Wikolki wróciły z adopcji, szukają kochającego domku - W-wa

Niestety ich szanse są niewielkie. Sponsorka właśnie stwierdziła, że sterylizacja bez jednego miotu to błąd groźny dla zwierzęcia i ręki do tego nie przyłoży. Szczepienie... może w styczniu. Staram się coś załatwić przy pomocy różnych przyjaznych kotom osób. Ale jest koniec roku. Nie jest łatwo.
A kto zechce buraki niezaopiekowane?
W styczniu myślę sobie, to powinny już dawno grzać kolana nowego opiekuna. Domku stałego. Czas nie działa na ich korzyść.

Przecież Wikunia mieszka w domu a Lolek jest już bezjajeczny :mrgreen:

więc raczej małych nie będzie
Mój Siśko to dziecko takiego myślenia :evil:

No, tak. Ale Pani przeciwna jest sterylizacji panienki i nie opłaci jej. A mnie na to po prostu nie stać. A im mniej zaopiekowany kotek, tym szanse na adopcje mniejsze. Są piękne dla nas, dla wielu to tylko bure kotki.

Maluszki latają jak szalone za zabawką. No, dobrze. Maluszki to nie jest określenie, które najlepiej pasuje do ich gabarytów. To duże kociaste i wciąż rosnąć. Będzie kawał ciałka dla kociarza. Moje bestyjki. Jednak pysiątka i charaktery od razu zdradzają, że to młodziaki.
Tylko figle i pieszczoty im w głowach. Niesamowite są.

Zapraszam do udostepniania ich wydarzenia na fb .... https://www.facebook.com/events/469976909720756/
Może to pomoże im znaleść dobry DS

Nie rozumiem, to najpierw pani prosi Cię o pomoc, a teraz stawia warunki? Nie rozumie, że kolejne koty mogą podzielić los tych, dla których sama tak rozpaczliwie szukała ratunku?

Pani nie wiele rozumie. Szczepienie np. to wymysł. Koty na wolności są szczęśliwe. A Wikunia i Lol potrzebują domku tylko dlatego, że nie mogłaby zimą ich karmić. :roll:

Była zdumiona i niezadowolona, że kotki jeszcze "nie biegają" z moimi. Przecież powinnam założyć hodowlę świerzbowca... :twisted:

Kotki dostały zapas jedzonka w prezencie - 2 saszetki winstona i parówkową. :mrgreen:

Zwłaszcza parówkowa, na której zapach mój pies się skrzywił jest idealnym posiłkiem. :ryk:

Bardzo proszę, jeśli ktoś ma FB udostępniajcie, czy co tam się robi z tymi ogłoszeniami. Ja nie mam i nie wiem, jak to działa.

Bardzo dziękuję Lilce-Monice za nieocenioną pomoc przy ogłoszeniu. :1luvu:

Najbardziej rozbroił mnie tekst na koniec wizyty: no, tak chyba też muszę szukać kotkom domu...
Teraz na to wpadła?

Lolek powinien się podobać miłośnikom brytków, jest taki krąglutki z każdej strony. :mrgreen:

Wszystko w nim kojarzy się z pluszowym misiem. Jest taki łagodny. Uważa na to co robi w zabawie. Chowa pazurki. Gdy widzi kogoś obcego w pierszym odruchu ucieka, ale jak już się skusi na nawoływanie, to każdy może brzuszek pomiziać. On chyba z miłości do człowieka utył.

Weszłam zostawić teraz tylko życzenia miłej niedzieli a tu jakieś historie....doczytam jak wrócę.
Mimo tego miiiiiiiiiiiiiiiłej niedzieli

i czary mary

Zaglądamy i buziaczki zostawiamy

Co u ,,maluszków" słychać?

Wypraszam sobie ten cudzysłów. To są na prawdę słodkie maluchy.
Wiki podbiła serce Pani wet. Niestety nie na stałe.

Na dzień dzisiejszy obie kruszynki są już wykastrowane. Wiki bardzo dobrze się czuje. To niesamowite, jak bezproblemowe to koty.
Szkoda, że nie są jakoś niesamowicie umaszczone, bo może wtedy spotkałyby się z należnym im zachwytem.
To koty, na które nie każdy zasługuje. Ufne, nawet bardzo, jak na swoje pochodzeni. Niesamowicie łagodne, miziaste, spragnione miłości. Śliczne, bo na prawdę są śliczne. Zdjęcia nie oddają ich urody. Mądre i rezolutne.
Oboje już doskonale reagują na imiona. Lolek przychodzi, gdy mówię "chodź na głaskanie". Wiki uwielbia zwiedzać zakamarki, a Lolek to prawdziwy lew salonowy. Fotele to jego ulubione miejsce.
Wzrusza mnie, jak wyciągają łapki i miaukiem proszą o uwagę. Cudnie barankują. Każdy, kto chciałby mieć kotka przylepkę, znajdzie to w tym rodzeństwie.
Tak wiele chciałabym im dać. Marzę, że może przyszły domek się z nami zaprzyjaźni i będziemy je mogli kiedyś odwiedzić.

W całym tym zamieszaniu z opiekunką dzieciaków, sterylką itp. zapomniałam pochwalić się cudownym zdjęciem, jakie dzieci dostały na nową drogę życia od forumowej Cioteczki. Dziękujemy. :1luvu:

Wczoraj Wiki dała się pogłaskać mojej teściowej, a to duży wyczyn dla zwierzaka. :mrgreen:

Jak ktoś wchodzi na tak wysokie tony, to nawet mi skóra cierpnie. Kociczka jak zwykle zrobiła dobre wrażenie. Stopniowo zaczynają mniej się stresować na widok obcej osoby.
Chociaż instynkt oczywiście robi swoje.
Loli obwarczał przez drzwi Primutkę. Która, jak donosił TŻ nie pozostawała bierna i dzielnie pluła na drzwi ze swojej strony.
Wydaje mi się, że przy rozsądnej socjalizacji rodzeństwo mogłoby zostać przyjaciółmi jakiegoś młodego kota. Zwłaszcza, gdyby tamten był równie wyluzowany i bezproblemowy.
Socjalizacja z psem zapowiada się na dużo trudniejszą i dłuższą, chciaż nie określiłabym jej jako niemożliwą. Jednak tu należy pamiętać, skąd kotki pochodzą, jak silny mają instynkt i odruchy. Poza tym to nie są już maleństwa, które mniej zważają na zagrożenia.
Taką socjalizację poleciłabym raczej doświadczonemu opiekunowi zwierząt.
Oczywiście my chętnie czynnie pomożemy, poradzimy z naszego skromnego doświadczenia.

Zdjęcie pokazuje jakie maluszki są piękne :1luvu:

Domki proszę się nie ukrywać

Saintpaulia, pięknie piszesz o kotkach, niezwykle pięknie

Widać, jak bardzo już się do nich przywiązałaś, tak ciepło o nich opowiadasz. Trzymam mocne kciuki za domek :ok:

Nie ma na razie co się przejmować. Jeszcze nie ruszyła na dobre akcja ogłaszania. A może akurat uda się szybko.

Nie przejmuję się. Wierzę, że każde zwierze znajdzie swój dom, jeśli da mu się szansę. One mają czas. Ale oczywiście lepiej, by dorastały w swoim domu, nie moim. By dawały radość opiekunom i przywykały do ich trybu życia.
Na razie mają zbyt mało uwagi, bo muszą ją dzielić z moimi kotami i suńkami. A potrzebują dużo głaskania i uwagi ludzkiej.
Niestety u mnie nie przejdą takiej pełnej socjalizacji. Ze względu na znaczny i mieszany skład rodziny nie jest to możliwe.
Wiadomo, że między kocicami, a tymczasiątkami mogloby dojść do spięć, a wtedy mogłoby dojść do sytuacji może nie niebezpiecznych, ale stresujących dla wszystkich.
Uważam, że za dużo stresu kosztowałoby to moje zwierzęta, a wobec czasowości pobytu Wiki i Lolka mijałoby się to z celem.

Próbujmy tylko socjalizować z Zuzią, przez kratkę oczywiście. Lolek warczy, jak pies pełnej krwi. Zuzia jest zachwycona, że może kotki oglądać z odległości. Załapała już, że nie można podejmować prób podchodzenia do klatki. Lolek kilka razy strzelił łapką po prętach. Ale Zuzia nie odebrała chyba tego, jako ataku. Przyzwyczajona trudną miłością Gajeczki.

Ogłosiłam kociaki na moim ulubionym forum akwarystycznym. Byłoby fajnie, gdyby ktoś tam zechciał dać im dom.

Wikolki wróciły z adopcji, szukają kochającego domku - W-wa

Kto przegląda forum