdę widowisko Najpierw przygotował sobie kawałek gazy. Potem założył gumkę na łapkę. Potem przygotował sobie drugi mokry kawałek gazy. Potem pogrzebał w szufladzie, wyjął probówkę. Po namyśle pogrzebał jeszcze raz, wyjął drugą. Wziął żyletkę, ogolił łapkę, tylko że trochę za bardzo skrobnął i kocur się zdenerwował. Zdjął gumkę na chwilę, popadł w zadumę. Poszukał tu i ówdzie, znalazł rolkę plastra, wstawił tam probówki. Założył gumkę z powrotem, zdezynfekował łapkę. Rozejrzał się po gabinecie, znalazł igłę. Wbił dość sprawnie, wyłapał krople do jednej probówki, do drugiej. W międzyczasie Tadzik strzepnął łapą, pół stołu zrobiło się w krwawe kropki, po łapie pociekło. Probówki zostały zakorkowane, gumka zdjęta, trzeba było przystąpić do mycia łapy i okolicy. Tadzik wkurzony, łapa mokra, stół w smugi... O rany Moczu oczywiście nie dało się złapać od razu, zostawiłam biedne zwierzę na parę godzin, i o dziwo, dało się. Przyleciałam potem po kota i wyniki. Mocz idealny, nad krwią szanowny wet kręcił nosem, że kreatynina za blisko górnej granicy (a jest lepsza - poprzednim razem była równe 2, teraz 1,70), mocznik ociupinę poszedł w górę (jest 64,88). No i zaczęło się proponowanie karmy nerkowej, głównie RC Uprzejmie wyjaśniłam, że jeśli ma być mniej białka w pożywieniu, to raczej zmniejszę ogólną ilość pożywienia, bo bydlątko trochę za łakome jest, a nie będę w niego pchała wypełniaczy, zbóż i innego badziewia. Zważywszy, że kot to stuprocentowy drapieżnik. Odpowiedź pozostawię litościwie nie zacytowaną...

Wybrałam się więc do wetki, kiedy już się wreszcie pojawiła. Była całkiem zadowolona z wyników, uznała też moją filozofię żywieniową za rozsądną A jak chodzi o mocz, to powiedziałam jej, że ponieważ jeśli przestaję dawać Uropet to pojawiają się kryształki, wobec tego po opanowaniu problemu tylko zmniejszyłam o połowę podawaną porcję i wyniki są jak widać. W końcu skłonność do kryształków nie idzie sobie precz ot tak sobie, normalnie podaje się karmę delikatnie zakwaszającą. Zacukała się trochę, obejrzała starannie ulotkę od Uropetu i wyszło jej, że nie ma przeciwwskazań, żeby tak robić - nie są potrzebne okresy "odpoczynku", a w każdym razie nie piszą o tym. Więc dała swoje błogosławieństwo. Za to między innymi ją cenię - zawsze jest gotowa myśleć i kojarzyć, a nie tylko rutynowo stosować to czy tamto. Chętnie się uczy z dowolnego źródła, byle miało to sens. Powiada, że leczy konkretnego kota, a nie chorobę

Czyli następna akcja gdzieś w styczniu.

A tak BTW - jak byłam po mięcho, to Agal powiedziała mi, że normy kreatyniny i mocznika ustalane są dla kotów jedzących głównie suche, a dla barfujących są trochę wyższe, i można o tym doczytać na Barfnym Świecie. Muszę poszperać i potem uszczęśliwić informacją wetkę

Funio trochę parskał i siąpił z noska, dostał mieszankę kropelek z antybiotykiem i póki co przeszło mu.

Czy pisałam już, że kocurasy jadają z eleganckiej porcelany? Z takich szerokich, płaskich filiżanek w chaberki No więc Stary raczył wytłuc jedną z nich Jedna to za mało, wobec czego ruszyłam dziś po budkach z towarami zoo. Mają teraz solidne zielone michy Trixie, o takie: http://www.personalised-pet-products.co ... 00x500.jpg , tylko mniejsze, 11 cm średnicy Jeśli ktoś nie widzi dokładnie obrazka, to na dnie michy jest naszkicowany leżący na pleckach z pękatym brzuszkiem, uśmiechnięty z zadowoleniem kocur, a napisane tam jest "Thanks! ...for service!"

[marta-po]

Ja też słyszałam, że przy barfie trzeba mieć na uwadze nerki, bo kreatynina i mocznik mogą iść w górę. Ale na tej diecie się nie znam, więc się nie będę wymądrzała. Z całą pewnością piękni są na tym odżywianiu, bo mam porównanie jak wyglądali przed barfowaniem. Szczególnie po futrze to widać.
A jak Funio?

[PumaIM]

Funio jak zawsze słodki i bystry, niewidzialny kotek Aktualnie nawet w nosku sucho

[PumaIM]

Mieliśmy gościa

Una-z-pogranicza aktualnie siedzi u ojca w Zalesiu. Po śmierci suk (kilka lat temu, obie były średniej wielkości mieszankami ON) ojciec nie chciał więcej psów, a że natura próżni nie uznaje, więc zagnieździły się tam koty. Jest Rudy i był Szary, ale w okolicy grasuje olbrzymi krówek-bandyta, który Szarego najpierw zmasakrował, a później być może zagryzł, bo Szary znikł. No cóż, koty wychodzące - prawdę mówiąc mogło mu się przydarzyć cokolwiek innego No i teraz bandyta pogryzł Rudego, tak że ten okulał na przednią łapę. Una przywiozła go do naszej przychodni, bo z wizyt z moimi zna wetki i ufa im. Łapa faktycznie nosiła ślady zębisków. Przy okazji zrobiło się komplet badań - krew, mocz. Dostał paczuszkę zastrzyków na wynos, kontrola w środę. Po jednej dobie łapa się poprawiła, przestał ją oszczędzać. Przy okazji został zaczipowany - wetkom się pomyliło, zrobiły to za darmo, chociaż kocur spoza Warszawy, ale ostatecznie zapisały go na moje konto, bo w tym ich systemie jakoś ciężko cokolwiek poprawiać, i jak już zapisały, że za darmo, to się nie dało odkręcić

Przyjechali w piątek, po wizycie w przychodni Una przywiozła kocura do nas i ulokowała w kabinie prysznicowej. Jeść nie chciał, na żwirku głównie leżał i tak sobie miaukolił. Wielki, bardzo piękny rudzielec, mniej więcej o 1/3 większy od Tadzika, taki łagodny, spokojny olbrzym. Futro grube, mięciutkie, on sam niegruby, nieco ponad 5 kg przy tym rozmiarze to niewiele. Panowie krążyli dookoła, wysiadywali albo na kuwetach, albo pod samą kabiną. Kiedy wypuściłam na trochę Rudego w łazience, pod drzwi wsuwały się jakieś łapy i nawet ktoś nafuczał

Gość został na noc, zrobiłam tylko szparkę w drzwiach kabiny, żeby mu duszno nie było. Rano doszedł widać do jakichś wniosków, bo w pewnym momencie okazało się, że siedzi w pokoju na oknie Wpuścił pazury w brzeg drzwi i zwyczajnie je sobie rozsunął. Panowie chodzili dookoła niego, Funio go po prostu pilnował, cichutki i czujny, Tadzik z położonymi uszami dobiegał i chował się, od czasu do czasu fuczał. Potem gość przeniósł się na okno kuchenne, za doniczki z ziołami, i tylko wyzierał zza rozmarynu. Funio siedział pod oknem i pilnował, czy obcy "czegoś" nie robi. Nie robił, siedział sobie. Podsuwałam michę, ale nadal jeść nie chciał. Chrupek ani niczego innego nie miałam, ale się nie upierałam z karmieniem, bo i tak wczesnym popołudniem pojechał do domu.

Fotki Una pstrykala telefonem, ale zapomniała zrzucić na dysk, więc na razie reportażu z gościny nie będzie. Tylko dwie foty rudzielca w "naturalnym środowisku":

[miltonia]

Piękny rudzielec Na tych kamieniach wygląda jak książe w baśniowej krainie
Za wygojenie łapki kciuki

[Maryla]

śliczny

[PumaIM]

Byliśmy z Tadzikiem na kontroli. Mocz wzorcowy Kolejna za pół roku, a za rok kontrola krwi takoż.

Zmasywniał mi chłopak jeszcze bardziej 5,20 pokazała waga, kiedy po niej pełzał Chociaż nie wygląda na grubasa, jakoś mu się to rozkłada, solidny kocur taki i tyle

[marta-po]

Aż nie mogę uwierzyć. Przecież on miał chore płucka i pewnie wciąż ich struktura nie jest prawidłowa, bo tego raczej nie da się naprawić. Jeden z moich wetów chciał mu już tylko steryd podawać na łagodzenie objawów, a więc kaszlu. Dobrze, że pojechałam do dr Niziołka i zalecił lepszą kurację. Przecież Tadzio był chudy nawet nie jak szczupaczek, ale jak sola. Tak mnie naszły wspomnienia, pod wpływem tych 5,20 kg.
Ależ go pięknie odchowałaś.

[PumaIM]

No odkuł się bardzo porządnie, na ten moment nic mu nie dolega, nawet katar - owszem, pokichał sobie trochę, ale tylko przez jeden dzień, zaraz mu przeszło. Funio tak samo, puchata kuleczka Tfu, na pluskwę urok...

Czasem myślę o tobie z wdzięcznością, takie fajne kocury mi uratowałaś i podchowałaś