BYŁO: 7 kociąt JEST: Została Oretka - str. 33 :)

co prawda ktoś już wcześniej to proponował, ale jakby nie wypaliło, to deklaruję się też ogłoszeniowo

Powodzenia.

Niech się zdrowo chowają :ok:

mikela pisze::ok:

co prawda ktoś już wcześniej to proponował, ale jakby nie wypaliło, to deklaruję się też ogłoszeniowo

ja - i podtrzymuję: ogłoszenia i wizyty pa w warszawie i okolicach.

Jakbyś miała pytania co do odchowu i socjalizacji małych, pisz pw. Powodzenia.

Podstawą moim zdaniem jest, że jeśli kociaki mają trafić do adopcji, to muszą jak najszybciej zamieszkać w domu u Pleiades.
Mieszkanie w piwnicy jest niebezpieczne dla nich, a wizyty kilka razy dziennie człowieka to nie to samo, co odchów w domu.
No i odrobaczanie w terminie, szczepienia. Boję się, że całość jednak przerośnie Pleiades w pewnym momencie. Teraz trzeba doglądać kociaki, dobrze byłoby kontrolować ich wagę, by w porę wychwycić nieprawidłowości. Jeśli pozostaną w piwnicy, to ą dużo bardziej narażone na choroby i koszta, oraz cierpienie (nikt jak choruje nie jest szczęśliwy). Oraz w każdej chwili kotka może je gdzieś ukryć i wtedy pies pogrzebany. Bo ani im pomóc jak zachorują, ani nic. A w takich warunkach nawet najlepiej karmione kociaki i kotka to pewny KK prędzej czy później. A pchły? Też roznoszą choroby. W piwnicy jest wilgoć, kotka po porodzie osłabiona, więc może ujawnić się grzybica jakaś. Świerzbowiec uszny? Boję się, że wszystko to za dużo na jedną osobę...

Nadal optuję za uśpieniem miotu, póki jest na to czas. Oraz utrzymuję propozycję pomocy w tym przedsięwzięciu.

no i sterylizacja tej drugiej kotki jest sprawą najwyższej wagi, czy Pleiades poradzi sobie ze wszystkim?

najszczesliwsza pisze:Nadal optuję za uśpieniem miotu, póki jest na to czas. Oraz utrzymuję propozycję pomocy w tym przedsięwzięciu.

Nie wypowiadam się zazwyczaj w takich wątkach, ale już nie mogę: jesteś tak cholernie monotematyczna, że aż nudna. Zmień plytę, co?

Najszczęśliwsza: wiem, że należy brać pod uwagę najczarniejsze scenariusze, choćby i nawet się nie sprawdziły, ale jednak uświadomiłaś mi je w rozmowie telefonicznej. Mogę powiedzieć, że ze swojej strony spróbuję wszystkiego co w mojej mocy, aby tym kociakom zapewnić dobry start w przyszłość. Szczepienia będą, socjalizacja będzie, nauczą się kuwetkować i lubić człowieka - to jasne. Obrona przed wyniesieniem ich z gniazda przez kotkę - albo zamknięcie piwnicy (znaczy piwnicznego okienka), albo wziecie ich do siebie - tego drugiego trochę się boję, głównie przez wzgląd na moje koty, które mogą coś "złapać" (FIP? FIV? Felv?). O nie też muszę zadbać, to moja rodzina przecież.
Ale dziekuje za wszelkie rady, wszelkie wyrażane wątpliwości i porady co do dalszych działań. Zawsze będę mieć je w pamięci. Jak c ś pójdzie nie tak, to cholera, nie wiem, co zrobie, jedynie pozostanie mi się kalać, że Agata miała rację. Bo fajna jest z niej osoba, pomaga kotom jak może, a to najważniejsze!

Każda pomoc w ogłoszeniach, porady odnośnie wychowu kociąt i socjalizaji, mile są widziane

Dziekuję wszystkim za wsparcie, to dla mnie bardzo ciężka sytuacja, nigdy jeszcze kociąt nie widziałam (prócz 1-miesięcznych, w hodowli

), przeżywam to wszystko strasznie intensywnie. Może to wina depresji, a może po prostu wrodzonej wrażliwości. Często nie radzę sobie z problemami, które mnie przerastają, ale tym razem muszę tym kociakom dać wszystko, na co mnie stać!

Przestan widziec wszystko czarno, bedzie ok. Dasz rade:)

Plei, poradzisz sobie.

A są jakieś wskazania, że kotka może mieć fiv/felv? Oprócz tego, że dzikus. Warto byłoby to zbadać, bo jeśli ma, to wszystko się skomplikuje (+ kocięta też będą nosicielami?). Sory, że ci dokładam kolejny problem, ale patrząc na to na chłodno... Możesz się znaleźć w sytuacji jeszcze gorszej. Ani uśpić, ani socjalizować, ani wypuścić na wolność. Kurcze, szkoda, że nie masz u siebie żadnego kociarza do pomocy. Za to dobrze, że masz wsparcie w TŻecie i nie musisz borykać się z tym wszystkim sama.
Mam nadzieję, że wszystko się dobrze poukłada i uspokoi. Trzymam za to mocne kciuki.

Plei, poradzisz sobie.

Oby:) Mam nadzieję wielką, że się uda

Nie wiem czy pisałam już o tym, ale z całej gromadki sa tylko 2 dziewczynki. To chyba dobrze. Jedna białołapa, druga zrudziało-bura (ruficzna). Najbardziej zjawiskowy jest ten Czarnołapy chłopiec :1luvu:

Rany, wygląda jak czerń pomazana gdzieniegdzie szarą farbką! Mysle, że on najszybciej znajdzie dom

Ja wiem, ja wiem, że nie ma się z czego cieszyć i zostanę zjechana przez niektóre osoby, ale faktycznie jeśli chodzi o mnogość umaszczeń i to, że z jednej kotki "wychodzi" tyle różnorodnych kociąt, to jest tajemnica przyrody. Bo niby geny to geny, ale fenotyp to.. też fenotyp.
Odpracowuję teraz swoje błędy, bo powinnam jednak te kotke łapać, jak ją brzuchatą ujrzałam, choćby nie wiem jak dzika była... A teraz mam gromadkę kociąt do odchowania, w sumie z mojej winy...

Przepraszam...

PS. nie, kotka żadnych objawów Felv/Fiv/Fip nie ma! Ja tak sobie przyszłościowo myśle, bo chyba jednak jej bym w moje stado nie wpuściła :oops:

Ale nie wiem, może będą inne opinie na ten temat. Ja bym sie bała o zdrowie moich kotów :oops:

Pleiades pisze:Obrona przed wyniesieniem ich z gniazda przez kotkę - albo zamknięcie piwnicy (znaczy piwnicznego okienka), albo wziecie ich do siebie - tego drugiego trochę się boję, głównie przez wzgląd na moje koty, które mogą coś "złapać" (FIP? FIV? Felv?).

Jeżeli masz odrebny pokój, gdzie mogłabyś zamknąć matkę z małymi - to spokojnie możesz ja do domu przenieść. Wymienione przez Ciebie choroby nie są przenoszone przez człowieka (to znaczy na człowieku) ale w bezspośrednim kontakcie kota z kotem (ugryzienie, lizanie, kopulacja) lub z jego odchodami i wydzielinami. Ale... jest ryzyko, że zestresowana kotka porzuci młode lub upchnie jest gdzieś głęboko w czeluściach np. wersalki czy szafy. Musisz wyczuć czy kotka zaufała Ci na tyle by ją bezpiecznie z młodymi można ruszyć.
Na razie zamknęłabym okienko piwniczne i wizytowała kotke 2-3 razy dziennie starajac się zdobyć jej zaufanie na tyle by dawała dotykać małych.
Jeżeli będziesz zmieniać jej wyściółkę w pudle - użyj jakiś swoich starych niepranych ubrań. Niech małe poznają Twój zapach.
Dotykaj malych, na razie jednym palcem. Jesli matka da Ci wziąć je w rękę, waż raz dziennie o tej samej porze. Powinny regularnie przybierać na wadze.
Na prawdziwą socjalizację z ludźmi w mieszkaniu przyjdzie czas jak zaczną same jeść i kuwetkować.

Dasz radę.

Hikiko pisze: Kurcze, szkoda, że nie masz u siebie żadnego kociarza do pomocy.

przeciez jestesmy
i niektorzy juz widzieli smierc kociakow nosicieli, nie wiedzieli co zrobic z kotem z FIV albo z bialaczka albo nawet z obydwoma naraz
z narazeniem i zarazeniem innych
ale tu potrzebne jest wlasne doswiadczenie zeby miec inne (niekoniecznie lepsze) na to spojrzenie
tak to w zyciu bywa

Pleiades pisze:(...)
Dziekuję wszystkim za wsparcie, to dla mnie bardzo ciężka sytuacja, nigdy jeszcze kociąt nie widziałam (prócz 1-miesięcznych, w hodowli ), przeżywam to wszystko strasznie intensywnie. Może to wina depresji, a może po prostu wrodzonej wrażliwości. Często nie radzę sobie z problemami, które mnie przerastają, ale tym razem muszę tym kociakom dać wszystko, na co mnie stać!

Wiesz, często dopiero kiedy życie stawia nas przed faktem dokonanym uświadamiamy sobie jaka siła w nas tkwi i do czego jesteśmy zdolni. A pomoc innym stworzeniom to najlepszy sposób na poradzenie sobie z własnymi problemami emocjonalnymi.
Uszy do góry, jesteś mądra, rozsądna, silna. I nie jesteś z tym sama :ok:

BYŁO: 7 kociąt JEST: Została Oretka - str. 33 :)

Kto przegląda forum