wspólne życie - OPOWIEŚĆ NOWOROCZNA

Oba rudaski poszły w pakiecie

Ale żeby nie było za fajnie stan kocich znajdek pozostaje bez zmian - wczoraj dołączyły dwa tygryski, trzymiesięczny Pan Samochodzik i 2-tygodniowy szczylek :roll:

Zawsze tak jest...

Szczęśliwie jeden tygrysek już dzisiaj jedzie do domu. Teraz trzeba trzymać kciuki, żeby nie pojawiło się zastępstwo :ok:

Zatoki mnie zmogły, poszłam na zwolnienie :evil:

Ale przynajmniej będzie więcej czasu na ogłaszanie kotów :roll:

A do wzięcia są na przykład dwie łobuzice Cfaniara i jej siostrzyczka Karolcia. Trzymiesięczne niewyczerpane źródła energii.

Obrazek

Dla każdego coś ślicznego :1luvu:

Kociaki niezwykłej urody :ok:

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Marysiu, piękne te zdjęcia. Ja wiem, że koty śliczne, ale fotograf umiał to uchwycić

Pan Samochodzik jedzie jutro do domku.

Bardzo się cieszę za pana Samochodzika :dance:

Więcej zdjęć łobuzka Karoli jest na wątku znajdków :ok:

http://forum.miau.pl/viewtopic.php?f=1&t=144369&start=285

My się będziemy powolutku żegnać z forum. Komputer całkiem siada :twisted:

Postaram się w miarę możliwości nadać coś z pracy :ok:

Fatalnie...

kamari pisze:My się będziemy powolutku żegnać z forum. Komputer całkiem siada
Postaram się w miarę możliwości nadać coś z pracy

Oj Maryś to całkiem nie fajnie.Kto to wszystko ogarnie?

No nie fajnie, ale co zrobić. Na razie na weekendy będę mieć laptopka z pracy.

Zaniedbałam swój wątek okrutnie. A wspominaliśmy dzisiaj z wujaszkiem przygarnięte i odratowane kociarstwo. Nie wyrabiamy normy, ale kilka sztuk udało nam się odchować i "sprzedać" w dobre ręce. No i kilka sztuk przygarniętych z forum cudem z nami żyje. Kiedyś się policzymy :mrgreen:

kamari pisze:wspominaliśmy dzisiaj z wujaszkiem przygarnięte i odratowane kociarstwo. Nie wyrabiamy normy, ale kilka sztuk udało nam się odchować i "sprzedać" w dobre ręce. No i kilka sztuk przygarniętych z forum cudem z nami żyje. Kiedyś się policzymy

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Zaglądam, żeby nie było, że zapomniałam

Ja też nie zapominam!

Tak nam się wczoraj wspominkowo zrobiło, bo minęła 3 rocznica od kiedy pochowaliśmy Pinia. Maluszka, którego przygarnął i odchował Ślepciu. Piniusia dostałam od weta, w Mikołajki, znalazły go dzieci w śmietniku, ledwo miał oczka otwarte. Po roku się okazało, że Piniuś jest nieuleczalnie chory. Miał ludzki odpowiednik stwardnienia rozsianego.
To był pierwszy kot, którego pochowaliśmy. Nie wiadomo dlaczego, ale cały czas na wspomnienie robi nam się mokro w okolicach oczu :roll:

wspólne życie - OPOWIEŚĆ NOWOROCZNA

Kto przegląda forum