WAW-Mikunia. Bardzo smutno.

Cudna

Bianka 4 pisze:Cudna

Pączuś w masle :mrgreen:

Marzenia11 pisze:
Bianka 4 pisze:Cudna

Pączuś w masle

I w dodatku podany elegancko na serwetce :lol:

Bianka 4 pisze:
Marzenia11 pisze:
Bianka 4 pisze:Cudna

Pączuś w masle

I w dodatku podany elegancko na serwetce

Mikunia kicha.
Troszkę ma mokry nosek więc daję beta-glukan.
Mikunia ma dużo ciałka - regularnie dostaje masełko lub śmietankę od Izy :roll:

Mikunia jest nieszczęśliwie zakochana. I przez to smutna. Miś od tygodnia interesuje się inną - DeeDee. Też piękna, ale żeby porzucić Mikunię.... :roll:

Mikunia jest przeganiana i gryziona przez Nutkę - z zazdrości o żarcie i ... spanie ze mną. Na podłodze. Mikunię zaatakowaną w pobliżu mnie mocno wygłaskałam i przytuliłam, aby została ze mną. Kotunia się rozluźniła. Nieco.

ech, trudne są te kocie relacje i relacje kocio-ludzkie. Ludzkie również.

Masz rację, trudne są relacje kocie... Moje stadko świetnie zniosło przeprowadzkę, mimo początkowych trudności w łapaniu. Nawet najstarszy Filemon przychodzi na mizianie i w nocy do łóżka, a nie robił tego od lat (widać za ciasno tam mieliśmy). Ale we wtorek wrócił do nas Angus, no i drą koty z Fibikiem

Jak już wydaje mi się, że zaczyna być OK, to znowu mam śpiewy, warki i łapoczyny (na szczęście niegroźne) :roll:

A Feliwaya dalej nie mogę znaleźć :evil:

Ja z nimi zwariuję...

Marzenia, z czasem wszystko się ułoży :ok:

no a moja Belka ma problem bo kocha ją i Fil i Charlie-a przecież się nie rozdwoi

smarti pisze:no a moja Belka ma problem bo kocha ją i Fil i Charlie-a przecież się nie rozdwoi

a po co ma się rozdwajać? :mrgreen:

To oni mają się "dwoic i troić" :mrgreen:

strasznie mi przykro że musisz wyjechac za granicę i to na tak długo!!

będzie mi Ciebie brakowało-pisz chociaż czasem

ale fajnie że Twoje koty poznają tak piękny kraj

a o resztę się nie martw-zaopiekujemy się resztą

O matko, a co się stao?

Mikunia ma się całkiem nieźle, nawet można powiedzieć, ze całkiem dobrze. Grubiutka się mocno zrobiła, własciwie baryłeczką już jest w pełnym tego słowa znaczeniu co odczuwam za każdym razem gdy postanowi spać ze mną, a ściślej: na mnie :mrgreen:

Zwłaszcza jak się kładzie na klatce piersiowej to juz mi wyraźnie trudniej oddychać :mrgreen:

Ma piękne, mięciutkie, czarne aksamitnie futerko. Niestety troszkę gluci, dziąsła zapalone, ale na razie ostrożnie i z namyslem podaję odpornościowe tabsy.
W lutym miałam być na kontroli u wetki - nie dałam rady finansowo, postaram się pójść w marcu. Trzeba zrobić morfologię, biochemię i - jeśli będzie można - zaszczepić kotunię.
Takie plany.
I mam jeszcze w planie, jakimś odleglejszym, pomyśle w jaki sposób można się pozbyć ropy z zatoki nosowej - ponieważ nie daje się w ogole we znaki jakoś szczegolnie więc na razie nic nie robimy, ale moze jakieś niekonwencjonalne i przez to mniej inwazyjne metody na to są? Pogadam z kim trzeba, a może macie jakieś doświadczenie/wiedzę kto moze pomóc?

Z przyczyn osobistych zamykam wątek - moze na czas jakiś, moze już na stałe.
Osoby zainteresowane dalszymi losami Miki zapraszam na pw,sms, tel, do porozmawiania osobiście.

I jeszcze napiszę coś co robi Mika od jakichs dwóch tygodni a co mnie niezwykle porusza i wzrusza. Gdy tak sobie leży na moich plecach to czuję jak kładzie łepek na boczku, wtula w moje włosy i pyszczek ma tuż przy moim uchu i mrruuuczy, mrruuuczy.... główką wpasowuje się, wtula się we mnie, a gdy głębiej zasnie to otula mnie łapkami...

Było warto.

dałaś jej cudowny,wspaniały dom!!
zresztą nie tylko jej.
Kto Cię poznał ten zna Twoją wartość,ten wie jak bardzo kochasz kicie i ile dobrego od Ciebie zaznają.

a kto Cię nie poznał a szkaluje niech spada na szczaw :mrgreen:

sam sobie wystawia tym świadectwo, ale to przecież wiedzą tylko rozumni :lol:

Dom zawsze moze być lepszy :mrgreen:

ale fakt, mam z Mika jakąś szczególną więź która się wytworzyła od początku, gdy jeszcze czekałam na wyniki testów robionych w schronie w Szczytnie.
Już kiedyś gdzieś pisałam, ze mam szczególną słabośc do kotow "po przejściach", uszkodzonych przez życie i do kotów starszych.
Ta więź z Miką sprawiła, ze ja się jej nigdy ani razu na powaznie nie bałam. Owszem, gdy mnie pogryzła gdy ją pakowałam do transporterka na operację to ryczałam z nerwow z 15 minut - ale jakos nie odczuwałam lęku przed nią. Bardziej było to współczucie, zrozumienie dla jej przerażenia, cierpliwość (ktorej mam w sobie malutko :mrgreen:

), tkliwość, takie przekonanie, ze skoro ja ją rozumiem to i ona zrozumie ze mnie nie musi się bać i jeszcze kilka innych.... takich już mocno osobistych :wink:

To dało efekt nieoczekiwany dla wszystkich, może nawet też dla Miki. :mrgreen:

zamykam na prośbę Autorki
alix76
otwieram na prośbę Autorki
alix76

Odświeżam

niedługo minie nam roczek wspólnego mieszkania :wink:

WAW-Mikunia. Bardzo smutno.

Kto przegląda forum