Klemcia w domu; 5m.Amelka też już w domu :)

Dzięki Inga, takich słów właśnie teraz mi trzeba

Madziu a kto mnie pocieszał i tłumaczył, że oddając tymczasa pomogę następnej bidzie :wink:

a co Ty tu się łamiesz

ściskam mocno i wiem dobrze, że na pewno najlepiej wybrałaś dla Klemci

tylko jak te tymczasy sobie tak u nas siedzą, brak jest zainteresowania o nie to człowiek tak sobie głowy ich przeprowadzką nie zaprząta, ale jak zaczyna to byc realne to gzieś tam w środku kłuje niepokuj i strata, która nas czeka...bo nie da się tych tymczasów nie pokochać

bardzo bardzo się cieszę,
:ok:

a że rozstać się trudno to wiadomo,
ale
Klemcia zdrowa szczęśliwa
i dobry domek to najważniejsze
a czas złagodzi smutek rozstania :ok:

aaaaa...nie chcą Amelki?

Państwo boją się, że nie dadzą rady z dwoma kotami.
My tu na forum wiemy jak to jest z większą ilością kotów, ale nie każdy się decyduje na powiększone dokocenie.
Osobiście bardzo tego żałuję, bo dziewczyny się bardzo lubią, ale naprawdę nic na siłę, a dom dobry, więc Klemcia będzie miała tam bardzo dobrze.

A pokazywałaś zdjęcia wspólne obu dziewczynek?
Jeśli nie, to pokaż. :wink:

Madzia,
Ty się ciesz!! Klemcia ma domek..
Amelka sobie poradzi..

selene00 pisze:A pokazywałaś zdjęcia wspólne obu dziewczynek?
Jeśli nie, to pokaż.

Iwonko, ale Państwo byli u mnie osobiście

Widzieli i Klemcię i Amelkę.

dolabra pisze:Madzia,
Ty się ciesz!! Klemcia ma domek..
Amelka sobie poradzi..

Olu ależ ja się cieszę. Bardzo!
Ja się nie martwię o Amelkę, a o Klemcię.
Ale żywię nadzieję, że wszystko będzie dobrze :ok:

Będzie dobrze!

będzie dobrze
wiem jak w człowieku serce zamiera, ale będzie dobrze!!!!!

Klementynka w domku :ok:

całą noc i cały dzień przeżywałam tę chwilę, gdy zawiozę Klemcię do jej domu.
nie umiem się uodpornić na rozstania z przyjacielem.
Klemcia wystraszona, choć nie przerażona. Chodziła po mieszkaniu na przygiętych łapkach, popłakiwała.
Schowała się na półkę z książkami (ale dupka z ogonkiem wystawała :twisted:

). Jak poszłam z nią pogadać, to się rozpłakała

Zgasiliśmy światło, zaczęliśmy zabawę laserkiem. No i Klemcia wyszła, zaczęła gruchać, bawić się światełkiem, ona to uwielbia. Strzeliła kilka baranków Panu, spodobało jej się

Mam nadzieję, że nie będzie bardzo tęsknić. Państwo bardzo są za Klemcią, wiem że dadzą jej czas. Myślę, ża jak ona się przekona, że wszystko jest ok, to będzie tam Panią na włościach.
proszę o kciuki, by szybko się nasza gwiazdka tam odnalazła.
Była z nami pół roku...ciężko...

Klemciu słoneczko, bądź szczęśliwa :1luvu:

Klemciu, bądź szczęśliwa, księżniczko :1luvu:

Madzia, cieszę się ogromnie i trzymam kciuki za szybką aklimatyzację :ok:

ma być dobrze

będzie dobrze, będzie :ok:

wieści po pierwszej nocy w nowym domu są następujące:

"Pani Magdo,

Klementyna już wieczorem dała nam znać, że jak siedzimy sobie spokojnie, to ona lubi wychodzić i przepatrzeć kąty. Wchodziła nawet na łóżko i układała się. Ale jak tylko ktoś zaczynał chodzić po mieszkaniu to natychmiast dawała nura pod łózko. (Klementyna właśnie wskoczyła do mnie na biurko i paraduje mi przed ekranem i po laptopie. Wie, że do Pani piszę:)). Uczyła się głosów domu i zapamiętywała hałasy. Nie od razu spodobał jej się skrzypiący parkiet, ale już chyba rozumie, że taki urok nowego mieszkanka. Cały czas też węszy i czuje Pusię i zastanawia się pewnie, jak to możliwe, że czuć kota, a go nie widać. Ulubiona miejscówka jest u rodziców pod łóżkiem - mieszkanko z wielkim dachem i można sobie przechodzić z jednej strony na drugą. Zaczęła chodzić dumnie wyprostowana, choć jak usłyszy nowy dzwięk, albo hałas, to na komandosa wskakuje pod łóżko. Dała się też wygłaskać. Zainteresowała się jedzeniem i suchym i mokrym. Prawda - jeść to ona lubi.

W nocy dużo wędrowała i popłakiwała od czasu do czasu. Jak leżeliśmy to miała okazję spokojne pozwiedzać znów wszystkie kąty. Trochę płakała, ale też czasem miauczała inaczej, jakby sobie po prostu chciała pogadać na przykład z krzesłem:) Odwiedziła taż kuwetkę i zaliczyła duuże siku. Trochę spała na parapecie, trochę na kocyku na kanapce, zjadła w nocy i wypiła całą miseczkę wody.

Rano jak jedna osoba wstała, to łaziła za nią przy nodze i nawet sama kierowała, gdzie ma iść. Potem jak wszyscy wstali, to się zrobiło za głośno i znów dała nura pod łóżko. A teraz wyszła i spaceruje, obłazi kolejne kąty i patrzy co robimy. Reaguje jeszcze strachliwie na każdy dźwięk, ale słoneczko na parapecie kusi:) No i gada z nami i meblami:)

wieści o Klementynce na pewno nastąpi ciąg dalszy:)

pozdrawiam i miłego dnia życzymy!"

Ja myślę, że chyba będzie dobrze, oby, uffff

Klemcia w domu; 5m.Amelka też już w domu :)

Kto przegląda forum