OGRYNIA-zaginiona koteczka już w domu

Iwonami, czytałaś, kiedy Fasolka mruczała na moich rękach? Nie trzęsła się, nie uciekała, tylko mruczała? Dzień przed rocznicą zamieszkania w domu: trzy lata i trzy miesiące.

Moja Tania, która była straszną dzikuską, dopiero po roku u mnie, przyszła i weszła mi na brzuch, gdy leżałam. Teraz ze mną sypia w nocy wtulona. Dlatego wiem, że niektóre koty potrzebują bardzo dużo czasu.

Niektóre testują naszą cierpliwość.

To nie wiem co moja testuje, bo jest u nas już 5 lat i jeszcze ani razu nie przyszła do mnie na kolana i już przestałam w to wierzyć

Są też takie koty? Dodam, że kiedy pojechaliśmy do schronu po kota to ona była najbardziej przymilna :wink:

alab108 pisze:To nie wiem co moja testuje, bo jest u nas już 5 lat i jeszcze ani razu nie przyszła do mnie na kolana i już przestałam w to wierzyć Są też takie koty? Dodam, że kiedy pojechaliśmy do schronu po kota to ona była najbardziej przymilna

A są. Mój nieżyjący rezydent-senior (urodzony w domu, żeby nie bylo, bez żadnych niemilych doświadczeń z ludźmi) przez 15 lat swojego życia RAZ przyszedl do mnie na kolana! Noszony na rękach też być nie lubil i nigdy nie sypial ze mną z wyjątkiem jednej okazji w dzieciństwie, gdy byl chory.
Natomiast uwielbial się glaskać, ale wtedy rzucal mi powlóczyste spojrzenie i wykladal się brzuchem do góry i to ja mialam przyjść i glaskać koteczka :roll:

W wieku okolo 10 lat wymyślil sobie rytual polegający na częstym - bynajmniej nie codziennym - przychodzeniu do mnie do lóżka, kiedy już bylo zaścielone i wyglaskiwaniu się przed snem przez jakieś dwadzieścia minut; potem szedl spać na kanapę albo gdzie indziej.

Mój Kot Mały zachowuje się podobnie. To 100% domowy kot, uwielbia pieszczoty, ale na podłodze

... Na kolana nie wchodzi, zdarza mu się przyjść przytulić średnio ze 3 razy do roku, lubi kłaść się na biurku. Poza tym cały czas jest blisko nas/ludzi.

.

Niektórym kotom jest po prostu niewygodnie na kolanach i nie ma to nic wspólnego z płochliwością.

Moja też nie lubi brania na ręce, ale nigdy nie drapie, nie gryzie, wyrywa się. Też potrzebuje naszej bliskości, ale na zasadzie, patrzcie i podziwiajcie. Rozkłada się na podłodze obok nas i kula się, śpi na łóżku, ale w nogach, lubi czesanie :ok:

Co ciekawe, jak jestem w ogrodzie to przybiega gadając i wtedy się ociera i chce być głaskana :roll:

Ustosunkowując się zbiorowo do Waszych doświadczeń.
Mój pierwszy kot w życiu, dzikuska Piglunia, już nie żyjąca, (miała 6 lat gdy ją zabrałam z podwórka) weszła na kolana po prawie 4 latach i jak już wiele razy pisałam była potem moim cieniem i najchętniej zawisłaby w worku na mojej szyi, żeby być zawsze przy mnie. Nigdy nie było mi dane leżeć, czy siedzieć samej na kanapie.

Tosia - jedna z dwójki młodych. Gdy żyła na wolności, jako malutką koteczkę brałam ją na ręce.
Teraz nawet nie usiądzie przy mnie, nie ma mowy o kolanach!
Gdy przysiądę się do niej na kanapie - natychmiast ucieka. Uwielbia natomiast się głaskać, tak jak u Felin, gdy tylko ją pogłaszczę, rzuca się na plecy i podstawia brzuch do miziania.
To ona decyduje o tym kiedy ma dosyć. Bardzo nad tym boleję, bo tak chciałabym ją wziąć na kolana i przytulić, ale nic z tego, mogę sobie tylko pomarzyć.

Z Rysiem jest trochę lepiej, ale za to tak się wyżywa z ugniataniem mnie gdy śpię, że moje nogi wyglądają tak jakbym nie wychodziła nigdy z gąszcza obsianego kolczastymi jeżynami.
Ponieważ jestem notorycznie zmęczona, sypiam krótko, zasypiam kamiennym snem, wtedy Rysio się wyżywa, ja się niestety nie budzę, albo nawet gdy się i budzę to jakoś nie wychodzi mi sprzeciwianie się jego kocim rytuałom.

Jak będzie dalej z Ogrynią i Babunią - zobaczymy. Wydaje mi się że jest szansa na bliższy kontakt z Ogrynią, bo gdy po kilku dniach głaskania nastał dzień niechęci z jej strony, to ja wtedy dałam jej spokój. Zauważyłam jednak że niedługo potem zaczęła jakby szukać ze mną kontaktu, wydawało mi się że mnie nawet i prowokuje, żebym ją pogłaskała.
Może jednak i tak być, że mi się to tylko wydawało. Od wczoraj znowu daje się głaskać.

Nic Ci się nie wydawało, Iwonko. Gdyby Ogryni głaskanie nie pasowało, to by na to nie pozwoliła. Tylko musi upłynąć nieco czasu, żeby wdrukowany w jej główce impuls ucieczki został powoli wymieniony na bezpieczną przyjemność z mizianek. W tej chwili masz stan przejściowy, który jeszcze musi potrwać, bo na wdrukowanie zwyczaju głaskania potrzeba czasu. Najważniejsze, że się już przełamała i zasmakowała w pieszczotach. Jej namiętny stosunek do Babuni pokazuje, że ma dużą potrzebę bliskości z drugą istotą.

alab108 pisze:To nie wiem co moja testuje, bo jest u nas już 5 lat i jeszcze ani razu nie przyszła do mnie na kolana i już przestałam w to wierzyć Są też takie koty? Dodam, że kiedy pojechaliśmy do schronu po kota to ona była najbardziej przymilna

Też się dopiszę - jasne, że są. Nasz pierwszy wspólny kot, nieżyjący dawno Okocim nie znosił głaskania, przytulania, niczego. Jedyne 30 sekund w ciągu dnia, kiedy można było kota dotknąć bez większych obrażeń, to jak się po pracy wracało do domu. Okocim przychodził się przywitać, ocierał o nogi przez chwilę i zaraz był koniec święta lasu...

Dla mnie wciąż to co piszecie jest nowe i fascynujące. Przeczytałam już kilka książek o kotach i stale się od Was coś nowego dowiaduję.
Psy też mają różne charaktery, ale są kompletnie z innej planety niż koty.
Wiedza o kotach to chyba kilkuset tomowa encyklopedia, której pewnie nigdy nie poznam.
Za mało czasu mi zostało (chyba?) :wink:

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Iwonko, ale masz intuicje i jesteś wspaniałym obserwatorem. Żadna książka ani encyklopedia nie zastąpi tej wiedzy, którą nabywasz obserwując swoje koteczki. Jak widzisz każda z nas ma koty i każda ma inne doświadczenia. Ile kotów, tyle charakterów.
Dlatego nie szukaj sobie nowych problemów, tylko ciesz się z tego, że każdy dzień przybliża Cię do chwili kiedy Ogrynia wejdzie Ci na kolana

Koty, tak jak ludzie, mają różne charaktery i upodobania. Mam dość duże stadko, więc mogę obserwować te różnica. Od Jaśka nie mogę się opędzić, łazi za mną krok w krok, ciągle gada i nie złaziłby z kolan. Filipka mam od czterech lat. Z kotami bawi się od początku, do nas na kolanka nie przychodzi wogóle - głaskaj, ale w ruchu. Antonio przychodzi dawać buzi i domaga się pieszczot, ale stoi oparty mi o ramiona - nigdy nie uwalił się na kolanach.
Nie wymagam od kotów czułości. Wystarczy mi, ze wszystkie kocham a one dobrze się czują ze sobą nawzajem i z nami jako obsługą :mrgreen:

Niektóre koty chadzają własnymi drogami. I to nie człowiek ma być najlepszym kumplem dla kota, tylko drugi kot :ok:

OGRYNIA-zaginiona koteczka już w domu

Kto przegląda forum