Zaginiona OGRYNIA - już w nowym domu ze swoją przyjaciółką!

podczytywałam,przesyłałam całe stada ciepłych myśli a teraz siedzę i ryczę jak bóbr

tak mało w życiu mamy takich magicznych chwil-kiedy tracisz nadzieję,a w sercu mała iskierka nie pozwoli jej zgasnąć
trzymam kciuki z zapartym tchem :ok:

Iwonko, Twoje przeogromne poświęcenie w szukaniu Ogryni wywołało tyle empatii dla Ciebie

Twoja wiara, Twoje słowa zamienione w czyny, że będziesz jej szukać aż do śmierci
zdobyły u nas wszystkich...szacunek dla Ciebie

teraz czas na powrót Ogryni do najlepszego domku :ok:

I ja sie poryczalam z radosci :1luvu:

Trzymam za udana akcje :ok:

I ja bardzo, bardzo się cieszę.

Podczytywałam wątek, ale nie pisałam, bo mam bardzo ciężki czas z moją kociczką. Wiadomość od Iwonki spowodowała, że mam powód do uśmiechu. Wierzyłam cały czas, że Ogrynia się odnajdzie - w końcu to kot wolno żyjący i ma instynkt przeżycia bardzo dobrze rozwinięty. Teraz tylko mocno trzymam kciuki za jutrzejszą akcję - coś mi mówi, że się uda. :ok:

Iwonko, cieszę się z Tobą ogromnie. )

A myślicie, że ja nie ryczę? Jeszcze jak ryczę, ryczałam przez 137 dni. Nie było dnia, żebym nie płakała. Pisałam to ze sto razy, to dzięki Ogryni nie zwątpiłam, bo to ją widziałam za każdym razem w świetle bramy wjazdowej do garażu, jak siedzi i na mnie czeka, tak jakby nie zaginęła.
Widziałam ją jak leży na trawniku przytulona do Babuni. Ja tak myślałam, a jestem życiową pesymistką.
A gdy przyszło do wizualizacji, za nic nie mogłam się skupić, rozbolało mnie tylko serce.
Wbiłam sobie do głowy, nie wiem sama dlaczego, że ją odnajdę wiosną. Bo tu na forum wydawało mi się że koty zaginione jesienią odnajdywały się wiosną. Może mi się i tak tylko wydawało, ale rozpacz często paraliżowała mi mózg i odchodziłam od zmysłów.
Pewien bioterapeuta i jasnowidz przesłał mi energię, bo wyczuł, że jestem strasznie spięta, nie wiem kiedy to zrobił, ale od pewnego momentu opanowałam się i przestałam szukać jak szalona, zaczęłam to robić planowo, spokojnie ale bez rezygnacji. Wiedziałam, że będę jej szukać do moich ostatnich dni.
Wiara czyni cuda, wiele razy mi w życiu to mówiono, ale mój pesymizm jakoś się z tym za bardzo nie godził. Teraz jednak mogę z ręką na sercu powiedzieć "WIARA CZYNI CUDA" i ten cud się stał. Ogrynia żyje, ma się dobrze i wierzę, że niedługo dołączy do Babuni i do mnie i do swoich małych przyjaciół, Rysia i Tosi, bo przecież oni wszyscy są z tego samego ogrodu....

Ogryniu

Iwonko, nieustanne najgorętsze myśli

Na wszelki wypadek informuję, że wątek może mieć ponad 100 stron :wink:

felin pisze:Na wszelki wypadek informuję, że wątek może mieć ponad 100 stron

wątek nie będzie zamknięty z wiadomych względów

Ogryni zdjęcie w domu musi być

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

felin pisze:Na wszelki wypadek informuję, że wątek może mieć ponad 100 stron

Tym bardziej, że następna 100etka będzie radosna

.
Iwonko

, jutro musi się wszystko udać, a potem to już tylko łzy radości i szczęścia.

Rysio-16-02-2013 [*]

ruda32 pisze:
felin pisze:Na wszelki wypadek informuję, że wątek może mieć ponad 100 stron

wątek nie będzie zamknięty z wiadomych względów
Ogryni zdjęcie w domu musi być

Nawet sobie nie wyobrażam żeby go nie było :mrgreen:

EVA2406 pisze:
felin pisze:Na wszelki wypadek informuję, że wątek może mieć ponad 100 stron

Tym bardziej, że następna 100etka będzie radosna .
Iwonko , jutro musi się wszystko udać, a potem to już tylko łzy radości i szczęścia.

A potem to nas będzie zamęczać, że druga sowa na parapecie siedzi i co teraz? :mrgreen:

ale...to już będą dwie...sowy :1luvu:

A co dwie sowy to nie jedna...!

Jak jej się udało dotrzeć tak daleko?...

Rysio-16-02-2013 [*]

RudyiSrebrnyKot pisze:A co dwie sowy to nie jedna...!

Jak jej się udało dotrzeć tak daleko?...

Niezbadane są drogi kocich ścieżek :mrgreen:

Zaginiona OGRYNIA - już w nowym domu ze swoją przyjaciółką!

Kto przegląda forum