Filozof i reszta futer, wątek ku pokrzepieniu. Zazwyczaj.

Meg, Filozofie, Ciociu Alu i Mosiu oczywiście - jestem, żyję, wróciłam. Niezmiernie się cieszę aczkolwiek ciężko mi objąć mózgiem to, co działo się podczas mojej nieobecności

Strasznie się cieszę, że Moś już nie w klatce, że nie będzie się dalej ranić. Ale bardzo martwi mnie jego sraczusia i nietrafianie do kuwety

I wciąż niezaleczona paszcza

Ehhh....

Ściskam Was bardzo, bardzo mocno!

Przeprowadziłam dedukcję niczym Sherlock :mrgreen:

i wnioskuję, że Moś traktuje kuwetę jako coś jednorazowego.
Nie wiem, ile hektarów miał park, w którym mieszkał, ale zapewne dostatecznie dużo, by Moś nigdy nie musiał sikać w jednym miejscu. Niestety, obsługa kuwetkowa nie nadąża, bo musi chodzić do pracy.

Dziś o 2.30 w nocy Mosiek po raz pierwszy dał koncert, połączony z robieniem podkopu w celu opuszczenia apartamentu w trybie natychmiastowym. Udało mu się odkleić wykładzinę pod drzwiami na przestrzeni dobrego metra. Silne kocisko. :twisted:

Boo, ale właściwie czego nie ogarniasz...?

Drogie ciocie, pamiętacie Aśka, skamielinę sąsiadów zachodnich?
Odszedł po osiemnastu latach szczęśliwego życia.

[']

Witaj ciociu Boo

cała i zdrowa, nareszcie wróciłaś do nas, a tu się tyle dzieje, no i musimy wspierać Meg przynajmniej psychicznie w opiece nad naszym wspólnym Mosiem. Meg jesteśmy z Tobą :piwa:

Meg nie jestem w temacie nie wiem oczym piszesz, ale to chyba Cię nie dziwi :?:

Piękny wiek... Aśku [*]

Teraz dopiero otworzyło mi się zdjęcie, uroczy jamniczek 18 lat ładny wiek!

Powodzenia po drugiej stronie, Aśku.

Nie to, żeby coś, ale u nas w Milanówku wysyp jamników :oops:

Co tam u Mosia??

SzK, ale oni mają jeszcze trzy inne pieski, nie zostali samotni, nie.

TEATRZYK PÓŁGERIATRZYK
PRZEDSTAWIA!
Sztukę pt "Spotkanie krajanów", czyli "góra z górą się nie zejdzie i tak dalej"
Występują:
Książę Protazy Opolski, mazowiecki... et cetera, et cetera...
Mosiek Opolski, co nie wypadł sroce spod moszny. :mrgreen:

Mosiek - Ty! Ej, ty, panie księciu! Podobno też pan jesteś z opolskiego...?
Książę P - Nie gadam z plebsem.

M - Ale...
KP - (milczy wyniośle)
M - No, ale może na piwo skoczym, czy coś?

KP - (unosi się słusznym oburzeniem)
M- ( z rezygnacją) Nie to nie...

M - Arystokracja, a jaka gburowata.

KP (do siebie) - Większy jest, muszę go krótko trzymać. Żadnego spoufalania!

No proszę, opolscy kawalerowie jesdnak są bardzo urodziwi. Moja jamniczka niestety nie dożyla tak pieknego wieku, tylko 12 lat jej było dane. Brykaj szczęśliwy Aśku!

Mosiek pisze:Arystokracja, a jaka gburowata.

+ mina na focie --- bezcenne!

Megana pisze:TEATRZYK PÓŁGERIATRZYK
PRZEDSTAWIA!
Sztukę pt "Spotkanie krajanów", czyli "góra z górą się nie zejdzie i tak dalej"
Występują:
Książę Protazy Opolski, mazowiecki... et cetera, et cetera...
Mosiek Opolski, co nie wypadł sroce spod moszny.

Czy tam w tym Opolu, to tylko takie oryginały kolorystyczne posiadają?
Moja własna rodzina zaadoptowała dwa opolskie koty, jeden w barwach Księcia, kotka dymna. Może to jakie zagłębie kociej aryskotracii barwnej?

Teatrzyk pierwsza klasa :dance:

Moś ma taką boską mine, dobry z niego aktor, wkońcu nasz opolski :lol:

. Kiedy kurtyna znowu pójdzie w góre ???

Nieee, no ja nie uwierzę, żeby ktokolwiek był większy od Księcia Protazego Opolczyka, Księcia Mazowsza et cetera, et cetera... Nie ma na świecie dłuższych łap! A Moś, no trzeba przyznać, że też nosi jakieś tam (przynajmniej) ślady szlachectwa! Coby nie mówić, Moszna to kawał pięknego zamku no a park faktycznie taki, że Mosze zawsze mógł załatwić się gdzie indziej, może faktycznie stąd traktowanie kuwety jako przybytku jednorazowego :evil:

Ale, ród Winklerów, do którego onegdaj należał bajkowy zamek w większości wykończyła imć "Wenera", dzięki kastracji Mośkowi przynajmniej to nie grozi :ryk:

Nieskromnie też dodam, że koty opolskie są jedyne w swoim rodzaju i najpiękniejsze. Jak wszystkie koty :mrgreen:

Meg, prócz "przerwanego" urlopu awanturą na KV, po powrocie czekało na mnie ponad 2 tyś maili - służbowych, "służbowych" kocich i trochę prywatnych. Jak tylko wróciłam dostałam jak obuchem w łeb wiadomością, że mój ukochany Puszkin ze schronu właśnie umiera na nerki. Do tego Moś, który brudzi, ma sraczkę i nadal problem z dziąsłami a rachunek za jego pobyt w lecznicy nieźle nadszarpną budżet Fundacji. W schronie skończyły się leki, odrobaczanie, wszelkie jedzenie i żwir. Dlatego wciąż ciężko mi to wszystko ogarnąć.

Może nie powinnam cioci Boo dobijać, ale dziś Moś odwalił numer. Po raz trzeci wypuszczony na salony parterowe, wlazł na najwyższą półkę z książkami w bibliotece i nasrał.
Jutro idziemy na spacer w szelkach, o ile oczywiście Moś pozwoli się gustownie ubrać. Ale wygląda na to, że Mosiowi faktycznie potrzebny jest park, las, a przynajmniej kawałek tegoż...

Filozof i reszta futer, wątek ku pokrzepieniu. Zazwyczaj.

Kto przegląda forum