Wątek cukrzycowy VII

[Małgorzata i Toffee]

Dziewczyny, jeszcze raz wszystkim Wam bardzo dziękuję. Dzień zaczął się nieprzyjemnie, ale Wy sprawiłyście, że pójdę spać w dobrym humorze. Chcę Wam też bardzo podziękować za całe wsparcie i pomoc, dzięki którym Toffee jakoś daje radę, a ja powoli zaczynam coś rozumieć z cukrzycowego świata. Jesteście nieocenione.

[sheridan]

Ło matko, wierzyć się nie chce. Ja bym nie tak odpisała tej pani. Do furii doprowadziłoby mnie już nawet nie meritum sprawy, jak sam fakt, że ktoś ma czelność mnie pouczać, oceniać i udzielać rad. Odpisałabym tak, żeby jej poszło w pięty i na drugi raz się zastanowiła przed wystosowaniem takiego listu. Nie wiem, jak wyglądały Twoje wcześniejsze z nią relacje i czy cokolwiek ją upoważniało do wtrącania się w Twoje życie - pewnie nic, ten typ tak ma. No i teraz - co się dziwić podejściu niektórych wetów do leczenia cukrzycy, skoro z takimi paniami w postaci właściciela mają pewnie do czynienia częściej niż z typem występującym na tym topiku.

[Małgorzata i Toffee]

Kociaro, po wczorajszym Lantus < 0.5 (bo ile to dokładnie było nie wiem) rano mieliśmy 146, a po tej samej dawce porannej wieczorem mamy 101. Fajnie?

[Małgorzata i Toffee]

Hej, sheridan! Wiesz, chyba nie udałoby mi się wygrać pojedynku na ... powiedzmy "bezceremonialne podejście" do drugiego człowieka. Ta pani naprawdę myśli, że to wszystko dla mojego dobra. Początek listu, którego wcześniej nie cytowałam, wyglądał tak:
"Od Pani poprzedniego maila, a szczególnie od Pani ostatniego maila
-miotam się z myślą, czy mam być z Panią szczera, czy po prostu odpisać
zdawkowo i nie robic sobie problemu-na zasadzie "dupochronu".Jest Pani
moją stałą klientką ,którą bardzo szanuję, z którą ileś czasu
przegadałam i "przemailowałam'.Trudny wybór....jednak, tak , jak we
wszystkim w moim życiu, staram się używać mojego czujnika-sumienia(mam
nadzieję ,że nie zepsutego) i ono mi podpowiada,ze nie moge byc obojętna
wobec tego , co Pani pisze i mam obowiązek wyrazić moją (i całej mojej
rodziny)opinię.
Mam świadomosć m,ze Pani sie na mnie pogniewa, urwie znajomosć, napisze
parę cierpkich słów itp- liczę sie z tym!
Będe sie jednak czuła w porządku jako człowiek, który stara sie byc
sprawiedliwym( i dobrym), który ma odwaę powiedziec ,ze cos jest "nie
tak"-nawet , jak wie,ze sobie zaszkodzi..."

["Kociara"]

Kociaro, po wczorajszym Lantus < 0.5 (bo ile to dokładnie było nie wiem) rano mieliśmy 146, a po tej samej dawce porannej wieczorem mamy 101. Fajnie?

no pewnie tak trzymaj

[Małgorzata i Toffee]

Postaram się, ale jakbyś mnie zobaczyła nad tą lupą...
Zebrałam do kupy wszystkie rady strzykawkowe i lepiej mi idzie z bąblami powietrza. Takie sprawy wciąż mi przypominają, że powinnam być bardziej cierpliwa.

["Kociara"]

Postaram się, ale jakbyś mnie zobaczyła nad tą lupą...

["Kociara"]

Będe się jednak czuła w porządku jako człowiek, który stara się być
sprawiedliwym( i dobrym), który ma odwagę powiedzieć ,ze coś jest "nie
tak"-nawet , jak wie,ze sobie zaszkodzi..."

Po pierwsze: takich rzeczy się nie pisze, ale mówi w bezpośredniej rozmowie. Poza tym gdybym w stosunku do moich koleżanek chciała powiedzieć co mi się w nich nie podoba (oczywiście w poczuciu wielkiej troski o ich dobro) to bym długo mówiła i nie byłoby końca.
Właściwie szkoda tu gadać: kobita nie zarobiła na Tobie i tyle. Sytuacja która ją spotkała w życiu (choroba) widać że przerasta ją i zaczyna zwyczajnie bredzić: o sprawiedliwości, dobroci.

[sheridan]

No, to ja bym napisała, że czasami jednak szczerość nie jest lepszym wyborem, a czujniki bywa, że nawalają. Całość zaś wywodu nie zasługuje na to, żeby mieszać w to "sumienie". Nieprawdopodobne, naprawdę, jaki ludzie mają tupet. A najgorsze w tym wszystkim, że faktycznie, motywacja była ściśle komercyjna. Panią zapewne poruszyło tak naprawdę to, że przez kota nie zarobi. Kot jest ważniejszy od niej!
Mój ojciec, który ma 76 lat i sam ma dwa koty, też w którymś momencie rzucił mi tekstem, że "może lepiej byłoby uśpić tego kota, bo trzeba zachować jakąś miarę i kot nie może być na pierwszym miejscu", tudzież, że "męczę zwierzaka". Puściłam mimo uszu, bo nie była to niestety największa bzdura, jaką mój ojciec (z którym mam relacje takie sobie) w całym swoim życiu do mnie walnął.
I wiesz, naprawdę nie to mnie bulwersuje, że ona tak myśli (bo niestety nie tylko ona), ale że miała czelność wyprodukować taki list w poczuciu moralnego obowiązku.
Powiem wam na pocieszenie, że przez mój dom przewija się tłum ludzi (w sprawach zawodowych), prawie wszyscy z którymi pracuję dłużej doskonale znają całą cukrzycową historię (czasami muszę wyjść, żeby zmierzyć cukier albo podać insulinę) i wszyscy odnoszą się z absolutnym zrozumieniem.

[Małgorzata i Toffee]

Kociara: No chyba tak właśnie jest. Dlatego nie będę się nad nią pastwić. Szczerze mówiąc, sama siebie zaskoczyłam, bo ja z tych, co to strzelają z biodra i jeńców nie biorą.
Sheridan: Wiesz, to, co ona napisała jest a) niemądre i nieczułe, b) niedelikatne i obraźliwe. Ona pojęcia nie ma jak ja żyję i ile czemu i komu poświęcam uwagi. Chociaż nie - wiele razy rozmawiałyśmy o tym jak ważni są dla mnie rodzice. Trudno, Bóg z nią. Ciekawe czy jakoś zareaguje na moją odpowiedź.

[Małgorzata i Toffee]

Toffee
rano 162, Lantus < 0.5
wieczorem, 140, Lantus < 0.5
Idziemy dziś wcześnie spać.

["Kociara"]

rano 162, Lantus < 0.5
wieczorem, 140, Lantus < 0.5

Jest dobrze, równe wyniki poniżej progu nerkowego. Nie wiadomo jeszcze czy Toffee dąży do remisji, na ile trzustka jest sprawna ?
Ja bym trzymała tą dawkę jakiś czas.

[Małgorzata i Toffee]

Będę trzymać. Tylko zastanawiam się jak poznać, że dąży (lub nie) do remisji. Dziś rano mamy 119.

[Mamrot]

u nas rano 192... ech

[Małgorzata i Toffee]

o kurczę... rośnie wam.