Wątek dla nerkowców - VIII

[najszczesliwsza]

Najszczesliwsza, do czasu wyjaśnienia z adminem pewnej istotnej kwestii, blokuję Ci dostęp do forum.

Sprawa wyjaśniona
dostęp do forum za chwilę będzie.
Przepraszam za utrudnienia, jeśli nie ma możliwości kontaktu poza forum czasami nie da się inaczej.

[najszczesliwsza]

Przepraszam, że piszę komentarz pod komentarzem, ale muszę.

Właśnie po raz drugi nie mogłam dobudzić kota. Tym razem się już upewniłam - kiedy zapada w ten letarg zaczyna mieć drżenia mięśni - zwłaszcza w tylnych łapkach. Do weta możemy pojechać dopiero w poniedziałek...
Powoli zaczynam chyba wpadać w panikę:(

"Powoli"?

Czy w Trójmieście nie ma lecznic czynnych w niedzielę?

Po tym wszystkim, co napisałaś o postępowaniu weterynarzy w lecznicy, do której chodzisz, zmieniłabym lecznicę - kot do teraz nie miał zrobionego badania moczu przy podejrzeniu choroby nerek!
Zaczęłaś tam chodzić z kotem, który miał ropień, robaki i dużo pił, a teraz masz kota, który traci przytomność i ma drgawki, nie wiadomo z jakiego powodu - oby wytrzymał do poniedziałku.

do 16tej lecznica w sopocie na 23 marca, jesooo idz na naychmiastowe badanie!!!!

Zadzwoniłam do mojego wetarynarza, kazali mi przyjechać, także wpakowałam Kota w transporterek i pojechałam. Wet zbadał kotu słuch klaszcząc, oczy, poszczypał go w łapki sprawdzając czy kot reaguje i ostatecznie zbadał poziom cukru we krwi.
Spodziewałam się, że będzie delikatnie podwyższony, bo rano dałam mu trochę wołowinki z Ipakitine, ale na wyświetlaczu pokazało się 63. To chyba trochę za mało,prawda?
Poza tym zaproponowałam, że przyjadę jutro z kotem zrobić kolejne badania krwi i ten jonogram, ale powiedzieli mi, że nie trzeba, że mam po prostu obserwować jak się Dziubel zachowuje.

Szczerze mówiąc wyszłam z lecznicy bardziej rozdrażniona niż uspokojona. Tak na prawdę nie dostałam żadnej odpowiedzi co do kocich śpiączek mimo, że wypytywałam o co się tylko dało. Z tym badaniem krwi też mnie bardzo zaskoczyło, bo byłam pewna, że w tej sytuacji sami to paproponują a już na pewno nie zanegują. Co do jonogramu lekarz powiedział, że nie trzeba, bo oni badają krew pod kątem kilku konkretnych składników i to wystarczy...:/

Chcę iść na konsultację do innego weterynarza, nie podoba mi się takie (w mojej opinii) olewanie sprawy.
Proszę, czy moglibyście mi kogoś polecić? Jakiegoś dobrego nerkowego weta z Gdańska? Będę wam bardzo wdzięczna:(

aha, wzięłam wydruk drugich badań krwi, później wrzucę na forum.

I?

Gdzie wyniki?

[Mamrot]

Przepraszam, że piszę komentarz pod komentarzem, ale muszę.

Właśnie po raz drugi nie mogłam dobudzić kota. Tym razem się już upewniłam - kiedy zapada w ten letarg zaczyna mieć drżenia mięśni - zwłaszcza w tylnych łapkach. Do weta możemy pojechać dopiero w poniedziałek...
Powoli zaczynam chyba wpadać w panikę:(

"Powoli"?

Czy w Trójmieście nie ma lecznic czynnych w niedzielę?

Po tym wszystkim, co napisałaś o postępowaniu weterynarzy w lecznicy, do której chodzisz, zmieniłabym lecznicę - kot do teraz nie miał zrobionego badania moczu przy podejrzeniu choroby nerek!
Zaczęłaś tam chodzić z kotem, który miał ropień, robaki i dużo pił, a teraz masz kota, który traci przytomność i ma drgawki, nie wiadomo z jakiego powodu - oby wytrzymał do poniedziałku.

do 16tej lecznica w sopocie na 23 marca, jesooo idz na naychmiastowe badanie!!!!

Zadzwoniłam do mojego wetarynarza, kazali mi przyjechać, także wpakowałam Kota w transporterek i pojechałam. Wet zbadał kotu słuch klaszcząc, oczy, poszczypał go w łapki sprawdzając czy kot reaguje i ostatecznie zbadał poziom cukru we krwi.
Spodziewałam się, że będzie delikatnie podwyższony, bo rano dałam mu trochę wołowinki z Ipakitine, ale na wyświetlaczu pokazało się 63. To chyba trochę za mało,prawda?
Poza tym zaproponowałam, że przyjadę jutro z kotem zrobić kolejne badania krwi i ten jonogram, ale powiedzieli mi, że nie trzeba, że mam po prostu obserwować jak się Dziubel zachowuje.

Szczerze mówiąc wyszłam z lecznicy bardziej rozdrażniona niż uspokojona. Tak na prawdę nie dostałam żadnej odpowiedzi co do kocich śpiączek mimo, że wypytywałam o co się tylko dało. Z tym badaniem krwi też mnie bardzo zaskoczyło, bo byłam pewna, że w tej sytuacji sami to paproponują a już na pewno nie zanegują. Co do jonogramu lekarz powiedział, że nie trzeba, bo oni badają krew pod kątem kilku konkretnych składników i to wystarczy...:/

Chcę iść na konsultację do innego weterynarza, nie podoba mi się takie (w mojej opinii) olewanie sprawy.
Proszę, czy moglibyście mi kogoś polecić? Jakiegoś dobrego nerkowego weta z Gdańska? Będę wam bardzo wdzięczna:(

aha, wzięłam wydruk drugich badań krwi, później wrzucę na forum.

I?

Gdzie wyniki?

dupa jakaś z tym leczeniem

[trubadur]

15 maja,po wizycie u weta, odeszła nasza 20 letnia Micia. Zabił ją olbrzymi ropień na łopatkach i stres, związany
z wizytami u weta.

Mogła jeszcze pożyć. Wyniki nerkowe nie były najgorsze. Bardzo mi żle z tą myślą, że może ją zainfekowałyśmy przy kroplówkach, chociaż igły były zawsze sterylne.

Przykro mi.
Mój kot po przeszło miesiącu intensywnego nawadniania chyba powiedział dość. Nie sprawiał wrażenia chorego, stan wręcz jakby się polepszał, a w każdym razie od wielu dni był stabilny, sporo jadł. Nagle zaszył się w bezpiecznym miejscu, z którego ani myśli się ruszyć już od półtorej doby. Nic nie je, wodę pije tylko kiedy podstawię mu miskę pod sam nos, ale szybko kończy i odchodzi na kilka kroków. Nie widzę sensu go wyciągać i na siłę uszczęśliwiać, tym bardziej, że jestem przekonany, iż i tak tam wróci. Sądzę, że nie wytrzymał już psychicznie ciągłego stresu związanego z poczuciem, że chcemy mu zrobić krzywdę, mimo że same kroplówki znosił już bardzo grzecznie. Chyba czas zmierzyć się z brutalną rzeczywistością i pogodzić się z tym, że mój puchaty przyjaciel poczuł powołanie na tamten świat...

[najszczesliwsza]

15 maja,po wizycie u weta, odeszła nasza 20 letnia Micia. Zabił ją olbrzymi ropień na łopatkach i stres, związany
z wizytami u weta.

Mogła jeszcze pożyć. Wyniki nerkowe nie były najgorsze. Bardzo mi żle z tą myślą, że może ją zainfekowałyśmy przy kroplówkach, chociaż igły były zawsze sterylne.

Przykro mi.
Mój kot po przeszło miesiącu intensywnego nawadniania chyba powiedział dość. Nie sprawiał wrażenia chorego, stan wręcz jakby się polepszał, a w każdym razie od wielu dni był stabilny, sporo jadł. Nagle zaszył się w bezpiecznym miejscu, z którego ani myśli się ruszyć już od półtorej doby. Nic nie je, wodę pije tylko kiedy podstawię mu miskę pod sam nos, ale szybko kończy i odchodzi na kilka kroków. Nie widzę sensu go wyciągać i na siłę uszczęśliwiać, tym bardziej, że jestem przekonany, iż i tak tam wróci. Sądzę, że nie wytrzymał już psychicznie ciągłego stresu związanego z poczuciem, że chcemy mu zrobić krzywdę, mimo że same kroplówki znosił już bardzo grzecznie.

Twój kot jest w tzw. kryzysie.
Koty z tego wątku kryzysy miewały i z nich wychodziły.

Kot niezwłocznie powinien znaleźć się u weterynarza, powinny zostać podjęte niezbędne działania.
Na ten moment kot cierpi.

[trubadur]

Kot niezwłocznie powinien znaleźć się u weterynarza, powinny zostać podjęte niezbędne działania.
Na ten moment kot cierpi.

Biję się z myślami, ale wiem, że przecież nie można tego ciągnąć w nieskończoność. Trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie: robię to dla siebie czy dla zwierzaka? Ze współczucia czy egoizmu?
Nie wygląda jakby cierpiał, jest raczej apatyczny, w każdym razie znosi to z wielką godnością. Natomiast stres związany z codziennymi zabiegami, nie wspominając już o wizytach u lekarza był tym, co tylko jego stan pogarszało. Nie można do niego normalnie podejść, bo od razu ucieka "przed kroplówką". Poza tym od niedawna znów zaczęło mu trącić z pyska, mocznik widocznie znowu rósł. Ma już swoje lata, może to po prostu jego czas.

Trudne to wszystko.

[najszczesliwsza]

Kot niezwłocznie powinien znaleźć się u weterynarza, powinny zostać podjęte niezbędne działania.
Na ten moment kot cierpi.

Biję się z myślami, ale wiem, że przecież nie można tego ciągnąć w nieskończoność. Trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie: robię to dla siebie czy dla zwierzaka? Ze współczucia czy egoizmu?
Nie wygląda jakby cierpiał, jest raczej apatyczny, w każdym razie znosi to z wielką godnością. Natomiast stres związany z codziennymi zabiegami, nie wspominając już o wizytach u lekarza był tym, co tylko jego stan pogarszało. Nie można do niego normalnie podejść, bo od razu ucieka "przed kroplówką". Poza tym od niedawna znów zaczęło mu trącić z pyska, mocznik widocznie znowu rósł. Ma już swoje lata, może to po prostu jego czas.

Trudne to wszystko.

Bez wizyty u weta, zbadaniu poziomu mocznika i stanu ogólnego kota nie przyszłoby mi nawet do głowy... To ty chcesz się poddać, nie kot.

Najpierw piszesz, że do kroplówek się przyzwyczaił, potem, że to stres i kotu szkodzi, sprzeczność.

[trubadur]

Nie, jedno drugiego nie wyklucza. Przyzwyczaił się do samego zabiegu, a przynajmniej znosi go już znacznie spokojniej niż na początku. Dużo zmieniła pewnie też nowa, mniejsza igła. Ale to nie znaczy, że ochoczo bieży dwa razy dziennie na sam dźwięk napełniania strzykawki. Żyje w ciągłej opresji od zabiegu do zabiegu, zawsze był strachliwy, ale od niedawna miałczy i ucieka w bezpieczne miejsca gdy tylko ktoś się do niego zbliży; wciąż wydaje mu się, że chcemy go kłuć. Jak wiadomo stres takim zwierzakom szczególnie nie służy i po jakimś czasie musiało się to odbić na wynikach.

[Szejbal]

trubadur -> Czy jeśli mam kryzys w cukrzycy - to powinnam poddać się eutanazji?
Do zastanowienia.

[casica]

Nie, jedno drugiego nie wyklucza. Przyzwyczaił się do samego zabiegu, a przynajmniej znosi go już znacznie spokojniej niż na początku. Dużo zmieniła pewnie też nowa, mniejsza igła. Ale to nie znaczy, że ochoczo bieży dwa razy dziennie na sam dźwięk napełniania strzykawki. Żyje w ciągłej opresji od zabiegu do zabiegu, zawsze był strachliwy, ale od niedawna miałczy i ucieka w bezpieczne miejsca gdy tylko ktoś się do niego zbliży; wciąż wydaje mu się, że chcemy go kłuć. Jak wiadomo stres takim zwierzakom szczególnie nie służy i po jakimś czasie musiało się to odbić na wynikach.

Ja Cię rozumiem, najważniejszy jest komfort życia kota. Zestresowany kłębek nerwów uciekający przed domownikami, ciągły strach przed nakłuciem, to okropne. I wcale nie jestem pewna czy nie wygląda na uporczywą terapię. Poza wszystkim i co wydaje mi sie najważniejsze to własnie komfort. Kot ma być kotem zadowolonym z życia mimo przewlekłej choroby i to jest moim zdaniem priorytet. W końcu nie ratujemy kota dla siebie, tylko dla kota. Każda przewlekła choroba zaś i postępowanie w takiej chorobie polega własnie na tym - na zapewnieniu mu godziwych i w miarę komfortowych warunków zycia, nie na ciągnięciu za wszelką cenę.
Ty wiesz najlepiej, skonsultuj się z dobrym i zaufanym wetem, przemyśl. Jesli to ma być tylko strach i cierpienie, to żaden kot na to nie zasługuje

[Miodalik]

Zakocona bardzo mi przykro, Miciu [*]
Pomyśl jak dużo szczęścia miałyście obie - 20 lat - to się "nie zdarza" każdemu kotu.

[trubadur]

A kto mówi o euthanazji? Dopóki nie widzę, że bardzo się męczy, dopóty nawet nie biorę tego pod uwagę. Na razie wziąłem go do domu, dostał kroplówkę. Jest bardzo słaby, ledwo chodzi, wciąż nie chce jeść, pije bardzo mało, a co najgorsze: mimo że obok jest kuweta, robi pod siebie, na szczęście nawet nie bardzo ma czym. Przed chwilą zaczął wymiotować, ale też nie ma czym. Najdziwniejsze, że dopiero co (w niedzielę) skończył dostawać witaminy, może były jakieś trefne, że tak z dnia na dzień się pogorszyło? Ale przecież przez cały tydzień ich podawania nic sie nie działo...

[casica]

A kto mówi o euthanazji? Dopóki nie widzę, że bardzo się męczy, dopóty nawet nie biorę tego pod uwagę. Na razie wziąłem go do domu, dostał kroplówkę. Jest bardzo słaby, ledwo chodzi, wciąż nie chce jeść, pije bardzo mało, a co najgorsze: mimo że obok jest kuweta, robi pod siebie, na szczęście nawet nie bardzo ma czym. Przed chwilą zaczął wymiotować, ale też nie ma czym. Najdziwniejsze, że dopiero co (w niedzielę) skończył dostawać witaminy, może były jakieś trefne, że tak z dnia na dzień się pogorszyło? Ale przecież przez cały tydzień ich podawania nic sie nie działo...

Tak można było odebrać Twój post, że zastanawiasz się nad dalszym sensem leczenia kota.
A jak w ogóle wygląda terapia? Napiszesz coś więcej?

[trubadur]

Casico, może po kolei. O euthanazji pisałem w bezpośrednim nawiązaniu do słów o cukrzycy oraz potem o usypianiu kota. Rozumiem tu euthanazję właśnie jako uśpienie u weterynarza.

Co innego dalszy sens leczenia. Owszem, zastanawiam się nad sensem dalszego ciągania kota do konowała aby tylko sprawdzić czy przypadkiem nie wzrósł poziom mocznika. Pewnie wzrósł -- i co mi to da, że się dowiem? Kot dostanie jakieś cudowne lekarstwa?

Terapia to wyłącznie kroplówki z NaCl'u dwa razy dziennie. No i renal, ale to pewnie oczywiste. Ostatnio także wspomniane witaminy podskórnie. Dopóki jest jak jest, będziemy go te dwa razy dziennie wyciągać i kłuć; jest na tyle słaby, że i tak mu wszystko jedno. Jeśli się poprawi, to dobrze, a jeśli będzie coraz gorzej, to będzie trzeba się z tym pogodzić.

[casica]

Terapia to wyłącznie kroplówki z NaCl'u dwa razy dziennie. No i renal, ale to pewnie oczywiste. Dopóki jest jak jest, będziemy go te dwa razy dziennie wyciągać i kłuć; jest na tyle słaby, że i tak mu wszystko jedno. Jeśli się poprawi, to dobrze, a jeśli będzie coraz gorzej, to będzie trzeba się z tym pogodzić.

A on ma zdiagnozowane pnn? Wybacz, ale nie śledziłam Twoich postów.
Jeśli to pnn, to odstaw karmę nerkową skoro kot słabo je. Niech je cokolwiek, byle jadł.
No i oprócz kroplówek, istnieją tez inne środki.