u nas cz. II Zmiany. Ciapek w domku. Neska rezydentką.

miłej soboty Dużym, rezydentom i burasiątkom

nie wiem, czy pisałam, ale poszedł list do ciebie już wczoraj

Witam sie w Twoim nowym watku i podziwam male Tymczasiatka.

Dziękuję wszystkim serdecznie.

Moje pannice to jak zawsze, dzień bez rozrabiania dniem straconym. Tymczasiątka grzeczne i sympatyczne. Jednak nie takie one małe. :mrgreen:

Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie te gazy. :mrgreen:

Koczi dzięki serdeczne.

Agnesko witaj w moich skromnych progach.

Pozdrawiam.
Dopiero teraz mogę pisać swobodnie, bo do tej pory Kleo uprawiała leżenie figurowe na moich kolanach.
Wiki i Lolek śliczne i życzę im jak najlepszego domku. I naprawdę Twoje zwierzaczki nie wyczaiły ich jeszcze?

Zuzia tylko. Ciągnie ją do pokoju. A kocice zupełnie nie. Troszkę są zdziwione, że nie wolno im teraz z nami wchodzić do tego pokoju. Ale jakoś nie reagują na zapachy, ani na dobywające się czasem zza drzwi miaukolenie. Już bardziej reagowały na pojawienie się kota u sąsiadów.

To ciekawe, bo u mnie kiedy drzwi od drugiego pokoju lub łazienki są uporczywie zamykane to znak,że należy się pod nimi położyć..... bo ani chybi tam coś jest :mrgreen:

Efekt:z takiego pomieszczenia wychodzę na czworakach,żeby nie doszło do wymiany lokatorów.

My wychodzimy ostrożnie, bo Zuzia się pcha. Kocice czekają czasem pod drzwiami, ale nie próbują przemknąć. Przynajmniej na razie.
Może to przez ten aromat z kuwety. :mrgreen:

Raczej odrzuca niż przyciąga. :mrgreen:

Dziewczynki raczej starają się nas do siebie wywołać. Np. rozwalając coś hałasującego. :twisted:

Staramy się sprawiedliwie dzielić czas.

Dobranoc

U nas Dzulia zawzięcie próbuje dostać się do Tofiego jak tylko otwieram drzwi.
Tofi ma lekkie obawy przed siostrą, bo ta zaborczo obwąchuje go w każdym miejscu. Z moich obserwacji wnioskuję, że Tofi boi się psów.
Jestem ciekawa jak to będzie w marcu gdy dzieciaki będą mogły biegać razem :roll:

My musieliśmy początkowo hamować ciekawość suniek wobec kocic. Ale stoponiowo obie strony nauczyły się "języka" przeciwnej strony. I jakoś się dogadują. Głównie to była praca z suńkami, żeby wiedziały, co jest stanowczo zabronione w kontakcie z kotem.
Bo Zuzia chciała kociaka brać w paszczę i przenosić, ale już po pierwszym razie zrozumiała, że nie wolno.
Przywykną do siebie, Dżulia też mniej będzie nakręcona, gdy kot się jej opatrzy.

Właśnie powiedziałam do TŻ - trzeba tą sikorkę dla słoninek powiesić.