casica pisze:Edyta i Sebastian pisze:Jakiś czas temu dowiadywałam się o to badanie w Laboklinie. Badanie to jest wtedy wykonywane w Niemczech i jest o wiele tańsze. Kosztuje ok. 200 zł. Jednak nie do końca mam przekonanie co do całej procedury stosowanej w tym laboratorium. Laboklin robi to badanie z chłodzonej surowicy (odwirowanej w ciągu 20 min. od pobrania krwi). Ostatecznie nie zdecydowałam się na wykonanie PTH w Laboklinie, gdyż miałam zbyt dużo wątpliwości. Niestety nie pamiętam już w jaki sposób tam wyglądał transport próbki.
A czy nie warto by było spróbować wysłać próbki jednocześnie do USA oraz do Laboklinu i porownać wynik? Może okażałoby się, że Laboklin jednak jest w stanie wykonac to badanie dobrze? Tym bardziej, że po próbki badań do Laboklinu przyjeżdża kurier więc mozna dopilnować własciwej procedury?
Tak sobie dywaguję, z ciekawości.
Tak byłoby idealnie. Taki też był powód mojego zainteresowania Laboklinem, po tym jak PTH z badania na badanie stale rósł, mimo podawania bardzo wysokich dawek kalcytriolu. Nawet kilka miesięcy temu pobraliśmy dwie próbki, które zostały odpowiednio przygotowane, zamrożone czekały na wysyłkę do Laboklinu i Idexxu, dostarczono dwa pakiety suchego lodu. I wtedy właśnie okazało się, że Laboklin wymaga zupełnie innego materiału i zupełnie inaczej przygotowanego..., dlatego z porównania wyników nic nie wyszło. Ponowna próba ze względów "logistycznych" jest w zasadzie niemożliwa, ponieważ rodzaj materiału do obu laboratoriów wymaga innego przygotowania (jedną próbkę wet musiałby przygotować w tempie ekspresowym w swojej lecznicy - Laboklin, a drugą w laboratorium na drugim końcu miasta - Idexx).
Nie znam się na procedurach laboratoryjnych, ale zawsze miałam wiedzę, że do PTH potrzebne jest mrożone osocze. Dlatego moje wątpliwości budzi różnica w rodzaju materiału (osocze/plazma - surowica) oraz forma/stan w jakim ma być materiał dostarczony (mrożenie - chłodzenie). W Idexx jeśli materiał dotarł do laboratorium w USA rozmrożony badanie nie było wykonywane, jeśli dotarł częściowo rozmrożony wykonywano badanie z adnotacją, żeby do wyniku podchodzić z dużą ostrożnością.
Jeżeli nie podacie mi uzasadnienia to pomśle że go nie macie...
Jednym z powodów jest zatem to, że kot musi jeść żeby żyć a Yennefer karmy renal nie zje. Drugi z powodów jest taki, że kot musi mieć motywację do walki z ciężką przypadłością. Musi mu się chcieć żyć. Yennefer zawsze była łakomczuchem- miska to dla niej bardzo istotny aspekt życia. Jak uda się jej wydębić coś na co ma ochotę szczęście widać na oblizującym się i mlaszczącym pysiu jeszcze długo. Dlatego postanowiłam, że nawet jeżeli jej życie będzie trochę krótsze to za to w trakcie będzie zadowolona. Czyli wybrałam jakość życia a nie tylko długość. Nie do końca też mam zaufanie do badań robionych na zlecenie firmy, które czerpie korzyści finansowe z ich wyników- czy tu można mówić o całkowitym obiektywizmie? Mam też problem natury logicznej z pogodzeniem natury kotów- w końcu drapieżników, których podstawą pożywienia są białka- z długotrwałym dostarczaniem im zbyt mało protein- co z ich mięśniami? Bo z poziomem mocznika można walczyć też inaczej a co z zanikiem mięśni? Skąd organizm ma brać budulec? 
