PRZYSTAN OCALENIE - KOLEJNE DRAMATY ZWIERZĄT !!!

Caragh dzięki za wklejenie

podrzuce

Kopiuje ze stronki Przystani ...
Tofik prosi o pomoc

W 2008 r trafił do nas Toffik, 2- miesięczne maleństwo znalezione w nocy na poboczu ruchliwej ulicy, przytulone do zwłok przejechanej przez samochód matki. Kotka mogła już nie żyć od dłuższego czasu, a maluszek leżał na niej. Nic nie widział, miał ropą zaklejone oczka. U weterynarza okazało się, że jest niesamowicie zapchlony, zarobaczony i ma objawy kociego kataru. Rokowania nie były dobre, ale podjęliśmy walkę o jego życie. Przez kolejnych kilka tygodni mimo leczenia nieustannie chorował. Były chwile, że praktycznie odchodził, a po testach okazało się, że ma FIP. To już był w sumie wyrok. Jednak miał tak silną wolę życia, że mimo wszystko przeżył już 4 lata.

Jest jednym z najukochańszych mieszkańców Przystani. Z całkowitego dzikuska szybko stał się kotem- przytulakiem. Pokochał ludzi, a najbardziej Dorotę i tak zostało do dziś. Nie bawił się z innymi kotami tylko czekał na moment kiedy może wskoczyć na ramię lub kolana i tak siedział przyczepiony jak małpka. Siadał za stołem, przy komputerze, stale chciał być z nami. Obecnie ma też swoje kocie przyjaźnie i ulubione miejsca- najukochańsze jest łóżeczko dla lalek, w którym śpi- no chyba, że mu inne koty zajmą miejsce. Stan Tofika obecnie bardzo się pogorszył, nasiliły się biegunki, wymioty dlatego z calego serca prosimy o pomoc w zakupie specjalistycznej karmy dla niego, oraz pampersów. Tofik nie wygląda na 4 letniego kocura, ale swoim wyglądem przypomina kilkumiesięczne kocię. Za wszelkie wpłaty z dopiskiem "dla Tofika" z całego serca dziękujemy. W poniższym linku przypominamy Państwu historię Toficzka

http://www.przystanocalenie.pl/kpdz_koty_tofik.htm

Przeżył z FIPem 4 lata??

Albo to CUD albo to inna choroba.

przypomnę o 1%

Stary, ślepy Nero prosi o ratunek!!!

"Jest twoim przyjacielem, partnerem, obrońcą - twoim Psem. Jesteś jego życiem, miłością, przewodnikiem. Będzie twój- wierny i oddany do ostatniego uderzenia serca. Winien mu jesteś zasłużyć na to oddanie."

/ M. Siegal /

Serce pęka, gdy się widzi takie staruszki. Zapewne wyrzucone, bo stare, bo głuche, bo ślepe... Kim trzeba być, żeby po latach spędzonych z psem- w chwili kiedy potrzebuje nas najbardziej- zwyczajnie Go zostawić...? Wyrzucić jak zepsuty mebel, czy zabawkę? A co musi czuć taki pies, pozbawiony tego co znał, gdzie czuł się bezpiecznie, co kochał psim sercem!!!
Nero to leciwy staruszek. Został znaleziony w zaspie przy drodze- nie wiadomo, jak długo tam leżał. Początkowo wcale nie chodził- możliwe, że był potrącony. Prawie nic nie widzi i praktycznie nie słyszy. Uratowany z ulicy, w czasie największych mrozów przebywał u pewnych ludzi w budzie, miał trafić do schroniska, gdzie ze względu na wiek i dolegliwości mógł zostać zagryziony przez inne psy lub odejść na zawsze ze stresu.
Nie mogliśmy pozostawić biedaka bez pomocy. U weterynarza okazało się, że ma przemieszczenie siatkówki w jednym oku, ale ze względu na wiek operacja byłaby zbyt ryzykowna. Została pobrana krew, na wyniki czekamy. Dostaje lekarstwa przeciwbólowe, ze względu na chorą łapkę. Prosimy Was wspaniali nasi przyjaciele o pomoc w zapewnieniu leczenia temu psiemu biedakowi oraz na bieżące utrzymanie. Sami Państwo wiecie, że czasy są coraz trudniejsze i nam też z trudem przychodzi ratowanie kolejnych zwierzęcych nieszczęśników. Ale czy możemy pozostać obojętni na krzywdę i cierpienie takiego chorego staruszka???
Za wszelkie wpłaty na konto zbiórkowe z dopiskiem "dla Nera" z całego serca dziękujemy.

HOP!

hop, hop

Przypominamy się :ok:

Kopiuje ze stronki Przystani ...

Pożegnanie z MAKSIEM, naszym kochanym wesołym staruszkiem

Maksiu-stary, poczciwy, łagodny. Taka końska przytulanka . Kiedy do nas trafił w 2007 r. miał około 30 lat. Był w bardzo złym stanie-strasznie chudy, zawszony , z okropną biegunką. Został uratowany z rąk właściciela, który trzymał go w bardzo złych warunkach. Początkowo leczenie nie przynosiło spodziewanego efektu, wydawało się, że nie da się mu pomóc. Nie zachwycał wyglądem-siwy, łysy, przeraźliwie chudy, ciągle upaprany kałem, ze względu na utrzymującą się biegunkę i pokładanie się w niej. Jednak zawsze zachwycał cierpliwością, spokojem i zaufaniem do człowieka. Nie wchodził w konflikty z innymi końmi. Z czasem stał się przyjacielem naszego samotnika Wiktora. Kiedy zamieszkał w Przystani, to wyglądało tak, jakby wrócił nasz Węgielek. Maksiu był podobny do niego-zniekształcone, powykręcane nogi i kopyta, podobna budowa i chód- na sztywnych nogach jak wojsko na defiladzie. Tylko jedno było inne- Węgielek często kładł uszy po sobie, gdy ktoś do niego podchodził, a Maksiu przeciwnie-cieszył się z każdego zainteresowania, z każdego gościa. Już dwukrotnie w ciągu pobytu w Przystani przechodził poważny kryzys zdrowotny. W zeszłym roku zimą wydawało się, że odchodzi. Położył się, nie miał siły ustać. Nasza Pani weterynarz przyjeżdżała do niego codziennie, ale leczenie wydawało się nie pomagać. Podniesiony stał tylko chwilę i znów leżał. Kolejnego dnia wieczorem , gdy wszystko wskazywało na to, że będą to ostatnie jego godziny, zrozumieliśmy, że trzeba się z nim pożegnać. Posiedzieliśmy przy nim, wygłaskaliśmy, okryliśmy derką i kocami, a potem poszliśmy na herbatę, gdyż było bardzo zimno. Gdy przed wyjazdem do domu zaglądnęliśmy jeszcze raz do jego boksu, okazało się, że stoi i je swoją kolację ze żłobu. Choć wydawało się, że odchodzi, wstał i tak szczęśliwy przestał kolejny rok. Niestety- nadeszła jednak ta ostatnia noc Nasz kochany staruszek odszedł . WSZYSTKIM PANSTWU ZA KAŻDą POMOC ,ZA SERCE OKAZANE MAKSIOWI SERDECZNIE DZIĘKUJEMY BĘDZIE BRAKOWAC NASZEGO WESOŁEGO STARUSZKA.

PRZYSTAN OCALENIE - KOLEJNE DRAMATY ZWIERZĄT !!!

Kto przegląda forum