Hospicjum dla Kotów Bezdomnych.

Małe 3-4 lata i będzie Ci włazić na kolana :mrgreen:

Dziś Mbati ma nieco gorszy dzień. Mocniej chwieje się na łapach. Ale nadal samodzielnie drepcze do kuwety i robi kontrolę misek.

Daktyl chyba już wyszedł na względną prostą. Zaczepia nawet koty do zabawy.

Bardzo dziękuję Broszce za objęcie wirtualną opieką Currana. :1luvu:

To kciuki , żeby jutrzejszy dzień Mbatiego był lepszy :ok:

Agn pisze:Bardzo dziękuję Broszce za objęcie wirtualną opieką Currana.

No to teraz oficjalnie dopraszam się fotek rudzielca

Przy okazji chciałam się zapytać - w któryms z piewrszych postów napisałaś że zużywasz dziennie 1kg serc drobiowych lub wołowych. Czy to znaczy że nie dajesz kotom innego mięsa? Jest jakiś konkretny powód że są to wyłącznie serca?

Kciuki za wszystkie futerka, szczególnie za te niedomagające :ok:

Agn pisze:Dziś Mbati ma nieco gorszy dzień. Mocniej chwieje się na łapach. Ale nadal samodzielnie drepcze do kuwety i robi kontrolę misek.

Misiunio... Z całych sił :ok:

za Mbati.

I :ok:

za resztę kocistości.

Spokojnej nocy, Agn :1luvu:

Broszka, przepraszam, ale teraz `za jasności` nie zdążam ze zdjęciami.
Głównie mój czas pochłania teraz Mbati. Niestety, jest coraz słabszy. Byłam dziś u Doc skonsultować dalsze postępowanie. Słoniu dostał nowy antybiotyk i pozwolenie na `zagęszczenie` dawkowania sterydu. Największy problem polega na tym, że Mbati nie może dobrze odkrztusić zalegającej w krtani wydzieliny.
Poza tym, że słabszy, to nadal jest kontaktowy i mruczący.

Co do mięsa.
Wybór padł na serca drobiowe ze względów ekonomicznych. Tylko takim mięsem mogę uraczyć codziennie te koty w stadzie, które lubią przegryźć surowiznę. Od czasu do czasu dostają też pierś z kurczaka. Oczywiście maluchy lub koty chore także dostają pierś.

Co do taniego mięska ja jeszcze kupuję serduszka drobiowe, świeżutkie jedzą surowe, to co w danym dniu nie jest zjedzone jest ugotowane i zjadaj następnego dnia.
Czasem też można kupić tanio jakieś udka, czy świartki kurczaka, ugotować, obrac z kości, myślę, ze to wartościowe jest z tymi wszystkimi chrząstkami, skórkami.

Za Mbati trzymam kciuki.

Agn pisze:[..]Mbati. Niestety, jest coraz słabszy. [..]

Ech...

Mocne

za Mbati.

Dobrego dnia, Agn :1luvu:

Mbati słoniku :1luvu:

Nie pierwszy raz już obserwuję pewien mechanizm społeczny, a uszczegóławiając - komunikacyjny.
Ktoś, powodowany wątpliwościami i podejrzeniami, zadaje pytanie. Dostaje odpowiedź, która mu się nie podoba, bo nie jest potwierdzeniem supozycji zawartych w pytaniu. Ponawia zatem pytanie i znowu otrzymuje odpowiedź, która nie tyle mu nie wystarcza, co najzwyczajniej w świecie nie potwierdza jego domniemań. I znowu pyta. Pyta tak długo, aż odpowiadającemu [odpowiadającym] znudzi się wyjaśnianie wciąż tego samego. Koniec jest zwykle taki, że pytający obwieszcza, że nikt nie udzielił mu odpowiedzi, więc zapewne jest tak, jak przypuszczał.
Zadziwiający jest brak dopuszczenia przez pytającego do świadomości odpowiedzi, która jest odpowiedzią na zadane pytanie, tylko nie taką, jakiej pytający potrzebuje do potwierdzenia swej apriorycznej tezy. Ale czy to wina odpowiedzi/odpowiadającego?
Niezmiennie mnie ten mechanizm zadziwia i - skrycie - podziwiam taką demagogię, która za cenę posądzenia o głupotę i brak zdolności rozumienia, stawia na swoim. Trzeba być niezłym twardzielem, żeby to znieść i strawić. Ale zysk w sumie jest spory - przyklepanie własnej racji.

Pozwolę sobie upublicznić pewien wpis, który wczoraj poprawił mi nieco nastrój:

PcimOlki pisze:Kura. Kura jest ptaszyskiem nielotnym. Najważniejszym jest dla niej, w którym kącie podwórka wygrzebać dziś robaka na obiad. Zaś przy kompocie, robaka popiwszy, czasem marzy, jak pięknie by wzlecieć w przestrzeń, gdzie orły, sokoły, wróble i wrony, pliszki, słowiki, sroki złodziejki, kukułki matki wyrodne, swobodnie fruwają. Lecz kura nielootna jest, a miejscem pisanym jej kurnik. W kurniku głośnym gdakaniem obwieszcza lisicy, co norke ma nieopodal pagórka, jajeczne śniadanko dla wesołych lisiątek. Nie wzbije się kura do lotu. Nie zagdaczą wrony siedzące na grzędzie. Taka kura.

A w domu u nas - to jak zwykle.
Doskonale wiem, którego kota skąd i od kogo mam. Wiem kiedy do mnie przyszedł, z jakimi przypadłościami, na co chorował i czym oraz kiedy był leczony. Z racji tego, że w ciągu ponad trzech lat było ich ponad sto dwadzieścia, na wszelki wypadek sobie notuję. Umiem pisać. O.

Mabti wyrównał poziom. Steryd podajemy nie co 48, a co 36 godzin i jest lepiej.
Neno najwyraźniej podczytała, co o niej ostatnio wypisywałam. Wczoraj wzięta na ręce nie wyrywała się i nie odpychała mnie łapką. Owszem, czujna jak zawsze, ale nawet się rozmruczała leciutko. Postawiona na podłogę nie zwiała natychmiast, ale nadstawiła grzbiecik do głaskania.

Edit: oryginalne zamieszczenie tekstu PcimOlka miało miejsce tu: viewtopic.php?f=8&t=135436&start=1395
PcimOl, sory za reklamę. :mrgreen:

Agn pisze:(...)

Pozwolę sobie upublicznić pewien wpis, który wczoraj poprawił mi nieco nastrój:
PcimOlki pisze:Kura. Kura jest ptaszyskiem nielotnym. Najważniejszym jest dla niej, w którym kącie podwórka wygrzebać dziś robaka na obiad. Zaś przy kompocie, robaka popiwszy, czasem marzy, jak pięknie by wzlecieć w przestrzeń, gdzie orły, sokoły, wróble i wrony, pliszki, słowiki, sroki złodziejki, kukułki matki wyrodne, swobodnie fruwają. Lecz kura nielootna jest, a miejscem pisanym jej kurnik. W kurniku głośnym gdakaniem obwieszcza lisicy, co norke ma nieopodal pagórka, jajeczne śniadanko dla wesołych lisiątek. Nie wzbije się kura do lotu. Nie zagdaczą wrony siedzące na grzędzie. Taka kura.

Agn pisze:A w domu u nas - to jak zwykle.
Doskonale wiem, którego kota skąd i od kogo mam. Wiem kiedy do mnie przyszedł, z jakimi przypadłościami, na co chorował i czym oraz kiedy był leczony. Z racji tego, że w ciągu ponad trzech lat było ich ponad sto dwadzieścia, na wszelki wypadek sobie notuję. Umiem pisać. O.

Masz czas to sobie notujesz

Buzi dla Mbati'ego :1luvu:

Agn pisze:Nie pierwszy raz już obserwuję pewien mechanizm społeczny, a uszczegóławiając - komunikacyjny.
Ktoś, powodowany wątpliwościami i podejrzeniami, zadaje pytanie. Dostaje odpowiedź, która mu się nie podoba, bo nie jest potwierdzeniem supozycji zawartych w pytaniu. Ponawia zatem pytanie i znowu otrzymuje odpowiedź, która nie tyle mu nie wystarcza, co najzwyczajniej w świecie nie potwierdza jego domniemań. I znowu pyta. Pyta tak długo, aż odpowiadającemu [odpowiadającym] znudzi się wyjaśnianie wciąż tego samego. Koniec jest zwykle taki, że pytający obwieszcza, że nikt nie udzielił mu odpowiedzi, więc zapewne jest tak, jak przypuszczał.
Zadziwiający jest brak dopuszczenia przez pytającego do świadomości odpowiedzi, która jest odpowiedzią na zadane pytanie, tylko nie taką, jakiej pytający potrzebuje do potwierdzenia swej apriorycznej tezy. Ale czy to wina odpowiedzi/odpowiadającego?
Niezmiennie mnie ten mechanizm zadziwia i - skrycie - podziwiam taką demagogię, która za cenę posądzenia o głupotę i brak zdolności rozumienia, stawia na swoim. Trzeba być niezłym twardzielem, żeby to znieść i strawić. Ale zysk w sumie jest spory - przyklepanie własnej racji.

tak na chłopski rozum to można ten mechanizm wytłumaczyć jak matka Pawlakowi, w chwili kiedy pakowała mu granat do kieszeni - "sąd, sądem al sprawiedliwość musi być po naszej stronie" :wink:

za stadko

Phi tam, człowiek se walnie zdawkowe wypociny filozoficzne i od razu tyle zamieszania.
A jak czytalność wątku skacze...
:mrgreen:

Wczoraj Daktyl mnie nieco wystraszył wieczorem. Rzygnął se. Zrobił rzadką kupę. Nie darł się o jedzenie. Na szczęście dziś rano już jest wszystko jak zwykle.

Chani ma pięknie zagojony brzuszek.

Mbati kima w transporterku łazienkowym i - niestety - robi pod siebie. Ale część `zanosi` do kuwety. Jest kontaktowy - i chyba nawet można użyć określenia `zadowolony`. W każdym razie, gdy przy nim siedzę wystawia brzucho do głaskania i zagaduje jak zwykle.

Hector się posmarkał.

Tańka odbudowała sobie swojego grzyba.

Czyli - wszystko w normie.

A Mbatiemu można majcioszki ubrać?

Oj Mbati, Mbati...Za ciebie :ok:

Hospicjum dla Kotów Bezdomnych.

Kto przegląda forum