Patmol

[jozefina1970]

Mogłabyś zarażać miłością do gór lepiej niż niejeden góral.

No - na przykład ja

[Patmol]

Józia Ty jesteś góral?

[jozefina1970]

Józia Ty jesteś góral?

Tak, z Karkonoszy

[Patmol]

a ja myślałam,żeś góralka

[AYO]

Panie Patmol, a jak tam kotki się mają?

[Patmol]

średnio
Łapa właśnie skończyła brać antybiotyki
teraz Młoda nosi do weta Szapo i Garfiego

Garfi złapał pewnie od Łapy infekcje -delikatną, ale się już zaczyna -też antybiotyki
Szapo ma zapalenie dziąseł -jak to Szapo

od kilku dni łapiemy jednego czarnego kota, ale nieskutecznie, a Młoda uruchamia kontakty, żeby go gdzieś upchnąć jak go złapiemy

Lajla ma takie dziwne oczy może to trzecia powieka? a może też ją bierze -więc tez do veta pewnie zaraz pójdzie (pojedzie na ramieniu Młodej)

z psami jest łatwiej

[AYO]

Uprzedziłaś się?

[Patmol]

do kotów?

[AYO]

No, bo mówisz, że z psem łatwiej
Nie lubisz już kotków?

[Patmol]

jakoś nigdy nie były koty moimi ulubionymi zwierzakami (zaraz mnie zbanują )
wolałam zawsze konie i psy
Młoda uparła się na kota i wzięliśmy Łapę -Łapa była straszna


teraz, wobec przymusowej sytuacji, wiem trochę więcej o kotach niż 3 lata temu-i nawet je lubię czasami
Patmol bywa milutki, Tymoteusz jest sympatyczny


ale i roboty z nimi dużo -do veta trzeba nosić, tabletki na siłe wpychac itd

Pies sam wszędzie dojdzie, tabletkę połknie -bo ma tak polecone, nie trzeba kuwet sprzątać i myśleć z kim go zostawić

[AYO]

Jaka mina strach się bać

A ja już nie wyobrażam sobie teraz psa w domu. Trzeba wychodzić o dzikich godzinach, pies sam w domu po min. 10 godzin zeświruje na bank Chyba bym już nie umiała

[Patmol]

10 godzin samotności to dla psa dużo
ale wychodzić w dzikich godzinach nie trzeba -po co wychodzic w dzikich godzinach?

AYO Ty miałaś kiedyś psa?

mnie szkoda tych smutnych w schroniskach; one tam więcej niz po 10 godzin siedzią w tych klatkach
czasami całymi tygodniami i miesiącami nie wychodzą

[ASK@]

dzień doberek

[Patmol]

witamy

[AYO]

Garfi

Miałam psa. Ze schroniska w Sopocie. Przerośnięty, średni pudel czekoladowy
Jak go brałam był już dorosły ale jak SPOJRZAŁ, to wszystkie postanowienia o wzięciu młodego, kudłatego i MAŁEGO pieska wzięły w łeb
Był chory ze smutku i przerażenia. Zupełnie nie przypominał pudla, raczej ufajdanego po uszy mopa z wielką grzywką zasłaniającą oczy z zaskorupiałą wydzieliną
Kierownik schroniska bardzo mnie namawiał, bo pies miał straszną depresję, nie jadł, a współlokator sprawiał mu regularny łomot i nie miał w tym bidulu szans na przeżycie

Wiadomo, co było dalej. Wzięłam, pokochałam, odpasłam i rozpuściłam
Był ze mną 11 lat. Myślę, że w sumie miał ok. 16. Musiałam pomóc mu odejść