Bo to po prostu cholernie przykre jest...Ja po prostu nie toleruję takiego włażenia w cudze życie z butami - niezależnie od okoliczności. Sama napisałaś, że mili i serdeczni, ale do przyjaźni był jeszcze kawałek. Wg mnie, w tych okolicznościach taka wypowiedź jest, b. delikatnie mówiąc, niegrzeczna
Przy okazji - moja mama by się na mnie śmiertelnie obraziła, jakbym o niej napisała w takiej formie, że dbam, zabieram, organizuję jej coś i się opiekuję
Jest normalną, pełnosprawną osobą, która właśnie wróciła z wnuczkami z obozu archeologicznego na Ukrainie 
Sama sobie zorganizowała po powrocie z Ustki. Opieki wymaga tylko jej kot - jak się Babcia w świat wybiera 
Dla mnie jest nie do pomyślenia, że można w ten sposób się do kogoś zwrócić. Tu jest właściwie jeden granat za drugim i to na wielu poziomach. I to wszystko opakowane w troskę i dobre intencje. Im bardziej się wgłębiam, w tym większym szoku jestem, że można tak kogoś potraktować - jednocześnie krańcowo niedelikatnie i zwyczajnie po chamsku ("ja pani nie współczuję", to jest "chore") - i twierdzić, że to z sympatii. Być może to nie ja jestem tym człowiekiem, który cierpi przez Tofcia i o którego trzeba się troszczyć. Może to chodzi o tego człowieka, który przez tę chorobę nie zarobił? Aż mi przykro pisać takie rzeczy, bo ja po prostu nie lubię ludzi podejrzewać o jakieś manipulacje i ukryte intencje.
A przemilczane widać nie zasługiwało na odpowiedź. 
