WAW-Mikunia. Bardzo smutno.

Marzenia11 pisze:Odświeżam niedługo minie nam roczek wspólnego mieszkania

Marzenko, jak dobrze, że otworzyłaś wątek :piwa:

MIkunia czuje się dobrze. Ciągle nie byłysmy na kontrolnej wizycie u weta, ale mam nadzieję, ze jest ok. Zdarzają się słabsze dni, gdy kicha, albo sie ślini i zapaszek z pyszczka jest intensywniejszy, ale to mija więc organizm jakos sobie radzi. Nie daję Mice żadnych wspomagaczy - najwazniejsze ma, czyli poczucie bezpieczeństwa, stabilizacji, swoje stado, Milenkę, z ktorą rywalizuje i na siebie wzajemnie polują, w miarę przyzwoite jedzenie.

Ostatnio Milenka, po raz pierwszy od chyba dwóch lat, przychodzi do mnie do łózka nad ranem na głaskanie, czyli tak jak robiła gdy były tylko we dwie, razem z DeeDee. I się zaczyna spektakl - Mika sobie leży tradycyjnie na mnie, milenka przy łózku, patrzy, więc ją wołam, ona patrzy i patrzy, w końcu wskakuje, więc Mika zeskakuje. Milenka sie układa koło mnie, mrrruuuuczy, Mika siada przy łózku - wołam i wołam, ona nic, wpatrzona w Milenkę twardo, bez ruchu - Milenka schodzi, Mika wskakuje z ogonem w gorze i zakręconym czubkiem. I tak w kółko. :wink:

kochane zazdrosnice :mrgreen:

Marzenia11 pisze:Odświeżam niedługo minie nam roczek wspólnego mieszkania

Jakiegoś torta jej szykujesz?

Gibutkowa pisze:
Marzenia11 pisze:Odświeżam niedługo minie nam roczek wspólnego mieszkania

Jakiegoś torta jej szykujesz?

okaże się

łajza.
Chciałam zrobić jakieś aktualne foty mimo że Mikunia ciągle piękna a i o linię dba nalezycie i nic się w tym względzie nie zmieniło :mrgreen:

zwiewała jak od najgorszego wroga.
Już chciałam zagrozić brakiem kolacji, śniadanka i kolejnej kolacji ale udało mi się dziewczę złapać w przelocie :mrgreen:

- fotki niedługo wstawię.

Czekamy

to już rok minął

matko jak szybko to zleciało,
za kolejne lata w szczęściu i zdrowiu

Rok minie jakoś w polowie maja ale już się szykujemy do obchodów :mrgreen:

Mika w szoku. Jej główna rywalka - Milenka (primo voto Mała :mrgreen:

) wróciła i dziwnie pachnie i jeszcze w czymś do kota niepodobnym chodzi. Mika najpierw się przestraszyła i siedziała ze dwie godziny na parapecie z oczami wielkimi jak złotówki, a całą noc próbuje obwąchać i rozpoznać kto to zacz w tym zielonym kolorze pomyka. I tak jest lepiej, bo kotunia dała mi się pogłaskać, ale początkowo było niefajnie.
Mika nawet próbuje - starym dobrym zwyczajem - zapolować na Milenkę, ale ona to kompletnie ignoruje więc Mika też tym jest zszokowana.